حضرت فاطمه (علیها السّلام) در قسمتی از خطبه فدکیه چنین فرمودند:

… وَطاعَتَنا نِظاماً لِلملَّهِ وَ اِمامَتنَا أماناً لِلفُرقََهِ وَالجِهادَ عِزًّا لِلإسلامِ؛
خداوند پیروی از ما را سبب سامان یافتن آیین، و رهبری ما را موجب ایمنی از تفرقه، و جهاد را سبب عزّت و قدرت برای اسلام قرار داده است.
الاحتجاج طبرسی، ج1، ص 134
شرح حدیث:

آنچه به مجموعه ای انسانی «وحدت» و «نظام» می بخشد، داشتن مرکزیت و محور است.

«امام» در جامعه ی اسلامی چنین نقشی دارد. از تفرقه ی فکری و عملی جلوگیری می کند، از تفسیرهای گوناگون از دین که موجب گسست دینی است، مانع می شود و به سبب محور بودن سبب پیدایش نظم و نظام در دین و در میان مسلمانان می گردد و این وقتی میسر می شود که مردم امامت امام را بپذیرند و در عمل هم از او تبعیّت و اطاعت داشته باشند.

در این حدیث، پیروی از خاندان رسالت و اطاعت از اهل بیت علیه السّلام مایه ی این وحدت و مانع بی سر و سامانی وضع دین و مؤمنان شمرده شده است.

«جهاد» نیز که از تکالیف مهم دینی است، سبب عزّت و شوکت اسلام است.

در احادیث ما سخن از این است که جهاد دری از درهای بهشت است که به روی بندگان خاص خدا گشوده شده اشت و کسانی که از روی بی رغبتی آن را ترک کنند، گرفتار ذلّت و خواری می شوند.

اگر اسلام در زمان پیامبر گسترش یافت، در سایه ی جانفشانی های مجاهدان بود.

خدا هم جان و مال رزمندگان را به بهای «بهشت» از آنان خریده است.

جهاد هم وقتی ارزشمند و مقدّس است که تحت فرمان پیشوای الهی و عادل باشد و گرنه به غارتگری و جهان گشایی تبدیل می شود.

منبع: حکمت های فاطمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از حضرت فاطمه علیها السّلام)، جواد محدثی