آن که بین تو و مردم است، آن است که: آنچه را براى خود می پسندى براى دیگران بپسندى، و آنچه را که براى خود نمى پسندى براى دیگران نیز نپسندى.

خداوند به حضرت آدم علیه السلام وحى کرد که: «من همه سخن را در چهار کلمه براى تو جمع مىکنم» (که همین چهار دستور، جامع و فراگیرنده همه وظایف انسانى، و در بر گیرنده همه کمالات بشر است).

آدم: آن چهار کلمه چیست؟

خداوند: یکى از آنها از آن من است، و یکى از آنها، از آن تو است، و سومى از آن میان من و تو است، و چهارمى میان تو و مردم است.

آدم: خدایا! برایم شرح بده تا بفهمم.

خداوند، چهار موضوع فوق را چنین شرح داد:

1 – آن که از آن من است، این است که تنها مرا پرستش کنى، و کسى را شریک من نسازى.

2 – آن که از آن تو است، این است که پاداش عمل نیک تو را بدهم، در آن هنگام که از همه وقت، به آن نیازمندتر هستى.

3 – آن که بین من و تو است، این است که تو دعا کنى، و من دعایت را به اجابت برسانم.

4 – و آن که بین تو و مردم است، آن است که: آنچه را براى خود می پسندى براى دیگران بپسندى، و آنچه را که براى خود نمى پسندى براى دیگران نیز نپسندى.

منبع : داستان های اصول کافی