به کوشش: محمد کمالی نژاد
نام رایج:
خارخاسک
نام عربی:
حسک یا خسک
نام های دیگر:
شکوهنج، شکرهنج، خارسوهک(شیرازی)، خار سه گوش، خارکوهک، سه کوهک، خشک دانه، خارسک (اصفهان).
ماهیت:
بری و بستانی می باشد، بری آن در خرابه ها و نزدیک آبها و بیشه ها می روید و مانند گیاه هندوانه روی زمین گسترده می شود، برگ آن مانند نخود با طعم ترش و ثمر آن سه پهلو و اطراف آن مانند خار و مغز آن از نخود کوچکتر.
بستانی آن در اطراف نهرها می روید، شاخه های آن مرتفع و خارهای آن ریزه و شاخ های آن طولانی.
طبیعت:
مرکب القوی و با غلبه خشکی
طبیعت:
مرکب القوی و با غلبه خشکی
افعال و خواص:
جالی و مدر بول و مسکن درد مثانه و افزاینده منی و مفتت حصاه گرده و مثانه، منضج و رادع و ملین و رافع قولنج حار و جهت قرحه مجاری بول و احلیل که به فارسی سوزنک و به هندی سوزاک نامند و تقویت باه و تفتیت حصاه و عسرالبول.
تحقیقات جدید:
مدر، مسکن دردهای کلیه و مثانه، ملین، محرک باه، قولنج
***
مضر:
سر
مصلح:
بادام و روغن کنجد
مقدار شربت:
5 درم (حدود 16 گرم)
بخشهای قابل مصرف:
عموماً استعمال دانه رایج است.
قوت:
7 سال.
منبع مقاله :
کمالی نژاد، محمد، (1390)؛ برگ کهن، تهران: چوگان، چاپ اول
