بر اساس روایات عدم پذیرش ولایت امیر المومنین علی ـ علیه السلام ـ اگر از روی خصومت و دشمنی باشد، مستلزم نفی ولایت پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و کفر است در این زمینه روایات بسیاری وجود دارد که هم از طریق اهل سنت نقل گردیده و هم از طریق شیعه ما در اینجا برای اطلاع و آگاهی تعدادی از آنها را نقل می نمائیم:
1ـ ابن حجر عسقلانی در کتاب «صواعق المحرقه» از رسول اکرم نقل کرده که آن حضرت فرموده: من سَبَّ علیاً فقد سبّنی و من سبّنی فقد سب الله[1].
«هر کس به علی دشنام دهد، مرا دشنام داده و کسی که مرا دشنام دهد، خدا را دشنام داده است».
2ـ ملا سلیمان حنفی قندوزی در کتاب «ینابیع الموده» می نویسد: من اذی علیاً فقد اذانی و من اذانی فعلیه لعنه الله[2].
«کسی که علی ـ علیه السلام ـ را اذیت کند، مرا آزار داده است و کسی که مرا آزار دهد لعنت خدا بر او باد».
3ـ همچنین ابن حجر از پیامبر نقل نموده که فرمود: من سب اهل بیتی فإنما یرتد علی الله و الاسلام و من آذانی فی عترتی فعلیه لعنه الله[3].
«کسی که اهل بیت مرا دشنام دهد، از خدا و اسلام بر گشته (مرتد است) و کسی که مرا بیازارد نسبت به عترتم پس لعنت خدا بر او باد».
4ـ امام احمد حنبل در کتاب «مُسند» به طرق متعددی از پیامبر نقل کرده که فرمود: من آذی علیاً بعث یوم القیامه یهودیاً او نصرانیاً[4].
«کسی که علی را بیازارد، خداوند آن شخص را در روز قیامت به صورت نصرانی و یا یهودی (غیر مسلمان) مبعوث خواهد کرد».
5ـ در منابع مختلف روائی اهل سنت از قول رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ نقل گردیده که پیامبر فرموده: لا یُحب علیاً الا مؤمن و لا یبغضه الا کافر[5] «دوست نمی دارد علی را مگر مؤمن و دشمن نمی دارد او را مگر کافر».
بنابراین به حکم روایات رسیده از رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ و همچنین به حکم آیات شریفه قرآن از جمله:
1ـ و ما آتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا[6].
«هر آنچه را که پیامبر به شما عطا کرد و به شما داد (فرمود) آن را به گیرید (و بدان عمل نمائید) و از آن چه شما را نهی نمود، از آن پرهیز نمائید».
2ـ اطیعوالله و اطیعوا الرسول و او لوالامر منکم[7].
به حکم این آیات و آیاتی از این قبیل، کسانی که آگاهانه ولایت امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ را نپذیراند، به سخن رسول خدا و سفارش او عمل نکرده اند و چون از او اطاعت نکرده اند در حقیقت از خدا و رسول اطاعت ننموده اند.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1ـ رهبری امام علی(ع) در قرآن و سنت، مرحوم شرف الدین، ص 376.
2ـ شبهای پیشاور، سلطان الواعظین شیرازی، ص 319.

پی نوشت ها:
[1]- الصواعق المحرقه، فصل اول از باب یازدهم؛ محمد بن یوسف گنجی شافعی، کفایه الطالب، باب دهم؛ مستدرک حاکم، ج 3، ص، 121.
[2]- ینابیع الموده، ص 48.
[3]- الصواعق المحرفه، فصل اول، از باب یازدهم.
[4]- مسند احمد جنبیل، ج 3، ص 123 و کنزالعمال ج 6، ص 400.
[5]- ینابیع الموده، ص 47.
[6]- حشر/7.
[7]- نساء/59.