بهشت زیر پای مادران است
پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم می فرمایند: «الجنه تحت اقدام الامهات ؛ بهشت زیر پای مادران است .»
بزرگترین واجب
امیرمؤمنان علی علیه السلام نیز میفرمایند: «نیکی کردن به پدر و مادر، بزرگترین واجب است»
اهمیت و شرافت مادر در کلام امام خمینی ره
«حقوق مادران را نمیتوان شمرد و نمیتوان به حق ادا کرد. یک شب مادر نسبت به فرزندش از سالها عمر پدر متعهد ارزندهتر است. تجسم عطوفت و رحمت در دیدگان نورانی مادر، بارقه رحمت و عطوفت ربّ العالمین است. خداوند تبارک و تعالی قلب وجان مادران را با نور رحمت ربوبیّت خود آمیخته، به گونهای که وصف آن را کسی نمیتواند بکند…. اینکه در حدیث آمده که: بهشت زیر قدمهای مادران است، یک حقیقت است و اینکه با این تعبیر لطیف آمده است، برای بزرگی عظمت آن و هشیاری به فرزندان است که سعادت و جنت را در زیر قدم آنان و خاک پای مبارک آنان جستوجو کنید و حرمت آنان را نزدیک حرمت حق تعالی نگه دارید و رضا و خشنودی پروردگار سبحان را در رضا و خشنودی مادران جستوجو کنید».
عظمت مقام مادر از دیدگاه آیت الله جوادی آملی
«یک سلسه مسؤولیتهای پرورشی به عهده مادر است که مرد از آن محروم است. زن حداقل سی ماه یکسری مسولیت هایی دارد که مرد ندارد. در این سی ماه که کودک مستیقما از مادر تغذیه میکند، مادر مسؤول حفظ دو نفر است؛ یکی برای خود و دیگری برای کودک. آیا این عظمت زن نیست؟ این مسولیتی نیست که ذات اقدس الهی به زن داده است که به زن فرمود: مسولیتت در حفظ اندیشه ها، افکار و عقاید بیش از مرد است. تو مسول دو نفری. از این رو مواظب افکار و اندیشه هایت باش؛ زیرا که بسیاری از مسائل، از راه اندیشه به فرزند میرسد»
حقوق مادر بر فرزندان
امام سجاد علیه السلام در مورد حق مادر می فرمایند: حق مادرت آن است که بدانی، او تو را حمل کرد به گونهای که هیچ کس، دیگری را چنین حمل نمیکند و از شیره جانش به تو بخشید که هیچ کس به دیگری نمیبخشد . و با تمام وجودش از تو نگهداری کرد و برایش مهم نبود که خودش گرسنه بماند و به تو غذا بدهد، خود تشنه باشد و به تو آب بیاشامد، خودش برهنه باشد و به تو لباس بپوشاند، خودش در مقابل آفتاب باشد و تو را زیر سایه نگهدارد، از خواب خود به خاطر تو چشم بپوشد . او تو را از گرمای تابستان و سرمای زمستان حفظ کرد . [مادر همه این رنجها را تحمل کرد،] تا تو برای او باشی . تو توانایی شکرگزاری از مادرت را نداری، مگر با یاری و توفیق خداوند متعال .»
امام سجاد علیه السلام در عمل نیز چنین بود و با مادرش خوش رفتاری کرده و حقوق وی را کاملا مراعات مینمود . طبرسی مینویسد: هنگامی که از آن حضرت پرسیدند: تو که از نیکوکارترین مردم نسبت به مادرت هستی، چرا با او سر یک سفره نمی نشینی؟ امام فرمود: «اخاف ان یسبق یدی الی ما سبقت عینها الیه فاکون قد عققتها ; میترسم دستم به غذایی پیشی گیرد که پیش از آن چشم مادرم به سوی آن رفته [و میخواهد بردارد] و به همین مقدار نافرمانیش کرده باشم .»
آنچه از روایات برمیآید این است که جبران زحمات مادر و بجای آوردن حقوق او کاری استبس مشکل، اما باید تا حد توان در این زمینه تلاش نمود . در اینجا به مهمترین حقوق مادر اشاره میکنیم:
1- نیکی و احسان
خداوند متعال میفرماید: «وقضی ربک ا لاتعبدوا الا ایاه و بالوالدین احسانا اما یبلغن عندک الکبر احدهما او کلاهما فلا تقل لهما اف ولاتنهرهما وقل لهما قولا کریما» «و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستید! و به پدر و مادر نیکی کنید! هرگاه یکی از آن دو، یا هر دوی آنها، نزد تو به سن پیری رسیدند، کمترین اهانتی به آنها روا مدار! و آنها را از خود مران و بزرگوارانه با آنها سخن بگو! »
2- قدر شناسی
خداوند متعال می فرماید«ان اشکر لی ولوالدیک» «شکر مرا بجاآور [که خالق و منعم اصلی تو هستم] و از پدر و مادرت قدردانی کن .»
