و اوحینا الی موسی و اخیه ان تبوّءا لقومکما بمصر بیوتا و اجعلوا بیوتکم قبله و اقیموا الصّلوه و بشّر المؤمنین.
و به موسی و برادرش وحی کردیم که برای قوم خود خانه‌هایی در سرزمین مصر انتخاب کنید، و خانه‌هایتان را مقابل یکدیگر و متمرکز قرار دهید و نماز را برپا دارید و به مؤمنان بشارت ده (که سرانجام پیروز می‌شوند). «یونس ، 87»
از مجموع این آیه استفاده می‌شود که بنی‌اسرائیل در آن زمان به صورت گروهی پراکنده، شکست خورده، وابسته و طفیلی، و آلوده و ترسان بودند، نه خانه‌ای از خود داشتند و نه اجتماع و تمرکزی نه برنامه سازنده معنوی داشتند و نه شهامت و شجاعت لازم برای یک انقلاب کوبنده.
موسی و برادرش هارون مأموریت یافتند که برای بازسازی اجتماع بنی‌اسرائیل مخصوصاً از نظر روحی برنامه‌ای را در چند ماده پیاده کنند:
1ـ نخست به امر خانه سازی و جدا کردن مسکن خویش از فرعونیان همّت بگمارند این کار چند فایده داشت:
2ـ خانه‌هایشان را مقابل یکدیگر و نزدیک به هم بسازند زیرا قبله در اصل به معنی (حالت تقابل) می‌باشد و اطلاق کلمه قبله بر آنچه امروز معروف است در حقیقت معنی دومی برای این کلمه است.
این کار کمک مؤثری به تمرکز و اجتماع بنی‌اسرائیل می‌کرد و می‌توانستند مسائل اجتماعی را به طور عمومی مورد بررسی قرار دهند و به عنوان انجام مراسم مذهبی دور هم جمع شوند و برای آزادی خویش نقشه‌های لازم را طرح نمایند.
3ـ توجه به عبادت و مخصوصاً نماز که انسان را از بندگی بندگان جدا و به خالق همه قدرتها پیوند می‌دهد قلب و روح او را از آلودگی گناه می‌شوید و حس اتکای به نفس را در آنان زنده می‌کند و با تکیه بر قدرت پروردگار روح تازه‌ای به کالبد انسان می‌دمد.
4ـ به موسی به عنوان یک رهبر دستور می‌دهد که دست درون زوایای روح بنی‌اسرائیل بیفکند و زباله‌های ترس و وحشت را که یادگار سالیان دراز بردگی و ذلّت بوده است بیرون بکشد و از طریق (بشارت دادن به مؤمنان) به فتح و پیروزی نهایی و لطف و رحمت پروردگار اراده آنها را قوی و شهامت و شجاعت را در آنها پرورش دهد.[1][1] . نمونه، ج 8 ـ 370 ـ 371.
