میوه‌ای به شکل مغز
گردو محصول درخت زیبایی است که ارتفاع آن به 20 متر هم می‌رسد. میوه گردو پوشیده در پوسته‌های نازکی است که آن را هم لایه گوشتی سبز رنگی در بر می‌گیرد و از تمام قسمت‌های آن استفاده طبی به عمل می‌آید.
مغز گردو دارای پروئتین، قند، آب و چند اسیدآلی، مقدار کمی اسانس و ویتامین‌های E ,D ,C ,B ,A است. این میوه همچنین حاوی اسیدهای چرب مفید و املاح معدنی نظیر کلسیم، پتاسیم، منیزیم و فسفر است، تا جائی که در برخی منابع میزان فسفر آن را در رده منابع غنی ذکر می‌کنند از این رو مصرف آن برای دانش‌آموزان و کودکان و یا کسانی که فعالیت‌های ذهنی دارند، بسیار نافع است.
گردو از نظر طب سنتی ایران گرم و خشک است و از روغن آن برای پختن غذا استفاده می‌شود (که البته تحت حرارت‌های بالا یا نور آفتاب به سادگی اکسید می‌شود).
گردو درمان کننده بیماری‌های ریوی است و مصرف آن از تشکیل سنگ کلیه و سنگ کیسه صفرا جلوگیری می‌کند.
همچنین به عنوان داروی کمکی در بیماری‌های اعضای تناسلی و عفونت‌های مجاری ادراری (به خصوص در موارد زخم و خون‌ریزی) مصرف آن را توصیه می‌کنند.
از آنجایی که گردو حاوی کلسیم، فسفر و منیزیم است مصرف آن به منظور پیشگیری از پوکی استخوان و حفظ استحکام استخوان‌ها بسیار توصیه می‌شود.
وفور مواد مغذی و املاح معدنی در گردو سبب می‌شود تا این میوه به عنوان میان وعده مناسبی برای افراد مبتلا به دیابت، در آید.
از مخلوط گردو با عسل و شیر نیز، معجونی به دست می‌آید که برای افرادی که از لاغری مفرط رنج می‌برند مفید بوده و برای ورزشکاران نیز میان وعده بسیار عالی به شمار می‌آید.
این میوه، درصد بالایی روی دارد که برای تنظیم اعمال حیاتی بدن و سازوکار طبیعی آنزیم‌ها بسیار کارآمد است.
گردو برای بالا بردن قوای جنسی نیز کاربرد دارد و مربای آن ملین بوده و در کاهش درد مؤثر است.
به خانم‌ها به خصوص در دوران بارداری و شیردهی و به دانش‌آموزان مصرف روزانه گردو همراه با سایر مغزهای گیاهی، بسیار توصیه می‌شود.
گردو با چربی‌های ناسالم می‌جنگد. بر اساس تحقیقات جدید، خوردن گردو بعد از غذا ممکن است باعث کاهش آسیب‌هایی شود که غذاهای چرب به سرخرگ وارد می‌کنند. تصور می‌شود گردو غنی از ترکیباتی باشد که تا حدودی از سفت‌شدن سرخرگ‌ها، جلوگیری و به حفظ انعطاف‌پذیری آن‌ها کمک می‌کند.
تیمی از محققان بیمارستان کلینیکو در بارسلون اسپانیا مصرف روزانه 28 گرم گردو را توصیه کرده است. نتایج این مطالعه که در نشریه کالج آمریکایی قلب‌شناسی به چاپ رسیده است، همچنین نشان داد که خواص گردو برای سلامتی از روغن زیتون بیش‌تر است.
در این مطالعه، محققان 24 فرد بزرگسال را که سطح کلسترول خون نیمی از آن‌ها نرمال و نیم دیگر کمی بالا بود را مورد مطالعه قرار دادند، به هر یک از دو گروه به فاصله یک هفته دو وعده سوسیس نمک سود (سالامی) پر چرب و پنیر داده شد، در یک وعده یک قاشق چایخوری روغن زیتون و برای وعده دیگر 8 دانه مغز گردو به غذا اضافه شد. آزمایش‌ها نشان داد که هم روغن زیتون و هم گردو به کاهش تورم و اکسیداسیون مضر در سرخرگ‌ها که ناشی از خوردن وعده غذایی پر چرب است، کمک می‌کند.
در حقیقت تورم و اکسیداسیون سرخرگ‌ها به مرور زمان باعث سخت شدن جدار رگ‌ها و افزایش خطر بیماری قلبی و سکته مغزی می‌شود.
با این حال افزودن گردو، بر خلاف روغن زیتون، صرف نظر از میزان کلسترول همچنین به حفظ انعطاف‌پذیری و خاصیت ارتجاعی سرخرگ‌ها کمک کرد.
گردو همچنین حاوی آرژنین، (1) آنتی‌اکسیدان‌های ضد سرطان و اسیدآلفالینولنیک نوعی اسید چرب اومگا 3، است که خواص بسیار نافع ضدالتهاب دارد. از سوی دیگر چون بدن قادر به ساخت این اسید چرب نیست، لذا باید از منابع غذایی به آن دست یافت که گردو یکی از آن‌هاست.
محققان هشدار داده‌اند که مردم نباید هر چه می‌خواهند بخورند، با این فرض گردو بعد از غذا، تمام زیان‌های آن را جبران خواهد کرد. این در حالی است که مصرف گردو به افراد با تری‌گلیسیرید خون بالا، به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.
علاوه بر مغز گردو، سایر قسمت‌های آن نیز خواص درمانی داشته تا جایی که نوشیدن دم کرده‌ی برگ گردو به مقدار بیست تا سی گرم برگ در هر لیتر آب به منظور درمان بیماری سل، راشیتیسم، بیماری‌های لنفاوی، ناراحتی‌های درگیر کننده استخوان و یرقان توصیه می‌شده است.
همچنین جوشانده برگ گردو به نسبت پنجاه تا شصت گرم در یک لیتر آب (که به مدت 15 دقیقه جوشانده شود) برای شست‌وشو در موارد ترشحات زنانه، ترشحات چشم و تحریکات پلکها و برخی از اگزماها توصیه شده است.
از سوی دیگر مصرف پنجاه تا شصت گرم روغن گردو موجب دفع کرم کدون می‌شود.
پی‌نوشت:
1. نوعی آمینو اسید است.
منبع مقاله :
کوه‌کن، صدف، (1393)، میوه درمانی، تهران: همشهری، چاپ سوم
