عماربن حیان گفت به حضرت صادق (علیه السلام) گفتم که اسماعیل پسرم به من نیکی می کند. حضرت فرمود من او را دوست می داشتم اکنون محبتم زیادتر شد. پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خواهری رضاعی داشت روزی همان خواهر بر ایشان وارد شد. همین که نظر پیغمبر بر او افتاد مسرور گردید و روانداز خود را برای او پهن کرد و او را بر روی آن نشانید با گشاده روئی و احترام بسویش توجه کرد و در صورت او می خندید تا از خدمت حضرت مرخص شد و رفت. اتفاقا همان روز برادرش نیز آمد ولی حضرت (صلی الله علیه و آله و سلم) آن نحو رفتاری که با خواهرش نمودند با او انجام ندادند.
بعضی از صحابه عرض کردند یا رسول الله با خواهرش سلوکی کردید که با برادر آن را بجا نیاوردید با آنکه او مرد بود؟ (یعنی سزاوارتر به آن محبت بود.) فرمود علت زیادی احترام من این بود که آن دختر به پدر و مادر خویش بیشتر نیکی می کند.(16)

16) منتهی الامال، ج 2، ص 324 و ج 16 بحار.