حدیث (1) امام على علیه السلام :

اَلبِشرُ أَوَّلُ البِرِّ؛

گشاده رویى، سرآغاز نیکى است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص434 ، ح9920
حدیث (2) امام على علیه السلام :

حُسنُ البِشرِ یَذهَبُ بِالسَّخیمَهِ؛

گشاده رویى کینه را از بین مى برد.

کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص103 و 104 ، ح6

حدیث (3) امام على علیه السلام :

اَلبِشرُ شیمَهُ الحُرِّ؛

گشاده رویى خوىِ آزاده است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص434 ، ح9922
حدیث (4) امام على علیه السلام :

بِشرُکَ یَدُلُّ عَلى کَرَمِ نَفسِکَ؛

گشاده رویى تو نشانگر بزرگوارى و کرامت نفس توست.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص434 ، ح9933
حدیث (5) امام صادق علیه السلام :

صَنائِعُ المَعروفِ و َحُسنُ البِشرِ یُکسِبانِ المَحَبَّهَ و َیُدخِلانِ الجَنَّهَ و َالبُخلُ وَ عَبُوسُ الوَجهِ یُبعِدانِ مِنَ اللّه  و َیُدخِلانِ النّارَ؛

نیکوکارى و گشاده رویى، محبت آورند و به بهشت مى برند و بخل و ترشرویى از خدا دور مى کنند و به دوزخ برند.

کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص103، ح5
حدیث (6) امام على علیه السلام :

بِالبِشرِ و َبَسطِ الوَجهِ یَحسُنُ مَوقِعُ البَذلِ؛

با گشاده رویى و خوشرویى، بخشش ارزش پیدا مى کند.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص434 ، ح9932
حدیث (7) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

بَسطُ الوَجهِ زینَهُ الحِلمِ؛

گشاده رویى زینت بردبارى است.

کنز الفوائد ج1 ، ص299
حدیث (8) امام صادق علیه‏ السلام :

اِنَّ لاِهْلِ الْجَنَّهِ اَرْبَعَ عَلاماتٍ: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسانٌ لَطیفٌ وَ قَلْبٌ رَحیمٌ وَ یَدٌ مُعْطیَهٌ؛

بهشتى ‏ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده.

مجموعه ورام ج 2، ص 91
حدیث (9) دیلمى :

کانَ النَّبىُّ صلی الله علیه و آله و سلم … یُسَلِّمُ عَلى مَنِ اسْتَقْبَلَهُ مِنْ کَبیرٍ وَ صَغیرٍ وَ غَنىٍّ وَ فَقیرٍ و لا یُحَقِّرُ ما دُعِىَ اِلَیهِ و لو اِلى خَشفِ التَّمْرهِ وَ کانَ خَفیفَ المَؤونَهِ کَریمَ الطَّبیعَهِ، جَمیلَ المُعاشَرَهِ، طَلِقَ الوَجهِ، بَشّاشا من غَیرِ ضِحکٍ، مَحْزونا مِن غَیرِ عَبوسٍ، مُتَواضِعا مِنْ غَیْرِ مَذَلَّهٍ، جَوادا مِن غَیْرِ سَرَفٍ، رَقیقَ القَلبِ، رَحیما بِکُلِّ مُسْلِمٍ… ؛

رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم … به هر کس برخورد مى ‏نمودند، از بزرگ و کوچک، ثروتمند و فقیر، سلام مى‏ کردند و اگر به جایى حتى براى خوردن خرمایى خشک دعوت مى ‏شدند، آن را کوچک نمى‏ شمردند. زندگیشان کم هزینه بود، بزرگ طبع، خوش معاشرت و گشاده رو بودند، بى آن‏که بخندند، همیشه متبسم بودند، بى‏آن‏که اخمو باشند، محزون بودند، بى ‏آن‏که از خود ذلّتى نشان دهند، متواضع بودند، مى ‏بخشیدند ولى اسراف نمى‏ نمودند، دل نازک و نسبت به تمام مسلمانان مهربان بودند.

ارشاد القلوب(دیلمی) ج 1، ص 115
حدیث (10) امام على علیه ‏السلام :

وَ هُوَ خاتَمُ النَّبیّینَ، اَجْوَدُ النّاسِ کَفّا وَ اَرْحَبُ النّاسِ صَدْرا وَ اَصْدَقُ النّاسِ لَهْجَهً وَ اَوْفَى النّاسِ ذِمَّهً وَ اَلْیَنُهُمْ عَریکَهً وَ اَکْرَمُهُمْ عِشْرَهً مَنْ رَآهُ بدیهَهً هابَهُ وَ مَنْ خالَطَهُ مَعْرِفَهً اَحَبَّهُ یَقولُ ناعِتُهُ: لَمْ اَرَ قَبْلَهُ وَ لا بَعْدَهُ مِثْلَهُ؛

او که خاتم پیامبران بود، بخشنده‏ ترین، پرحوصله ‏ترین، راستگوترین، پایبندترین مردم به عهد و پیمان، نرم‏خوترین و خوش مصاحبت‏ترین مردم بود، هر کس بدون سابقه قبلى او را مى‏ دید، هیبتش او را مى ‏گرفت و هر کس با او معاشرت مى ‏نمود و او را مى ‏شناخت دوستدارش مى‏ شد و هر کس مى‏ خواست او را تعریف کند، مى‏ گفت: نظیر او را پیش از او و پس از او ندیده ‏ام.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 16، ص 190
حدیث (11) امام صادق علیه‏ السلام :

ثَلاثٌ مَنْ اَتَى اللّه‏َ بِواحِدَهٍ مِنْهُنَّ اَوْجَبَ اللّه‏ُ لَهُ الْجَنَّهَ: اَلاْنْفاقُ مِنْ اِقْتارٍ وَ الْبِشْرُ لِجَمیعِ الْعالَمِ وَ الاِنْصافُ مِنْ نَفْسِهِ؛

هر کس یکى از این کارها را به درگاه خدا ببرد، خداوند بهشت را براى او واجب مى‏ گرداند: انفاق در تنگدستى، گشاده ‏رویى با همگان و رفتار منصفانه.

کافی(ط-الاسلامیه) ج2 ، ص103 ، ح2