نویسنده: حضرت آیت الله جوادی آملی

ما باید کاری انجام بدهیم که هم از درون مشکلی پیدا نکنیم، هم از بیرون. اگر چنانچه از درون مشکلی پیدا نکردیم، از بیرون مشکلی نخواهیم داشت ؛ یعنی آن دشمن درونی را از بین بردیم ؛ وقتی دشمن درونی از بین برود، دشمن برونی کاری نخواهد کرد.
یک وقت انسان از بیگانه می ترسد، برای این که وابسته به آب و خاک است. امّا اگر وابسته به خاک آفرین و آب آفرین باشد، وابسته به شمس و قمر آفرین باشد ؛ او هراسی ندارد ! بالا‡خره اگر ماه خوب است، شمس خوب است، زمین خوب است، آسمان خوب است ؛ آن که شمس آفرید و قمر آفرید از همه بهتر است. گفتند :
ای یار، قمر بهتر یا آنکه قمر آرد
ای یار، شکر بهتر یا آنکه شکر آرد
اگر شکر شیرین است، شکر آفرین شیرین تر است. و اگر شمس و قمر زیباهستند، قمر و شمس آفرین زیباتر است. کاری که امام (رحمت الله علیه) کرد ؛ این بود که ما را، یعنی جامعه را از شرّ دشمن درونی نجات داد. آن روز کسی به فکر آب و خاک و معدن نفت و گاز نبود ! فقط به فکر قرآن بود و عترت، و پیروز شد و هیچ مشکلی هم نداشت. الآن دشمن به این فکر افتاده که از درون ، خدای ناکرده ما را بپوساند. مائیم و این هوس ما و این رفاه طلبی و این جنگ فکری – فرهنگی و این تهاجم یا شبیخون فرهنگی و مانند آن ؛ با این باید چه بکنیم ؟!

گوهرهای خود جوش درونی انسان، راهنمای او در همه صحنه ها
قرآن کریم به ما فرمود : شما در درونتان یک لوح نانوشته یا یک خاک یکجا جمع شده نیستید ! در درونتان کتاب های خطی فراوان است، باید فرصت کنید آن کتاب ها را بخوانید، یک. شما مثل یک تلّی از شن نیستید که شما را طوفان جمع کرده باشد. شما در منطقه های کویری می بینید وقتی یک گرد بادی آمده است ؛ این شن ها را جمع می کند، می شود یک تپّه ای از شن. این تپه ،گوهر و معدن ندارد ؛ چون این را باد آفریده، نه باده ! امّا این کوه ها هستند که ساخته باده اند و گوهرها در آن هاست. حالا یا لعل گردد در بدخشان، یا عقیق اندر یمن ؛ بالاخره کوه معدن دارد. اگر کسی شیر را باز کرد، استخر را پر آب کرد ؛ این استخر گوهر ندارد ! امّا دریا پر از گوهر است.
منبع:www.partosokhan.ir