همه افراد نقاط قوت و ضعف مخصوص به خودشان را دارند و تنها به این دلیل که نقاط قوت افراد با یکدیگر متفاوت است، هیچ وقت نمی توانیم بگوییم که یکی از آنها از دیگری بهتر است یا بدتر. هر رابطه بر پایه سه اصل بنیادین برقرار می شود. این 3 اصل اساسی عبارتند از: تحمل، پذیرش و تساوی

تحمل

اگر افراد قادر باشند نقاط ضعف طرف مقابل را تحمل کنند و روی نقاط قوت او توجه کنند و ببینند که او چه توانایی هایی دارد، آن وقت به راحتی می توانند با یکدیگر به مصالحه و سازش دست پیدا کنند.

پذیرش

با رعایت مورد اول، دو نفر به مرحله پذیرش می رسند. طرف مقابل را همان طوری که هست قبول می کنند. می پذیرند که هیچ کدامشان، کامل مطلق نیستند اما به هر حال توانایی هایی دارند که قابل عرضه است. زمانی که افراد به این نقطه می رسند، می توانند درک کنند که با طرف مقابل برابر هستند. آنها متوجه می شوند که خودشان هم کامل نیستند و می توانند از توانایی های فرد مقابل به عنوان یک نقطه مثبت برداشت کرده و از آن به نفع خود استفاده کنند.

تساوی

بهترین رابطه زمانی شکل می گیرد که طرفین آن از توانایی های یکدیگر استفاده کنند. هر دو نفر به این باور می رسند که هر کدامشان در رشته های خاصی توانایی دارند و می توانند در آن مورد به دیگری کمک کنند. آنها ضعف های یکدیگر را بررسی و سعی می کنند تا به یکدیگر کمک نمایند و دست به دست هم نقاط ضعف شان را به قوت تبدیل کنند. با انجام این کار، تساوی به طور کامل میان آنها برقرار شده و رابطه شان قدرت می گیرد و می توانند در کنار هم به اهداف شان دست پیدا کنند. باید سعی کنیم این نگرش را جهانی کنیم اما انسان امروزی جرات انجام چنین کاری را ندارد.
اگر این دیدگاه، عملی و همه گیر می شد، همه متوجه می شدند که با کمک توانایی های شان می توانند این امکان را ایجاد کنند که دیگران هم چیزی برای ارائه دادن داشته باشند و به این ترتیب با همکاری متقابل، انسانیت پیشرفت چشمگیری می کرد. این یکی از همان کارهای کوچکی است که می توانید با انجام آن، تغییرات بزرگی در زندگی فردی و اجتماعی خود به وجود آورید. باید تصورات اشتباه را از اذهان بیرون کنیم و نوعی نگرش جدید را به دنیا عرضه کنیم. فکر کنید که اگر چنین اتفاقی بیفتد، چه تغییرات شگرفی در جهان به وجود می آید؟ باور کنید که همه چیز از خود شما شروع می شود.
منبع: نشریه راه موفقیت شماره 19