مرحوم سید احمد فهری می‌گوید: یکی از ارکان سیر و سلوک معاتبه و معاقبه است. معاتبه عبارت از آن است که سالک پس از محاسبه اگر مشاهده کرد که گناهی در خلال روز مرتکب شده است و در ادای حق الهی تقصیری کرده، نباید نسبت به آن بی‌تفاوت باشد که اگر بی‌تفاوتی از خود نشان دهد، برای بار دیگر ارتکاب گناه در نظر نفس آسان‌تر می‌شود و با چند بار تکرار انس با گناه پیدا می‌کند که دیگر بازگرفتنش مشکل خواهد شد. بنابراین باید به مجرد مشاهده خلاف از نفس بازخواست کند و با ریاضت نفس، آن گناه را جبران نماید. ایشان پس از ذکر این مقدمه می‌گوید از یکی از دوستان شنیدم که گفت: در مجلسی نشسته بودم که در آن مجلس مرحوم حاج میرزا جواد آقای ملکی قدس الله نفسه نیز حضور داشتند. در اثنای جلسه یکی از حضار از فردی غیبت کرد که آن عالم بزرگوار خیلی ناراحت شدند و خطاب به شخص غیبت کننده فرمودند: با این غیبت کردن، چهل سال مرا به زحمت انداختی. آری چنین است ما آثار شوم گناه را در خود احساس نمی‌کنیم که این‌چنین بی‌پروا مرتکب آن می‌شویم. و از بعضی از بزرگان نقل‌شده که در محراب خود تازیانه‌ای گذاشته بود که پس از مشاهده تقصیر، نفس خود را با تازیانه تأدیب می‌کرد.1
دست از مس وجود چو مردان ره بشوی تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی2
ــــــــــــــــ
پی نوشت
1.با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در میدان عمل
2.حافظ
منبع: خبرگزاری رسمی حوزه
