از وظایف مسلم شیعیان در زمان غیبت امام،دعابرای نزدیک شدن ظهور و درخواست قیام آن حضرت است.نشانه شیعه راستین آن است که هرصبح و شام و با هرنماز و نیاز،دست حاجت به پیشگاه خداوند رئوف می برد و ازاو ظهور مولایش را درخواست می کند.شیفته حقیقی امام زمان(ع)دردعا برای ظهور محبوبش اسیر الفاظ نیست،گرفتارعبارت پردازی نیست،بلکه ازعمق جان دعا می کند و با تمام وجود،دیدارامامش را می طلبد .تنها زبانش سخن نمی گوید ،بلکه قلبش در هجران یار می سوزد .دلش در فراق محبوب ،مضطرب است.دیدگانش درانتظار دیدار اشکباراست و گردش زبانش در کام،همچون اشکهای غلطانش برگونه،نشانه محبت درونی و علاقه قلبی به مولا و محبوب است.در دوران تاریک و طوفان زده غیبت ،تنها کسانی به راه نجات و سعادت رفته اند که پیوسته یه یاد امام زمان(ع)هستند و همواره در فراقش اشک می ریزند و برای ظهورش دعا می کنند .
شیعه مانند عاشقی دلباخته ،با دلی پرسوز و گداز دعا می کند.او از صمیم قلب،امامش را می طلبد و با تمام وجود برای ظهور مولایش دعا می کند.آیا می توانید حال شخص غریق را تصورکنید؟ دریا طوفانی می شود.امواج سهمگین ،کشتی را زیر و رو می کنند.ابرها می غرند .باران به شدت می بارد .هوا تاریک می شود.کشتی درمیان طوفان و تلاطم شدید آبها،واژگون می گردد .سرنشینان کشتی ،وحشتزده و مضطرب ،به دریا گرفتارطوفان شده،کشتی اش شکسته ،به دریا افتاده و درحال غرق شدن است،چگونه برای نجات خویش دعا می کند؟با چه حالی خدا را می خواند؟
و چطور ازسرا پرده دل التماس می کند؟شیعه دلباخته در زمان غیبت،میان امواجهای پرخروش حکومتهای خود کامه،دردل دریای طوفان زده و تاریک اجتماعات فاسد بشری ؛کشتی سعادتش را شکسته می بیند،دل را درفراق امام و مولایش مضطرب و پریشان می یابد و بدون یکذره ظاهرسازی و خود نمایی از صمیم قلب فریاد می کشد :این بقیه الله ؟و با اشک و سوز می گوید :این المنتظرلاقامه الامه و العوج ؟کجاست مصلحی که انتظار می کشیم انحرافها و کجی ها را اصلاح کند؟
این المرتجی لازاله الجور والعدوان ؟کجاست مایه امیدی که ستم و بی عدالتی را ازجهان برچیند ؟این معزالاولیاءو مذل الاعداء؟کجایت عزت بخش دوستان و ذلیل کننده دشمنان ؟این ابن النبی المصطفی وبن علی المرتضی وابنم خدیجه الغراءو ابن فاطمه الکبری ؟و همین دعاها و اشک ها است که شیعیان دلباخته را از تیرگیها نجات می دهد .حضرت امام حسن عسکری (ع)به احمد بن اسحاق فرمودند :والله لیغیبن غیبه لا ینجو فیها من الهلکه الا من ثبته الله عزو جل علی القول بامامته و وفقه للدعاء بتعجیل فرجه .سوگند به خدا-فرزندم -دارای غیبتی خواهد بود که هیچ کس در آن دوران از هلاکت و نابودی،رهایی نمی یابد ،مگر کسی که خداوند ،او را براعتقاد به امامت وی استوار ساخته و بر دعا برای تعجیل ظهور آن حضرت تویقش بخشد.دلباختگان حضرت ولی عصر(عج)و شیفتگان آن حضرت،از یاد او و جستجوی وجود شریفش غفلت نمی ورزند .آیا ممکن است کسی شیفته او باشد و فراموشش کند؟هرگز.و آیا می شود دلباخته جانسوزی پیوسته به یاد او باشد،به حضرتش درودو سلام فرستد،اشک اندوه ببارد،درهجرانش بسوزد،برای ظهورش دعا کند .ولی آن حضرت ،او را از یاد ببرد و به فریاد های مشتاقانه پاسخ نگوید؟!هرگز،او چشمه لطف و احسان است .او منبع جود وبزرگواری است.او باب رحمت خداوند است.
الهم ارنی الطلعه الرشیده و الغره الحمیده و اکحل ناظری بنظره منی الیه و عجل فرجه و سهل مخرجه.
منبع: کمال الدین صدوق،صفحه 382.
نشریه قدر،شماره 20.