همسر خوب کسی نیست که تمام این شرایط را داشته باشد، ولی دارا بودن اکثر شرایط حائز اهمیت است. هرکس در بررسی و انتخاب همسر، موارد خاصی را که به نظرش مهم تر است برمی گزیند. این شرایط برای همه یکسان نیست و بر اساس خواسته های فردی تنظیم و بر آن ها تأکید می شود. مثلاً دختری بیشتر به صداقت فرد مقابل توجه می کند و دختر دیگری به خانواده ی او یا فردی به ظاهر توجه ویژه می کند و دیگری به دست و دل بازی. چون ازدواج امری پوشیده و دربسته است که به رغم تمام بررسی های کیفی و کمی، ‌می تواند بسیار خوب و یا بسیار بد از آب درآید؛ فقط باید سعی کنیم بعد از ازدواج دائم افسوس نخوریم که « می توانستیم دقت بیشتری بکنیم و نکردیم».
همسر مناسب بودن الزاماً به معنی برآورده کردن تمام نیازها نیست و به نظر می رسد بخشی از آن کفایت می کند. بدین مفهوم که زندگی مشترک را با حداقل ها می توان شروع کرد و سپس در تکامل آن کوشید. یک فرد به تنهایی نمی تواند « تمام نیازها» ی طرف مقابلش را برآورده کند.
هوس بازی در صورتی که خصلت مردی جاافتاده باشد، بعید است که در طی زمان عوض شود. هوس بازی نسبتاً خصلتی ماندگار و ناپسندیده است، ولی در صورتی که قسمتی از زندگی زمان تجرد باشد عمق چندانی در شخصیت فرد ندارد و احتمال دارد پس از ازدواج رفع شود.
هیچ گاه افراد با ویژگی های کامل ازدواج نمی کنند، گذشته از آن تأثیر داشتن یا نداشتن یک و یا چند ویژگی خاص به نوع و اهمیت آن ویژگی ها بستگی دارد. اگر یک یا چند ویژگی خاص باشد ضربه ی چندانی به زندگی نمی زند و احتمال بهبودی آن در زندگی مشترک وجود دارد و بهتر است زندگی ادامه داشته باشد. چون در زندگی مشترک باید بین ویژگی های مطلوب و نامطلوب طرف مقابل تعادلی برقرار کرد و باید دید که آیا تحمل فرد با همین ویژگی ها آسان تر است یا تحمل جدایی و مسائل و مشکلات بعد از طلاق. با توجه به این که هیچ تضمینی هم وجود ندارد که انتخاب بعدی مان، فردی کاملاً مناسب و منطبق بر آرمان های ما باشد؛ یعنی باید دید جدا شدن به نفع ما است یا ادامه دادن به زندگی؟ زندگی مشترک یعنی زندگی کردن‌ِ دو نفر با هم که دو شخصیت، دو تربیت، دو خانواده ی کاملاً متفاوت و دو نوع مسیر رشد کاملاً متفاوت داشته اند، و شباهت های شان بسیار محدود است. در واقع هنر زندگی مشترک در همین تحمل کردن ها و در سازگاری با این گونه اختلافات است.
منبع مقاله :
آذر، ماهیار؛ (1385)، ازدواج: حل مشکلات زناشویی، تهران: نشر قطره، چاپ سوم.