مردی به زنش گفت: نزد فاطمه زهرا (علیها السّلام) برو و از او بپرس که آیا من از شیعیان شمایم؟ حضرت فاطمه (علیها السّلام) در پاسخ فرمود:

قُولی لَهُ: اِن کُنتَ تَعمَلُ بَما اَمَرناکَ و تَنتَهی عَمّا زَجَرناکَ عنهُ، فَأنتَ مِن شیعَتِنا، وَ إلاّ فَلا؛
به او بگو: اگر به آنچه تو را فرمان داده ایم عمل کنی، و از آنچه تو را از آن نهی کرده ایم بپرهیزی، تو از شیعیان مایی، وگرنه از شیعیان ما نیستی.
تفسیر امام حسن عسکری علیه السّلام، ص 308
شرح حدیث:

شیعه یعنی پیرو.

تشیع راهی نورانی است که از اعتقاد به امامت و پیشوایی امیرالمؤمنین علیه السّلام و عصمت اهل بیت پیامبر آغاز می شود و به تبعیت از گفته ها و پیروی از رفتار و اخلاق آنان منتهی می شود.

امام صادق علیه السّلام فرموده است: برای ما زینت باشید، نه مایه ی عار و ننگ. این نشان می دهد که رفتار پیروان را به حساب آن پیشوایان می گذارند و ما با اعمالمان هم می توانیم آبرو بخش آن اسوه های پاک باشیم، هم اگر اعمال ما بد و گناه باشد، مایه ی شرمندگی و ناراحتی آنان شویم.

شیعه بودن تنها به محبّت نیست.

محبّت هم اگر واقعی و صادقانه باشد، انسان را به همرنگی و همراهی و تبعیّت می کشاند.

اهل بیت پیامبر برای ما سرمشق و اسوه اند.

به هر اندازه که در عمل به آنان شباهت داشته باشیم و به گفته هایشان عمل کنیم و از نهی های آنان اجتناب ورزیم، به همان اندازه شیعه ایم.

بعضی از شیعه بودن، تنها نام آن را دارند و در عمل هیچ شباهتی به آن عترت پاک ندارند. اگر چنین باشد، چگونه می توان خود را شیعه ی آنان دانست؟

منبع: حکمت های فاطمی(ترجمه و توضیح چهل حدیث از حضرت فاطمه علیها السّلام)، جواد محدثی