اگر فرزندی دارید که در حال تحصیل است موضوع کمک به انجام تکالیف وی مسأله‌ای آشنا برای شماست. همان گونه که می‌دانیم والدین نقشی مهم در پیشرفت تحصیلی فرزندانشان ایفا می‌کنند. شما نیز با مشارکت در امور آموزشی و تحصیلی فرزندتان می‌توانید بر روی شکاف بین خانه و مدرسه پلی ایجاد کنید به این طریق موفقیت فرزندتان را در امر تحصیل و زندگی تضمین نمایید.
میزان مناسب تکلیف خانه برای هر دانش‌آموز، بستگی به سن و مهارت‌های او دارد. انجمن‌های اولیا و مربیان چنین نظر داده‌اند که مقدار زمان مفیدی که بچه‌های کودکستان تا پایه دوم ابتدایی می‌توانند به انجام تکالیف اختصاص دهند، 10 تا 20 دقیقه در هر روز مدرسه است. در پایه سوم تا ششم این میزان می‌تواند 30 تا 60 دقیقه در یک روز مدرسه باشد.
به علت اینکه قرائت متون، به ویژه در محیط خانه، برای بچه‌ها بسیار مفید است، زمانی که برای تکالیف خواندنی اختصاص داده می‌شود می‌تواند بیش‌تر از موارد پیشنهاد شده در بالا باشد.
توجه داشته باشید که چگونه فرزندتان تکلیفش را در خانه انجام می‌دهد. ملاحظه کنید که میزان تلاش او در زمان انجام تکلیف چقدر است. آیا او در هنگام انجام تکالیف خیالبافی می‌کند؟ آیا او مرتباً بر می‌خیزد و می‌نشیند یا این که همه حواس او به انجام تکالیفش است؟ این دقت نظر می‌تواند به شما کمک کند که برای صحبت کردن با معلمش در مدرسه آماده شوید.

– اگر می‌خواهید بدانید آیا تکالیفی که فرزندتان دارد کافی است یا خیر، می‌توانید با معلم فرزندتان در مورد خط مشی او در مورد تکالیف و میزان تکلیفی که از نظر او پذیرفتنی است، صحبت کنید.
– با معلم فرزندتان در مورد رویه‌ای که او برای تکالیف در پیش می‌گیرد، صحبت کنید. مطمئن شوید که هدف از انجام این تکالیف را می‌دانید و از میزان وقتی که باید صرف انجام آن‌ها شود و اینکه معلم چگونه می‌خواهد شما، خود را در انجام تکالیف فرزندتان درگیر سازید، اطلاع دارید.
– با فرزندتان در مورد زمانی که او در هر روز باید به تکالیفش اختصاص دهد توافق کنید.
– اطمینان حاصل کنید که فرزندتان برای مطالعه و انجام تکالیفش مکانی ثابت، نسبتاً ساکت و مناسب از نظر روشنایی در اختیار دارد. فرزندتان را تشویق کنید که در پشت میز تحریر مطالعه کند و تکالیفش را انجام دهد، به جای اینکه در کف اتاق یا بر روی مبل و صندلی راحتی این کار را بکند. با تماشای تلویزیون یا صحبت تلفنی با دوستان، موجبات حواس پرتی وی را فراهم نکنید.
– مطمئن شوید که فرزندتان مواد و وسایل لازم برای انجام تکالیف مثل اوراق کاغذ، کتاب‌ها، مدادها، یک لغت‌نامه، دایره‌المعارف و کامپیوتر (در صورت لزوم) را در اختیار دارد. به فرزندتان نشان دهید که چگونه از کتاب‌های منبع یا برنامه‌های کامپیوتری و وب‌سایت‌های مناسب استفاده کند. از فرزندتان بخواهید اگر وسیله خاصی برای انجام تکالیف لازم دارد که باید آن را از قبل آماده یا تهیه کند شما را مطلع سازد.
– با فرزندتان در مورد تکالیفش صحبت کنید و ببینید آیا مفهوم آن‌ها را درک کرده است یا خیر.
– وقتی فرزندتان از شما می‌خواهد که به او کمک کنید، او را راهنمایی کنید نه اینکه پاسخ را برایش بگویید.
– انجام تکالیف برای فرزندتان به او کمک نخواهد کرد که آن‌ها را بفهمد و از آن اطلاعات استفاده کند، همچنین باعث نخواهد شد که وی به توانایی‌هایش اعتماد کند و دلگرم شود.
– اگر شما قادر نیستید که در موضوعی به فرزندتان کمک کنید، از یکی از اقوام کمک بخواهید، همچنین ببینید که مدرسه، کتابخانه یا یک انجمن یا سازمان مذهبی در چه زمینه‌هایی می‌توانند در انجام تکالیف به فرزندتان کمک کنند.
– بررسی کنید و ببینید که آیا فرزندتان همه تکالیفش را انجام داده است یانه. چنانچه مدرسه یا معلم فرزندتان لازم می‌داند، در پایان تکالیفش علامت بگذارید.
– به علامت‌ها، امضاها و نوشته‌هایی که نشانه شکست یا کوتاهی در انجام تکالیف است، نظارت کنید. اگر خاطر فرزندتان به سبب یک تکلیف آشفته شده است، به او اجازه دهید که دوباره آرامش خود را به دست آورد سپس در مورد آن با او صحبت کنید.
– پیشرفت فرزندتان را پاداش دهید. اگر فرزندتان در کامل کردن یک تکلیف موفق بود و تلاش مجدانه‌ای برای انجام آن به عمل آورد یا در یک مسابقه برنده شد (برای مثال خواندن داستان کامل)، کوشش‌های مثبت او را تشویق کنید.
– توضیحات معلم را در مورد تکلیف فرزندتان که در زیر تکلیف یادداشت می‌کند، بخوانید. اگر مشکلی پیش آمده است، یک قرار ملاقات با معلم ترتیب دهید و برنامه‌ای طراحی کنید تا مشکل را حل کنید.
منبع: www.hegmataneh.org