1- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إذا أرَدْتَ أنْ تَعْلَمَ أنَّ فیکَ خَیْراً، فَانْظُرْ إلی قَلْبِکَ فَإنْ کانَ یُحِبُّ أهْلَ طاعَهِ اللّهِ وَ یُبْغِضُ أهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَفیکَ خَیْرٌ; وَاللّهُ یُحِبُّک، وَ إذا کانَ یُبْغِضُ أهْلَ طاعَهِ اللّهِ وَ یُحِبّ أهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَلَیْسَ فیکَ خَیْرٌ; وَ اللّهُ یُبْغِضُکَ، وَالْمَرْءُ مَعَ مَنْ أحَبَّ.
«وسائل الشّیعه، ج 16، ص 183، ح 1»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: اگر خواستی بدانی که در وجودت خیر و خوشبختی هست یا نه، به درون خود دقّت کن اگر اهل عبادت و طاعت را دوست داری و از اهل معصیت و گناه ناخوشایندی، پس در وجودت خیر و سعادت وجود دارد; و خداوند تو را دوست می دارد. ولی چنانچه از اهل طاعت و عبادت ناخوشایند باشی و به اهل معصیت عشق و علاقه ورزیدی، پس خیر و خوبی در تو نباشد; و خداوند تو را دشمن دارد. و هر انسانی با هر کسی که به او عشق و علاقه دارد، با همان محشور می گردد.
2- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ کَفَّ عَنْ أعْراضِ النّاسِ أقالَهُ اللّهُ نَفْسَهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ، وَ مَنْ کَفَّ غَضَبَهُ عَنِ النّاسِ کَفَّ اللّهُ عَنْهُ غَضَبَهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ.
«کتاب الزّهد، ص 1، ح 9»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس دنبال هتک حرمت – ناموس و آبروی – دیگران نباشد، خداوند متعال او را در قیامت مورد عفو و بخشش قرار می دهد; و هرکس غضب و خشم خود را از دیگران باز دارد، خداوند نیز خشم و غضب خود را در قیامت از او بر طرف می سازد.
3- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ ثَبَتَ عَلی وِلایَتِنا فِی غِیْبَهِ قائِمِنا، أعْطاهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَجْرَ ألْفِ شَهید مِنْ شُهَداءِ بَدْر وَ حُنَیْن.
«إثبات الهداه، ج 3، ص 467»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: کسی که در زمان غیبت امام زمان (عجّل الله فرجه الشّریف) بر ایمان و ولایت ما اهل بیت عصمت و طهارت پا برجا و ثابت بماند، خداوند متعال پاداش و ثواب هزار شهید از شهدای جنگ بدر و حنین به او عطا می فرماید.
4- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : لَوْ أنَّ الاْمامَ رُفِعَ مِنَ الاْرْضِ ساعَهً، لَماجَتْ بِأهْلِها کَما یَمُوجُ الْبَحْرُ بِأهْلِهِ.
«الکافی، ج 1، ص 179، ح 12»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: اگر امام و حجّت خدا لحظه ای از روی زمین و از بین افراد جامعه برداشته شود، زمین اهل خود را در خود می بلعد و فرو می برد همان طوری که دریا چیزهای خود را در خود متلاطم و آشفته می سازد.
5- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ جَمیعَ دَوابِّ الاْرْضِ لَتُصَلّی عَلی طالِبِ الْعِلْمِ حَتّی الْحیتانِ فی الْبَحْرِ.
«بحارالأنوار، ج 1، ص 137، ح 31»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: به درستی که تمام موجودات و جانوراان زمین و بلکه ماهیان دریا برای تحصیل کنندگان علوم ـ اسلامی و معارف الهی ـ تحیّت و درود می فرستند.
6- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : لَوْ أُوتیتُ بِشابٍّ مِنْ شَبابِ الشّیعَهِ لا یَتَفَقَّهُ فِی الدّینِ، لَأَوجَعْتُهُ.
«محاسن برقی، ج 1، ص 228»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: اگر جوانی از جوانان شیعه را نزد من بیاورند که به مسائل دین ـ و زندگی ـ آشنا نباشد، او را تنبیه و تأدیب خواهم کرد (تا به دنبال تحصیل مسائل دین برود).
7- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ أفْتَی النّاسَ بِغَیْرِ عِلْم وَ لا هُدی، لَعَنَتْهُ مَلائِکَهُ الرَّحْمَهِ وَ مَلائِکَهُ الْعَذابِ، وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفَتْیاهُ.
«مستدرک الوسائل، ج 17، ص 244»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس درباره مسائل دین فتوا و نظریه ای دهد که بدون علم و اطّلاع باشد، ملائکه رحمت و ملائکه عذاب او را لعن و نفرین می کنند و گناه عمل کننده ـ اگر خلاف باشد ـ بر عهده گوینده است.
8- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : الصَّلاهُ عَمُودُ الدّینِ، مَثَلُها کَمَثَلِ عَمُودِ الْفِسْطاطِ، إذا ثَبَتَ الْعَمُودُ ثَبَتَ الاَْوْتادُ وَ الاَْطْناب، وَ إذا مالَ الْعَمُودُ وَانْکَسَرَ لَمْ یَثْبُتْ وَ تَدٌ وَ لا طَنَبٌ.
«وسائل الشیعه، ج 4، ص 27، ح 4424»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: نماز ستون دین است و مثالش همانند تیرک و ستون خیمه می باشد که چنانچه محکم و استوار باشد میخ ها و طناب های اطراف آن پا بر جا خواهد بود ولی اگر ستون سُست یا کج باشد میخ ها و طنابهای اطراف آن نمی تواند پا برجا باشد.
9- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : لا تَتَهاوَنْ بَصَلاتِکَ، فَإنَّ النَّبیَّ (صلی الله علیه وآله وسلم) قالَ عِنْدَ مَوْتِهِ: لَیْسَ مِنّی مَنِ اسْتَخَفَّ بِصَلاتِهِ، لَیْسَ مِنّی، مَنْ شَرِبَ مُسْکِراً، لا یَرِدُ عَلَی الْحَوْضَ، لا وَ اللهِ.
«وسائل الشّیعه، ج 4، ص 23، ح 4413»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: نسبت به نماز بی اعتنا مباش و آن را سبک و ناچیز مشمار، همانا که پیامبر خدا هنگام وفات خود فرمود: هرکس نماز را سبک شمارد و یا مسکرات بنوشد از ـ امّت ـ من نیست و بر حوض کوثر وارد نخواهد شد.
10- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : بُنِیَ الاْسْلامُ عَلی خَمْسَهِ أشْیاء: عَلَی الصَّلاهِ، وَ الزَّکاهِ، وَ الْحَجِّ، وَ الصَّوْمِ، وَ الْوِلایَهِ، وَ لَمْ یُنادَ بِشَیْیء مِثْلَ ما نُودِی لِلْوِلایَهِ.
«وسائل الشّیعه، ج 1، ص 18، ح 10»
11- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ دَعَا اللهَ بِنا أفْلَحَ، وَ مَنْ دَعاهُ بِغَیْرِنا هَلَکَ وَ اسْتَهْلَکَ.
«أمالی شیخ طوسی، ج 1، ص 175»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هر که خداوند را به وسیله ما بخواند و ما را واسطه قرار دهد رستگار و موفّق خواهد شد.
و کسی که غیر از ما اهل بیت ـ عصمت و طهارت ـ را وسیله گرداند ناامید و هلاک خواهد گشت.
12- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : الاْعْمالُ تُضاعَفُ یَوْمَ الْجُمُعَهِ، فَأکْثِرُوا فیها مِنَ الصَّلاهِ وَ الصَّدَقَهِ وَ الدُّعاءِ.
«مستدرک الوسائل، ج 6، ص 64، ح 15»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: پاداش اعمال ـ بد یا خوب ـ در روز جمعه دو برابر دیگر روزها است، پس سعی نمائید در این روز نماز و صدقه و دعا بسیار انجام دهید.
13- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ طَلَبَ الدُّنْیا اسْتِعْفافاً عَنِ النّاسِ، وَ سَعْیاً عَلی أهْلِهِ، وَ تَعَطُّفاً عَلی جارِهِ، لَقَی اللهَ عَزَّ وَجَلَّ یَوْمَ الْقِیامَهِ وَ وَجْهُهُ مِثْلُ الْقَمَرِ لَیْلَهَ الْبَدْرِ.
«وسائل الشّیعه، ج 17، ص 21، ح 5»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس دنیا را به جهت یکی از این سه حالت طلب کند: بی نیازی از مردم، آسایش و رفاه خانواده و عائله اش، کمک و رسیدگی به همسایه اش.
روز قیامت در حالتی محشور می گردد و به ملاقات خداوند متعال نایل می شود که صورتش همچون ماه شب چهارده، نورانی است.
14- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : ثَلاثٌ لَمْ یَجْعَلِ اللهُ لِأحَد فیهِنَّ رُخْضهً: أداءُ الاْمانَهِ إلَی الْبِرِّ وَ الْفاجِرِ، وَ الْوَفاءُ بِالْعَهْدِ لِلْبِّرِ وَ الْفاجِرِ، وَ بِرُّ الْوالِدَیْنِ بِرَّیْنِ کانا اَوْ فاجِرَیْنِ.
«وسائل الشّیعه، ج 21، ص 490، ح 3»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: خداوند سبحان در سه چیز رخصت قرار نداده است: امانت را سالم تحویل صاحبش دادن، خواه آن که صاحبش آدم خوبی باشد یا فاجر. وفای به عهد نسبت به هر شخصی خوب باشد یا بد. و نیکی به والدین خوب باشند یا بد.
15- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ الْجَنَّهَ وَ الْحُورَ لَتَشْتاقُ إلی مَنْ یَکْسَحُ الْمَسْجِدَ، اَوْ یَأخُذُ مِنْهُ الْقَذی.
«مستدرک الوسائل، ج 3، ص 385»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: همانا بهشت و حورالعین در انتظار افرادی است که در نظافت و تمیز کردن مسجد سعی و تلاش نمایند.
16- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّما یَبْتَلِی الْمُؤمِنُ فِی الدُّنْیا عَلی قَدْرِ دینِهِ.
«بحارالأنوار، ج 67، ص 210، ح 12»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: همانا مؤمن در این دنیا هر مقداری که دین و ایمان داشته باشد به همان اندازه مورد امتحان و آزمایش قرار می گیرد.
17- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : لا یَکُونُ الْعَبْدُ عابِداً لِلّهِ حَقَّ عِبادَتِهِ حَتّی یَنْقَطِعَ عَنِ الْخَلْقِ کُلِّهِمْ، فَحینَئِذ یَقُولُ: هذا خالِصٌ لی، فَیَقْبَلُهُ بِکَرَمِهِ.
«بحارالأنوار، ج 70، ص 111، ح 14»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: کسی به بندگی و ستایش گر حقیقی در برابر خداوند نمی رسد مگر آن که از تمام افراد قطع امید کند و تنها امیدش خدای یکتا باشد. در یک چنین حالتی خداوند گوید: این عمل خالصانه برای من است و آن را مورد قبول و عنایت خود قرار می دهد.
18- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : اُقْسِمُ بِاللهِ وَ هُوَ حَقٌّ، مافَتَحَ رَجُلٌ عَلی نَفْسِهِ بابَ الْمَسْألَهِ إلاّ فَتَحَ اللهُ عَلَیْهِ بابَ فَقْر.
«عدّه الداعی، ص 99»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: سوگند به خدائی که بر حقّ است، چنانچه شخصی در موردی، تقاضای خود را به یکی از هم نوعان خود بگوید و بدون توجّه به خداوند متعال درخواست کمک نماید، خداوند دری از درهای فقر و تنگ دستی را بر او بگشاید.
19- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ قَضی مُسْلِماً حاجَتَهُ، قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: ثَوابُکَ عَلَی وَلا اَرْضی لَکَ ثَواباً دُونَ الْجَنَّهِ.
«مستدرک الوسائل، ج 12، ص 402، ح 6»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس حاجتی را برای مسلمانی برآورده کند و گره از مشگلش بگشاید، خداوند متعال به او خطاب کند: ثواب و پاداش تو بر عهده من خواهد بود و غیر از بهشت چیز دیگری لایق تو نخواهد بود.
20- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَوْحی إلی شُعَیْب النَّبی – صلی الله علیه وآله وسلم – : إنّی مُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِکَ مِائَهَ ألْف، أرْبَعینَ ألْفاً مِنْ شِرارِهِمْ وَ سِتّینَ ألْفاً من خِیارِهِمْ.
فقال: یارَبِّ هؤُلاءِ الاْشْرار فَما بالُ الاْخْیار؟ فَأوحی اللهُ إلَیْهِ: إنَّهُمْ داهَنُوا أهْلَ الْمَعاصی وَ لَمْ یَغْضِبُوا لِغَضَبی.
«بحارالأنوار، ج 12، ص 386، ح 12»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: همانا خداوند متعال، برای حضرت شعیب – علیه السلام – وحی فرستاد: من از قوم تو یکصد هزار نفر را عذاب و هلاک می نمایم که شصت هزار نفر ایشان، اشرار و چهل هزار نفر دیگرشان از خوبان و عبادت کنندگان خواهند بود.
حضرت شعیب – علیه السلام – سؤال نمود: اشرار که مستحقّ عذاب هستند ولی خوبان را چرا عذاب می نمائی؟ خداوند وحی نمود: به جهت آن که این افراد، نسبت به گناهکاران بی تفاوت بوده و با ایشان سازش می کردند.
21- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ أطْعَمَ مُؤْمِناً، أطْعَمَهُ اللهُ مِنْ ثِمارِ الْجَنَّهِ.
«محاسن برقی، ص 393، ح 4»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس مؤمنی را طعام دهد، خداوند از میوه های بهشتی روزی او گرداند.
22- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ حَمَلَ أخاهُ عَلی رَحْلِهِ بَعَثَهُ اللهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ إلی الْمَوْقِفِ عَلی ناقَهِ مِنْ نُوْقِ الْجَنَّهِ یُباهی بِهِ الْمَلائِکَهَ.
«بحارالانوار، ج 7، ص 303، ح 61»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: کسی که برادرش را (و هرکس که در مسیر راه بدون وسیله است) سوار وسیله نقلیه خود کند ـ و حتّی الإمکان او را به مقصد برساند ـ خداوند متعال او را در قیامت سوار شتری از شترهای بهشتی می گرداند ـ که سریع او را به مقصد برساند و از شدائد و سختی های محشر در امان گردد ـ، و به بر ملائکه مباهات و افتخار می کنند.
23- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إذا دَخَلَ أحَدُکُمْ عَلی أخیهِ فی بَیْتِهِ، فَلْیَقَعُدْ حَیْثُ یَأمُرُهُ صاحِبُ الرَّحْلِ، فَإنَّ صاحِبَ الْبَیْتِ أعْرَفُ بِعَوْره بَیْتِهِ مِنَ الدّاخِلِ عَلَیْهِ.
«وسائل الشّیعه، ج 5، ص 322»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هنگامی به منزل یکی از برادران و دوستانتان وارد شدید، هر کجا به شما گفت بنشینید، بپذیرید و همانجا بنشینید، چون که صاحب منزل بیش از دیگران به اسرار منزل خود آشنا و آگاه است.
24- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : اَلْجَنَّهُ مُحَرَّمَهٌ عَلَی الْفَتّانینَ الْمشّائینَ بِالنَّمیمَهِ.
«تنبیه الخواطر، ص 528»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: بهشت ـ و نعمت های حیات بخش آن ـ برای اشخاص فتنه گر و سخن چینِ آشوب طلب، حرام است.
25- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنّا نَأمُرُ صِبْیانَنا بِالصَّلاهِ إذا کانُوا بَنی خَمْسِ سِنین، فَمُرُوا صِبْیانَکُمْ إذا کانوا بَنی سَبْعِ سِنین.
«وسائل الشّیعه، ج 4، ص 31، ح 4434»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: ما ـ اهل بیت عصمت و طهارت ـ کودکان خود را از دوران پنج سالگی به انجام نماز دستور می دهیم، ولی شما ـ دوستان و پیروان ما ـ فرزندان خود را از سنین هفت سالگی وادار به نماز نمائید.
26- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ حَمَلَ جِنازَهً مِنْ اَرْبَع جَوانِبِها، غَفَرَ اللهُ لَهُ اَرْبَعینَ کَبیرَهً.
«وسائل الشّیعه، ج 3، ص 3، ح 153»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس جنازه ای را تشییع نماید و چهار جانب تابوت را بر شانه خود حمل کند، خداوند چهل گناه از گناهانش را می آمرزد.
27- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : خَفِ اللهَ تَعالی لِقُدْرَتِهِ عَلَیْکَ، وَ اسْتَحِ مِنْهُ لِقُرْبِهِ مِنْکَ.
«بحارالأنوار، ج 68 ص336، ح 22»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: بترس از قدرت بی منتهای خداوند متعال که از ـ جهات مختلف ـ بر تو دارد، و از خداوند شرم و حیا کن ـ در انجام گناهان ـ به جهت آن که از هر چیزی به تو نزدیک تر است.
28- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : الْحِکْمَهُ ضالَّهُ الْمُؤْمِنِ، فَحَیْثُ ماوَجَدَ أحَدُکُمْ ضالَّتَهُ فَلْیَأخُذْها.
«تنبیه الخواطر، ص 468»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: دانش و حکمت، گمشده ـ ارزشمندی است برای ـ مؤمن که هر کجا و نزد هرکس یافت شود باید آن را دریافت نماید.
29- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : فِی الْمِلْحِ شِفاءٌ مِنْ سَبْعینَ داء، ثُمَّ قالَ: لَوْ یَعْلَمُ النّاسُ ما فِی الْمِلْحِ ما تَداوَوا إلاّ بِهِ.
«تنبیه الخواطر، ص 468»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: نمک شفابخش و درمان کننده هفتاد نوع مرض و درد خواهد بود و افزود چنانچه مردم خواصّ نمک می شناختند به چیزی غیر از نمک مداوا و درمان نمی کردند.
30- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ الْمُؤمِنَ إذا صافَحَ الْمُؤمِنَ تَفَرَّقا مِنْ غَیْرِ ذَنْب.
«خصال صدوق، ج 1، ص 13»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: همانا مؤمنی که با برادر مؤمنش دیدار و مصافحه نماید، گناهانشان ریخته می شود و بدون گناه از یکدیگر جدا خواهند شد.
31- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَثَلُ الْحَریصِ عَلَی الدُّنْیا مَثَلُ ذَرْوَهِ الْقَزِّ، کُلَّما ازْدادَتْ عَلی نَفْسِها لَفّاً کانَ أبْعَدُ مِنَ الْخُرُوجِ حَتّی تَمُوتَ غَمّاً.
«وسائل الشّیعه، ج 11، ص 318»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: تمثیل افراد حریص به مال و زیورآلات دنیا همانند کرم ابریشمی است که هر چه اطراف خود بچرخد و بیشتر فعالیّت کند و تارهای ابریشم را به دور خود بپیچد، خارج شدنش از بین آن تارها سخت تر گردد و چه بسا غیر ممکن می شود تا جائی که چاره ای جز مرگ نداشته باشد.
32- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ الْمُؤْمِنَ أخُ الْمُؤمِنِ لا یَشْتِمُهُ، وَ لا یُحَرِّمُهُ، وَ لا یُسییءُ بِهِ الظَّنَّ.
«تحف العقول، ص 221»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: مؤمن برادر مؤمن است، باید او را دشنام ندهد، سرزنش و بدگوئی نکند، و او را از خوبیها محروم نگرداند، و به او بدگمان نباشد.
33- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : اَلْکَمالُ کُلُّ الْکَمالِ، التَّفَقُّهُ فِی الدّینِ، وَ الصَّبْرُ عَلَی النائِبَهِ، وَ تَقْدیرُ الْمَعیشَهِ.
«تحف العقول، ص 213»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: تمام کمالات – معنوی و مادّی انسان – در فقاهت و شناخت دقیق و صحیح مسائل دین و معارف الهی است; و صبر و شکیبائی در مقابل ناملایمات، و نیز زندگی را با تدبّر و مدیریّت برنامه ریزی کردن می باشد.
34- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : صِلِهُ الاْرْحامِ تُزَکّی الاْعْمالَ، وَ تُنْمِی الاْمْوالَ، وَ تَدْفَعُ الْبَلْوی، وَ تُیَسِّرُ الْحِسابَ، وَ تُنْسِیءُ فِی الاْجَلِ.
«تحف العقول، ص 218»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: صله رحم نمودن (پنج فایده دارد:) موجب تزکیه اعمال و عبادات می شود، سبب رشد و برکت در اموال می گردد، بلاها، آفات; و گرفتاری ها را دفع و بر طرف می نماید، حساب (قبر و قیامت) را آسان می گرداند و مرگ و أجل (معلّق) را تأخیر می اندازد.
35- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : فَضْلُ صَلاهِ الْجَماعَهِ عَلی صَلاهِ الرَّجُلِ فَرْداً خَمْساً وَ عِشْرینَ دَرَجَهً فِی الْجَنَّهِ.
«وسائل الشّیعه، ج 17، ص 37»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: فضیلت و برتری نماز جماعت بر نماز فرادا و تنها، بیست و پنج درجه از مقامات بهشتی است.
36- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : وَ أمَّا الْمُنْجِیات: فَخَوْفُ اللهِ فِی السِّرَ وَ الْعَلانِیَهِ، وَ الْقَصْدُ فِی الْغِنی وَ الْفَقْرِ، وَ کَلِمَهُ الْعَدْلِ فِی الرِّضا وَ السّخَطِ.
«وسائل الشّیعه، ج 11، ص 174، ح 12»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: از اسباب نجات، ترس از خدا در خفاء و آشکارا است، رعایت اقتصاد و صرفه جوئی در تمام حالات بی نیازی و نیازمندی، نیز رعایت انصاف و گفتن سخن حقّ و عدالت در همه حالت های خوشی و ناراحتی.
37- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : لا تَنالُ وِلایَتُنا إلاّ بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ.
«وسائل الشّیعه، ج 11، ص 196»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: ولایت و شفاعت ما شامل نمی شود مگر افرادی را که دارای عمل ـ صالح ـ و نیز پرهیز از گناه داشته باشند.
38- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ أعْمالَ الْعِبادِ تُعْرَضُ عَلی نَبیِّکُمْ کُلَّ عَشیَّهِ خَمیس، فَلْیَسْتَحِ أحَدُکُمْ أنْ یُعْرِضَ عَلی نَبیِّهِ الْعَمَلَ الْقَبیح.
«وسائل الشّیعه، ج 11، ص 391»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: همانا تمام کارها و حرکات بندگان در هر شب جمعه بر پیغمبر اسلام عرضه می گردد، پس حیاء کنید از این که عمل زشت شما را نزد پیغمبرتان ارائه دهند.
39- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ عَلَّمَ بابَ هُدی فَلَهُ مِثْلُ أجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ، وَلایَنْقُصُ اُولئِکَ مِنْ أجُورِهِمْ.
«وسائل الشّیعه، ج 1، ص 436»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس راه هدایت و سعادتی را بگشاید و یا به دیگران تعلیم دهد، اجر و پاداش او همانند کسی است که به آن کار خیر عمل کرده باشد بدون آن که از پاداش عمل کنندگان کسر شود.
40- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : اَرْبَعٌ مِنْ کُنُوزِالْبِرِّ: کِتْمانُ الْحاجَهِ، وَ کِتْمانُ الصَّدَقَهِ، وَ کِتْمانُ الْوَجَعِ، وَ کِتْمانُ الْمُصیبَهِ.
«تحف العقول، ص 215»
امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: چهار حالت از کنزهای نیک و پسندیده است: پوشاندن نیاز و حاجت خود را از دیگران، دادن صدقه و کمک به افراد به طور مخفیانه و محرمانه، دردها و مشکلات و ناراحتی ها را تحمّل کردن و هنگام مصیبت و حوادث، جزع و داد و فریاد نکردن.
