در روایتی از امام زمان علیه السلام در پاسخ به پرسش های اسحاق بن یعقوب چنین آمده است : « … و أما وجه الانتفاع بی فی غیبتی فکالانتفاع بالشمس إذا غیبها عن الأبصار السحاب » ؛ (1)« … و اما کیفیت نفع بردن به وسیله ی من در زمان غیبتم به مانند نفع بردن به واسطه ی خورشید است هنگامی که ابرها او را از دیدگان مستور می نمایند . »
از این حدیث شریف وجوهی از شباهت ها بین خورشید در پشت ابر و امام زمان علیه السلام در عصر غیبت راستفاده می شود به برخی از آن ها اشاره می کنیم :
1- همان گونه که مردم ، هر آن ، انتظار خارج شدن خورشید از پس ابرها را دارند تا تمام و کامل از وجود و ظهورش استفاده ببرند ، در ایام غیبت آن حضرت نیز مردم منتظر ظهور و خروج اویند و از ظهورش مأیوس نمی گردند .
2- منکر وجود حضرت علیه السلام در عصر غیبت ، همانند منکر وجود خورشید است هنگامی که در پشت ابرها ازدیده ها پنهان گردد .
3- همان گونه که ابر کاملاً خورشید را نمی پوشاند و نور خورشید به زمین و زمانیان می رسد ، غیبت هم مانع کامل و تمامی برای بهره دهی حضرت نیست ، مردم در زمان غیبت ، حضرت را نمی بینند اما از وجود او بهره می برند . توسل یکی از راه های بهره بردن از آن امام است .
4- همان گونه که در مناطقی که هوا غالباً ابری است ، گاهی خورشید ابرها را می شکافد و خود را از لابه لای آن ها بیرون می آورد و به عده ای از مردم نشان می دهد ، هر از چند گاهی نیز ، عده ای به محضر امام زمان علیه السلام شرفیاب می شوند و از وجودش استفاده می برند و از این راه وجود آن حضرت برای مردم به اثبات می رسد .
5- همان گونه که ابرها خورشید را نابود نمی کنند و تنها مانع رؤیت اویند، غیبت امام زمان علیه السلام هم تنها مانع رؤیت ایشان است .

پی نوشت‌ :

1- بحارالأنوار ، ج 53 ، ص 180 ، ح 10.
منبع: کتاب غیبت کبری