حدیث (1) پیامبر صلى الله علیه و آله :
إنَّ أَولَى النّاسِ بِاللّه وَ بِرَسولِهِ مَن بَدا بِالسَّلامِ؛
نزدیکترین مردم به خدا و رسول او کسى است که آغازگر سلام باشد.
مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج8 ، ص 357 ، ح9657 – بحارالانوار(ط-بیروت) ج73 ، ص12 ، ح50
حدیث (2) امام على علیه السلام :
اَلسَّلامُ سَبعونَ حَسَنَهً تِسعَهٌ وَ سِتّونَ لِلمُبتَدى وَ واحِدَهٌ لِلرّادِّ؛
سلام هفتاد ثواب دارد که شصت و نه تاى آن براى سلام کننده است و یکى براى جواب دهنده.
بحارالانوار(ط-بیروت) ج73 ، ص11 ، ح46
حدیث (3) پیامبر صلى الله علیه و آله :
یُسَلِّمُ الرَّاکِبُ عَلَى الْمَاشِی وَ الْمَاشِی عَلَى الْقَاعِدِ وَ إِذَا لَقِیَتْ جَمَاعَهٌ جَمَاعَهً سَلَّمَ الْأَقَلُّ عَلَى الْأَکْثَرِ وَ إِذَا لَقِیَ وَاحِدٌ جَمَاعَهً سَلَّمَ الْوَاحِدُ عَلَى الْجَمَاعَهِ.
سلام میکند سواره بر پیاده و رهگذر بر نشسته و هنگام ملاقات جماعتی با جماعت دیگر سلام کند (گروه) کم بر (گروه) زیاد و هنگام ملاقات (شخص) واحدی با جماعت سلام کند (شخص) واحد بر جماعت
کافی(ط-الاسلامیه) ج2، ص647 ، ح3
حدیث (4) امام صادق علیه السلام :
اَلسَّلامُ قَبلَ الکَلامِ؛
نخست سلام، سپس کلام.
تحف العقول ص246
حدیث (5) پیامبر صلى الله علیه و آله :
اَلبادى بِالسَّلامِ بَرى ءٌ مِنَ الکِبرِ؛
سلام کننده، از تکبر به دور است.
نهج الفصاحه ص375 ، ح1102
حدیث (6) پیامبر صلى الله علیه و آله :
خَمسٌ لا أَدَعُهُنَّ حَتَّى المَماتِ … و َالتَّسلیمُ عَلَى الصِّبیانِ لِتَکونَ سُنَّهً مِن بَعدى؛
پنج چیز است که تا زنده ام رهایشان نمى کنم… و سلام کردن به کودکان تا بعد از من سنّت شود.
خصال ص 271 ، ح12
حدیث (7) پیامبر صلى الله علیه و آله :
أفشِ السَّلامَ یَکثُر خَیرُ بَیتِکَ؛
سلام را رواج ده تا خیر و برکت خانه ات زیاد شود.
خصال ص 181 ، ح246
حدیث (8) امام باقر علیه السلام :
إنَّ اللّه یُحِبُّ إطعامَ الطَّعامِ و َإفشاءَ السَّلامِ؛
خداوند غذا دادن و به همه سلام کردن را دوست دارد.
محاسن ج2 ، ص388 ، ح7
حدیث (9) پیامبر صلى الله علیه و آله :
إنَّ مِن موجِباتِ المَغفِرَهِ بَذلُ السَّلامِ وَ حُسنُ الکَلامِ؛
یکى از موجبات مغفرت، سلام کردن و سخن نیکو گفتن است.
نهج الفصاحه ص342 ، ح928
حدیث (10) امام باقر علیه السلام:
سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ علیه السلام عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِذا دَخَلْتُمْ بُیُوتاً فَسَلِّمُوا عَلى أَنْفُسِکُمْ الْآیَهَ قَالَ هُوَ تَسْلِیمُ الرَّجُلِ عَلَى أَهْلِ الْبَیْتِ حِینَ یَدْخُلُ ثُمَّ یَرُدُّونَ عَلَیْهِ فَهُوَ سَلَامُکُمْ عَلَى أَنْفُسِکُم
درباره سخن پروردگار از امام باقر علیه السلام پرسیدم آیه «هرگاه وارد خانه هایی شدید به خودتان سلام کنید» فرمود: منظور سلام کردن مرد به اهل خانه است در هنگام وارد شدن به آن و جواب دادن اهل خانه به او. پس، این سلام شماست به خود شما.
