صفیّه ، دختر عبدالمطلّب گوید:

هنگامى که حسین علیه السّلام تولّد یافت ، رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود: اى عمّه ! نوزادم را نزد من بیاور، که خداوند او را نظیف و تمیز گردانیده است .
هنگامى که نوزاد را خدمت پیامبر خدا آوردم ، حضرت او را تحویل گرفت ؛ و زبان خود را در دهان نوزاد قرار داد و نوزاد آن را همچون شیر و عسل مى مکید و میل مى نمود؛ و سپس حضرت رسول در گوش راست نوزادش اذان ؛ و در گوش چپش اقامه گفت .
پس از آن ، جبرئیل علیه السّلام نازل شد و اظهار داشت :اى محمّد! خداوند متعال تو را سلام مى رساند و مى فرماید: نام این نوزاد را ((حسین ))، همچون ((شُبیر)) فرزند هارون قرار ده .
و روز هفتم ولادت ، حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله براى نوزاد دو گوسفند عقیقه و قربانى نمود، همچنین موهاى سر نوزاد را تراشید و هم وزن آن به فقراء، نقره صدقه داد و فرمود: در همین روز هفتم سنّت ختنه را جارى کنید.
امام جعفر صادق علیه السّلام فرمود: زمانى که حضرت ابا عبداللّه الحسین سلام اللّه علیه تولّد یافت ، خداوند به خازن دوزخ خطاب نمود: به احترام نوزاد محمّد صلّى اللّه علیه و آله آتش را بر أ هلش خاموش گردان ؛ و همچنین به مَلَک مسئول بهشت وحى فرستاد: به جهت نوزاد محمّد صلّى اللّه علیه و آله بهشت را مزیّن گردان ؛ و نیز حورالعین را دستور بده تا خود را بیارایند و زینت بخشند.(1)

1-اعیان الشّیعه : ج 1، ص 562 – 510، بحارالا نوار:، ج 43، ص 240 و 243.

منبع: چهل داستان وحدیث ازامام حسین علیه ،حجت الاسلام والمسلمین عبدالله صالحی