حضرت صادق (علیه السلام) فرمود ایمان بر هفت سهم تقسیم می شود. بعضی از مسلمانها یک سهم را دارند، برخی دو سهم، کسانی نیز هستند که دارای هفت سهم می باشند. از اینرو شایسته نیست بر صاحب یک سهم تحمیل کنند. بار صاحب دو سهم را و کسی که دو سهم دارد نباید بار شخص سه سهمی بر او تحمیل شود. همین طور تا هفت سهمی آنگاه مثالی آوردند.
فرمودند شخصی در همسایگی او مردی نصرانی بود. مسلمان او را دعوت به اسلام کرد مزایای ایمان آوردن را برایش تشریح نمود. نصرانی پذیرفته ایمان آورد. سحرگاه مسلمان در خانه نصرانی تازه مسلمان رفته، در زد.
همسایه اش بیرون آمد. گفت برخیز وضو بگیر تا با هم به مسجد برویم و نماز بخوانیم. آنمرد وضو گرفت. لباسهایش را پوشید و با او به مسجد رفت. قبل از نماز صبح هر چه مسلمان خواست نماز خواند او از رفیق خود پیروی نمود. نماز صبح را خواندند پس از آن نشستند تا آفتاب سرزد.
نصرانی خواست به منزلش برگردد. مسلمان گفت کجا می روی روز کوتاه است بمان تا نماز ظهر را نیز بخوانیم. تا بعد از انجام نماز ظهر ماند. بعد گفت بین ظهر و عصر چندان فاصله ای نیست. او را نگاهداشت تا نماز عصر را نیز خواند. خواست از جا حرکت کند. گفت از روز چیزی نمانده نزدیک غروب است. باز نگاهش داشت تا نماز مغرب را هم خواندند. بعد گفت نماز عشاء وقتش نزدیک است. یک نماز دیگری مانده آن را هم بخوانیم بعد خواهی رفت. پس از انجام نماز عشاء از یکدیگر جدا شدند.
روز بعد هنگام سحر باز در خانه او رفت. به نصرانی تازه مسلمان گفت حرکت کن برای نماز به مسجد برویم. پاسخ داد من فقیر و عیالمندم برای این دین کسی را پیدا کن که از من فارغ تر باشد.
حضرت صادق (علیه السلام) فرمود به این وسیله داخل دینش نمود و با اینکار خود (زیاده روی و تحمیل بی جا) از دین بیرونش کرد.(9)

9) وسائل امر به معروف و نهی از منکر.