وسایل الشیعه ج12 ، ص81 ،ح15696 – بحارالانوار(ط-بیروت) ج73 ، ص5 ،ح16
حدیث (11) پیامبر صلى الله علیه و آله :
اِذا دَخَلَ اَحَدُکُم بَیتَهُ فَلیُسَلِّم، فَاِنَّهُ یُنزِلُهُ البَرَکَهَ وَ تُؤنِسُهُ المَلائِکَهُ؛
هرگاه یکى از شما به خانه خود وارد مى شود، سلام کند، چرا که سلام برکت مى آورد و فرشتگان با سلام دهنده انس مى گیرند.
علل الشرایع ج 2، ص 583، ح 23
حدیث (12) امام صادق علیه السلام :
صِلُوا أرحامَکُم و بِرّوا بِإخوانِکُم وَ لَو بِحُسنِ السَّلامِ وَ رَدِّ الجَوابِ؛
صله رحم نمایید و به برادران (دینى) خود نیکى کنید، هر چند با سلام کردن خوب و یا جواب سلام خوب باشد.
کافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 157، ح 31
حدیث (13) پیامبر صلى الله علیه و آله :
و َالّذى نَفسى بِیَدِهِ لا تَدخُلُوا الجَنَّهَ حَتّى تُؤمِنوا وَ لا تُؤمِنوا حَتّى تَحابّوا أ و لا أدُلُّـکُم عَلى شَئىٍ اِذا فَعَلتُموهُ تَحابَبتُم؟ اَفشُوا السَّلامَ بَینَـکُم؛
به خدایى که جانم در اختیار اوست، وارد بهشت نمى شوید مگر مؤمن شوید و مؤمن نمى شوید، مگر این که یکدیگر را دوست بدارید. آیا مى خواهید شما را به چیزى راهنمایى کنم که با انجام آن، یکدیگر را دوست بدارید؟ سلام کردن بین یکدیگر را رواج دهید.
مشکاه الانوار ص 123
حدیث (14) امام على علیه السلام :
عَوِّدْ لِسانَکَ لینَ الْکَلامِ وَ بَذْلَ السَّلامِ، یَکْثُرْ مُحِبّوکَ وَ یَقِلَّ مُبْغِضوکَ؛
زبان خود را به نرمگویى و سلام کردن عادت ده، تا دوستانت زیاد و دشمنانت کم شوند.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص435 ،ح9946
حدیث (15) دیلمى :
کانَ النَّبىُّ صلى الله علیه و آله … یُسَلِّمُ عَلى مَنِ اسْتَقْبَلَهُ مِنْ کَبیرٍ وَ صَغیرٍ وَ غَنىٍّ وَ فَقیرٍ و لا یُحَقِّرُ ما دُعِىَ اِلَیهِ و لو اِلى خَشفِ التَّمْرِه وَ کانَ خَفیفَ المَئونَهِ کَریمَ الطَّبیعَهِ، جَمیلَ المُعاشَرَهِ، طَلِقَ الوَجهِ، بَشّاشا من غَیرِ ضِحکٍ، مَحْزونا مِن غَیرِ عَبوسٍ، مُتَواضِعا مِنْ غَیْرِ مَذَلَّهٍ، جَوادا مِن غَیْرِ سَرَفٍ، رَقیقَ القَلبِ، رَحیما بِکُلِّ مُسْلِمٍ… ؛
رسول اکرم صلى الله علیه و آله به هر کس برخورد مى نمودند، از بزرگ و کوچک، ثروتمند و فقیر، سلام مى کردند و اگر به جایى حتى براى خوردن خرمایى خشک دعوت مى شدند، آن را کوچک نمى شمردند. زندگیشان کم هزینه بود، بزرگ طبع، خوش معاشرت و گشاده رو بودند، بى آنکه بخندند، همیشه متبسم بودند، بى آنکه اخمو باشند، محزون بودند، بى آنکه از خود ذلّتى نشان دهند، متواضع بودند، مى بخشیدند ولى اسراف نمى نمودند، دل نازک و نسبت به تمام مسلمانان مهربان بودند.
ارشاد القلوب(دیلمی) ج 1، ص 115
