داستان کوتاه
عاصم بن ثابت از انصار و اصحاب نزدیک پیامبر (صلی الله علیه وآله) بود. او دلاور مردی شیر دل و تیراندازی چیره دست بود. در جنگ احد٬ افراد بسیاری از کفار از جمله طلحه بن ابی طلحه (پرچمدار کفر) را کشت. مادر این دو پسر٬ به نام سلافه در میدان جنگ بود. وقتی که پسرانش به زمین افتادند به بالین آنها آمد و پرسید: چه کسی شما را کشت؟ آنها نشانی عاصم را دادند. پس از جنگ٬ سلافه نذر کرد، اگر بر عاصم دست یابد، در کاسه سرش شراب بنوشد و اعلام کرد: هر کس سر عاصم را برایم بیاورد٬ صد شتر به او جایزه می دهم.
مدتی گذشت. جریانی پیش آمد و پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله)، عاصم را سرپرست چند نفر مأمور مخفی کرد تا به مکه رفته و اخبار مکه را گزارش دهند. این جمعیت که حدود شش نفر و به سرپرستی عاصم بودند٬ به مکه حرکت کردند. آنها به منزلگاه عسفان رسیدند و از آنجا گذشتند. مشرکان از حرکت این گروه اطلاعاتی با خبر شد و صد نفر تیرانداز را در تعقیب آنها فرستادند. سرانجام در دامنه کوهی٬ آنها را پیدا کردند. عاصم با همراهان در بالای آن کوه٬ کمین گرفتند و تسلیم نشدند. تیراندازی از دو طرف شروع شد و عاصم هر چه تیر داشت همه را به سوی دشمن پرتاب کرد. پس از آن نیزه اش را به دست گرفت و با دشمن جنگید تا نیزه اش شکست٬ سپس با شمشیرش جنگید و بسیاری از دشمن را کشت تا به شهادت رسید. مسلمین همراه وی نیز به استثنای دو نفر کشته شدند.
عاصم هنگام شهادت چنین دعا کرد: خداوندا، من از آغاز روز از دین تو حمایت کردم٬ پس در پایان روز از جسدم حمایت کن. (1) عاصم از این رو این دعا را کرد که می دانست قریش و مشرکان دشمنی و کینه سختی با او دارند. مشرکان پیش دستی می کردند تا سر عاصم را از بدن جدا کرده و برای سلافه ببرند و صد شتر جایزه بگیرند. وقتی نزدیک جسد عاصم رفتند٬ دیدند انبوه زنبوران عسل مانند قطعه ابر٬ جنازه عاصم را در بر گرفته‌اند هر که جلو می آمد٬ بر سرش ریخته و با نیش او را از پای در می آوردند. ناگزیر عقب نشینی کرد و با خود گفتند: وقتی شب فرا رسد٬ زنبورها می روند٬ آن‌گاه می رویم و سر عاصم را از بدنش جدا می سازیم.
شب فرا رسید٬ ولی باران و سیل به جریان افتاد. آنها در آن شب توفانی و رعد و برق و باران٬ هر چه دنبال جسد عاصم گشتند٬ آن را نیافتند و ناامید برگشتند. از آن پس٬ این شهید شجاع و عارف دل‌سوخته به عنوان حمایت شده زنبور خوانده می شد.

پی‌نوشت‌ها:

1. اللهم انی حمیت دینک صدر النهار، فاحم لحمی آخر النهار.