حدیث (1) امام سجاد علیه السلام :

أمّا حَقُّ ذِى المَعروفِ عَلَیکَ فَأن تَشکُرَهُ و تَذکُرَ مَعروفَهُ، وَ تُکسِبَهُ المَقالَهَ الحَسَنَهَ و َتُخلِصَ لَهُ الدُّعاءَ فیما بَینَکَ وَ بَینَ اللّه  عَزَّوَجَلَّ، فَإذا فَعَلتَ ذلِکَ کُنتَ قَد شَکَرتَهُ سِرّا وَ عَلانیَهً ، ثُمَّ إن قَدَرتَ عَلى مُکافاتِهِ یَوما کافَیتَهُ؛

حق کسى که به تو نیکى کرده ، این است که از او تشکر کنى و نیکیش را به زبان آورى و از وى به خوبى یاد کنى و میان خود و خداى عزوجل برایش خالصانه دعا کنى ، هرگاه چنین کردى بى گمان پنهانى و آشکارا از او تشکر کرده اى . سپس اگر روزى توانستى نیکى او را جبران کنى ، جبران کن .

امالی(صدوق) ص372 {شبیه این حدیث در تحف العقول ص265 و من لا یحضر الفقیه ج2 ، ص622 و 623}
حدیث (2) امام رضا علیه السلام :

مَن لَم یَشکُرِ المُنعِمَ مِنَ المَخلوقینَ لَم یَشکُرِ اللّه  عَزَّوَجَلَّ؛

هر کس در مقابل خوبى مردم تشکر نکند، از خداى عزّوجلّ تشکر نکرده است.

عیون الاخبارالرضا ج2، ص24، ح2

حدیث (3) امام على علیه السلام :

إنَّ مَکرَمَهً صَنَعتَها إلى أحَدٍ مِن النّاسِ ، إنّما أکرَمتَ بِها نَفسَکَ و زَیَّنتَ بِها عِرضَکَ، فَلا تَطلُب مِن غَیرِکَ شُکرَ ما صَنَعتَ إلى نَفسِکَ؛

‏
اگر به کسى خوبى کردى در واقع با این کار خود را گرامى داشته اى و به خودت آبرو داده اى، پس به سبب خوبى اى که به خودت کرده اى از دیگران خواهان تشکر مباش .

تصنیف غرر الحکم و درر الکلم ص382 و  383 ، ح8695
حدیث (4) امام على علیه السلام :

شُکرُکَ لِلرّاضى عَنکَ یَزیدُهُ رِضا وَ وَفاءً،

سپاسگزارى تو از کسى که از تو راضى است، موجب رضایت و وفادارى بیشتر او مى شود.

شرح آقا جمال خوانسارى بر غرر الحکم و درر الکلم ج‏4، ص 161 ، ح5668
حدیث (5) امام على علیه السلام :

شُکرُکَ لِلسّاخِطِ عَلَیکَ یوجِبُ لَکَ مِنهُ صَلاحا و َتَعَطُّفا؛

سپاسگزاریت از کسى که از تو ناخشنود است، سبب رفع ناراحتى و مهربانى او نسبت به تو مى شود.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص280 ، ح6198
حدیث (6) امام على علیه السلام :

مَن صَنَعَ بِمِثلِ ما صُنِعَ اِلَیهِ فَاِنَّما کافاهُ وَ مَن اَضعَفَهُ کانَ شَکورا؛

هر کس در برابر خوبى اى که به او شده همانند آن را انجام دهد آن را تلافى کرده است و اگر بیشتر از آن خوبى کند، سپاسگزارى نموده است.

کافى(ط-الاسلامیه) ج4، ص28، ح1
حدیث (7) امام رضا علیه السلام :

إنَّ اللّه  عَزَّوَجَلَّ أَمَرَ … بِالشُّکرِ لَهُ وَلِلوالِدَینِ فَمَن لَم یَشکُر والِدَیهِ لَم یَشکُرِ اللّه ؛

خداى عزّوجلّ دستور داد … به سپاسگزارى از خود و از پدر و مادر، پس کسى که از پدر و مادر خود سپاسگزارى نکند از خداوند سپاسگزارى نکرده است.

عیون اخبار الرضا ج1 ، ص258 ، ح13 –  خصال ص156، ح196
حدیث (8) امام صادق علیه السلام :

لَعَنَ اللّه  قاطِعى سُبُلَ المَعروفِ قیلَ وَما قاطِعوا سُبُلِ المَعروفِ؟ قالَ: اَلرَّجُلُ یُصنَعُ إلَیهِ المَعروفَ فَیَکفُرُهُ ، فَیَمتَنِعُ صاحِبُهُ مِن أن یَصنَعَ ذلِکَ إلى غَیرِهِ؛

خدا لعنت کند راهزنان نیکى را. سئوال شد راهزنان نیکى چه کسانى هستند؟ فرمودند: کسى که به او نیکى شود، و او ناسپاسى کند، در نتیجه نیکوکار را از نیکى به دیگران باز دارد.

کافى(ط-الاسلامیه) ج4، ص33، ح1
حدیث (9) امام على علیه السلام :

لا یُزَهِّدَنَّکَ فِى المَعروفِ مَن لا یَشکُرُ لَکَ، فَقَد یَشکُرُکَ عَلَیهِ مَن لا یَستَمتِعُ بِشَى ءٍ مِنهُ، وَقَد تُدرِکُ مِن شُکرِ الشّاکِرِ أکثَرَ مِمّا أضاعَ الکافِرُ ، واللّه  یُحِبُّ المُحسِنینَ؛

تشکر نکردن دیگران از تو نباید تو را به خوبى کردن بى رغبت سازد، زیرا کسى که از آن نیکى کم ترین بهره اى نمى برد (یعنى خداوند) از تو قدردانى مى کند و از سپاسگزارى این سپاسگزار به بیش از آن چیزى مى رسى که فرد ناسپاس فرو گذاشته است و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص505 ، حکمت 204
حدیث (10) امام صادق علیه السلام :

إنَّ المُؤمِنَ مُکَفَّرٌ و ذلِکَ أنَّ مَعروفَهُ یَصعَدُ إلىَ اللّه  تَعالى فَلا یَنتَشِرُ فِى النّاسِ ، و الکافِرُ مَشهورٌ و ذلِکَ أنَّ مَعروفَهُ لِلنّاسِ یَنتَشِرُ فِى النّاسِ و لا یَصعَدُ إلَى السَّماءِ؛

مؤمن ناسپاسى مى شود، زیرا خوبى او به درگاه خداى تعالى بالا مى رود و در میان مردم شایع نمى شود، اما خوبى هاى کافر شایع مى شود چون براى مردم است و به درگاه الهى بالا نمى رود.

علل الشرایع ج2، ص560، ح1
حدیث (11) پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله :

أفضَلُ النّاسِ عِندَ اللّه  مَنزِلَهً و َأَقرَبُهُم مِنَ اللّه  وَسیلَهً المُحسِنُ یُکَفَّرُ إحسانُهُ؛

بهترین مردم در نزد خداوند و نزدیک ترین آنان به او، نیکوکارى است که از نیکى او قدردانى نمى شود.

نوادر (راوندی) ص9 – بحارالأنوار(ط-بیروت) ج72، ص44، ح1