هنگامی که از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در مورد قدردانی از مادر سؤال شد، آن حضرت فرمود: «هیهات! هیهات! که بتوانی حق مادر را ادا کنی . هر آینه اگر به اندازه ریگ های بیابان عالج [صحرای در عربستان] و دانه های باران به مادر خدمت کنی و از وی قدردانی کرده و بنده وار در پیش او بایستی، این همه خدمات تو به اندازه زحمات وی در هنگامی که در رحم او بودی و سنگینی تو را تحمل میکرد نخواهد بود . »
3- نگاه مهرآمیز
ابوذر میگوید: از رسول گرامی اسلام شنیدم که فرمود: «النظر الی علی بن ابیطالب عباده والنظر الی الوالدین برافه ورحمه عباده والنظر فی الصحیفه – یعنی صحیفه القرآن – عباده والنظر الی الکعبه عباده ; نگاه به علی بن ابیطالب عبادت است . نگاه مهرآمیز به پدر و مادر عبادت است . نگاه به صحیفه – یعنی صحیفه قرآن – عبادت است . نگاه به کعبه عبادت است .»
4- بدست آوردن رضایت پدر ومادر
اویس قرنی از معدود یاران پیامبر صلی الله علیه و آله میباشد که در زهد و تقوی به درجات بلندی نائل شد
هنگامی که اویس در یمن بود، شتربانی میکرد و مادر پیری داشت که تحت تکفل او بود . او با اینکه علاقه شدیدی به وجود گرامی رسول الله صلی الله علیه و آله داشت، هیچگاه نتوانست پیامبر را از نزدیک زیارت کرده و به نظاره آن سیمای ملکوتی بنشیند . در یکی از روزها که اشتیاق دیدار سرور کائنات در وجودش به شدت شعله ور گردید، از مادرش اجازه خواست تا به سرزمین حجاز آمده و حضرت رسول صلی الله علیه و آله را زیارت نماید، مادرش به او گفت: پسرم! به دیدار آن حضرت برو و هرگاه پیامبر صلی الله علیه و آله در مدینه نبود، بیش از نصف روز در آنجا توقف نکن! اویس با زحمت فراوان فاصله بین یمن و مدینه را پیمود و به شهر پیامبر صلی الله علیه و آله رسید، اما با کمال ناباوری شنید که: پیامبر صلی الله علیه و آله در شهر مدینه حضور ندارد .
چون بیش از نصف روز فرصت نداشت و به والاترین هدف خود که فیض حضور پیامبر صلی الله علیه و آله بود، نائل نشد، به مسلمانان حاضر در مدینه اظهار داشت: سلام مرا به حضرتش برسانید و بگویید که مردی به نام اویس از یمن به زیارت شما آمده بود و چون از مادرش اجازه توقف بیشتری نداشت، با کمال ناراحتی به وطن خود مراجعت نمود .
بعد از مدتی، پیامبر صلی الله علیه و آله به خانه بازگشت و فرمود: «تفوح روایح الجنه من قبل قرن، واشوقاه الیک یا اویس القرنی، الا ومن لقیه فلیقرئه منی السلام ; نسیم بهشتی از سوی منطقه قرن میوزد، آه! چه قدر به دیدار تو مشتاقم، ای اویس قرنی! [ای مسلمانان!] هر کس او را دید سلام مرا به او برساند .»
5- پس از مرگ
الف- زیارت مزار مادر : پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «من زار قبر والدیه او احدهما کل جمعه فقرا عندهما یس غفر الله له بعدد کل حرف منها ; هر کس قبر پدر و مادرش یا یکی از آنها را در هر جمعه زیارت کند و در کنار مزار آنان سوره یس بخواند، در مقابل هر حرفی که از این سوره میخواند، خداوند آمرزشی نصیب او میفرماید .»
ب- قرائت قرآن : امام صادق علیه السلام به فرزندان صالح توصیه فرمود که: «قرائه القرآن فی المصحف تخفف العذاب عن الوالدین ولو کانا کافرین ; قرائت قرآن از روی مصحف، از عذاب پدر و مادر میکاهد، گرچه آنان کافر باشند .»
ج – انجام اعمال نیک به نیت مادر: پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: «سید الابرار یوم القیامه رجل بر والدیه بعد موتهما ; سرآمد و سرور ابرار در روز قیامت کسی است که بعد از مرگ پدر و مادرش برای ایشان احسان و نیکی کند .»