1- پدران و مادران به جای اینکه به فرزندشان بگویند «مواظب باش»، بهتر است بگویند: «چگونه باش»؛ «چه کارهایی انجام بده» و «از چه کارهایی برحذر باش». باید به زبان ساده و با مثال‌های قابل فهم، معنا و مفهوم دزدی را برای کودک روشن کنند و زشتی آن را به او بنمایانند.
2- هیچ جامعه‌ای نمی‌تواند ادعا کند که بدون فقرزدایی و بدون ناکامی‌زدایی قادر خواهد بود ریشه دزدی را بکند.
3- کنترل و مراقبت پدر و مادر در مورد دوستان ناباب و به طور کلی دوستان و فرزندان خود یک ضرورت است.
4- کاهش فاصله ارتباطی والدین با فرزندان به نحوی که فرزندان آنان را به عنوان دوست تلقی کنند.
5- فراهم آوردن زمینه سالم پرورش شخصیت کودکان و نوجوانان به وسیله مربیان و معلمان.
6- لازم است پدران و مادران در صورت مشاهده رفتار انحرافی در فرزندان خود، بلافاصله مساله را جدی گرفته، زمینه‌های آنها را قبل از آنکه ریشه بدواند، قطع کنند.
7- نظام آموزش و پرورش باید طوری طراحی شود که نوجوانان و جوانان را با کار و فعالیت‌های اجتماعی آشنا سازد و این آشنایی وسیله‌ای باشد برای تامین معاش و کسب درآمد، به ویژه برای آنانی که از بنیه مالی کمتری برخوردارند زیرا نوجوان برای اینکه احساس استقلال مالی کند و «عزت نفس» خود را حفظ شده ببیند، به تعدیل و کنترل رفتارهای خوددست خواهد زد.
8- وجود محیط خانوادگی و تربیتی مناسب، برای تحول و پیشرفت کودک یا نوجوان.
9- ترجیح دادن پیشگیری بر درمان به منظور حذف زمینه‌های مساعد برای ابتلای افراد به آسیب‌های اجتماعی.
10- مبارزه مداوم با رشد بی‌رویه مشاغل کاذب تا به این وسیله از سیل مهاجرت روستاییان به شهرها جلوگیری شود.
11- ایجاد اشتغال برای بی‌کاران و جلوگیری از ولگردی و اجرای بیمه دوران بی‌کاری.
12- آموزش اعتقادی و پرورش باورهای مذهبی در افراد برای استحکام مبانی ایمانی در خانواده‌ها زیرا اعتقاد به حلال و حرام مانع انجام عمل ناپسندی همچون دزدی خواهد بود.
منبع: salamat.ir
