قرآن کریم :

کَلِمَهُ اللّه ِ هِىَ الْعُلْیا؛
سوره توبه، آیه ۴۰
کلام الهى است که برترین است.

۱پیامبر صلی الله علیه و آله : اَلتَّسْمیَهُ مِفْتاحُ الْوُضوءِ و مِفْتاحُ کُلِّ شَیءٍ؛

بسم اللّه الرحمن الرحیم، کلید وضو و کلید هر چیزى است.
مستدرک الوسائل، ج۱، ص ۳۲۳

۲پیامبر صلی الله علیه و آله : لا یُرَدُّ دُعاءٌ أَوَّلُهُ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛

دعایى که با بسم اللّه الرحمن الرحیم شروع شود، رد نمى شود.
الدعوات، ص ۵۲

۳پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ قَرَأَ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ مُوقِنا سَبَّحَتْ مَعَهُ الْجِبالُ إلاّ أَنـَّهُ لایَسْمَعُ ذلِکَ مِنها؛

هر کس با یقین بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند، کوه ها به همراه او تسبیحمى گویند، هر چند او تسبیح آنها را نمى شنود.
الدرالمنثور، ج ۱، ص ۲۶

۴پیامبر صلی الله علیه و آله : مَن رَفَعَ قِرطاسا مِنَ الأْرضِ مَکتوبا عَلَیهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِإجلالاً لِلّهِ ولاِسْمِهِ عَنْ أن یُداسَّ کانَ عِندَ اللّه ِ مِنَ الصِّدِّیقینَ و خُفِّفَ عَن والِدَیهِ و إنکانا مُشرِکَینِ؛

هر کس کاغذى را که روى آن بسم اللّه الرحمن الرحیم نوشته شده است از روى زمین برداردو این کار براى بزرگداشت خداوند و جلوگیرى از اهانت به نام او باشد، نزد خداوند از صدیقینبه شمار مى رود و از بار گناه پدر و مادرش برداشته خواهد شد، حتى اگر مشرک باشند.
تنبیه الخواطر و نزهه النواظر، ج ۱، ص۳۲

۵پیامبر صلی الله علیه و آله : إذا قالَ الْعَبدُ عِندَ مَنامِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ یَقولُ اللّه ُ: مَلائِکَتى! اُکتُبُوا بِالْحَسَناتِ نَفسَهُ إلَى الصَّباحِ؛

هر گاه بنده اى هنگام خوابش، بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید، خداوند به فرشتگانمى گوید: به تعداد نفس هایش تا صبح برایش حسنه بنویسید.
جامع الأخبار، ص ۴۲

۶پیامبر صلی الله علیه و آله : اَلْعَبد… إِنْ قالَ فى أوَّلِّ وُضوئِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ طَهُرَتأعضاؤُهُ کُلُّها مِنَ الذُّنوبِ؛

اگـر بنـده اى… در ابتداى وضویش، بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید همه اعضایش ازگناهان پاک مى شود.
تفسیر الإمام العسکرى علیه السلام، ص ۵۲۱

۷پیامبر صلی الله علیه و آله : زَیـِّنوا مَوائِدَکُم بِالْبَقْلِ؛ فإِنَّها مَطرَدَهٌ لِلشَّیاطینِ مَعَ التَّسمیَهِ؛

سفره هایتان را با سبزى، زینت دهید ؛ زیرا سبزى با بسم اللّه الرحمن الرحیم،شیطان را طرد مى کند.
مکارم الأخلاق، ص ۱۷۶

۸پیامبر صلی الله علیه و آله : مَنْ قَرَأ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ کَـتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرفٍ أربَعَهَ آلافِحَسَنَهٍ و مَحا عَنهُ أربَعَهَ آلافِ سَیِّـئَهٍ و رَفَعَ لَهُ أربَعَهَ آلافِ دَرَجَهٍ؛

هر کس بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند خداوند به ازاى هر حرفِ آن چهار هزارحسنه برایش مى نویسد و چهار هزار گناه از او پاک مى کند و چهار هزار درجه او رابالا مى برد.
بحارالأنوار، ج ۹۲، ص ۲۵۸

۹پیامبر صلی الله علیه و آله : أنَّهُ إذا قالَ الْمُعَلِّمُ لِلصَّبىِّ قُل بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَقالَ الصَّبىُّ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ کَـتَبَ اللّه ُ بَراءَهً لِلصَّبِىِّ و بَراءَهً لأِبـَوَیهِ و بَراءَهً لِلمُعَلِّمِ؛

وقتى معلم به کودک بگوید: بگو بسم اللّه الرحمن الرحیم و کودک آن را تکرار کندخداوند براى کودک و پدر و مادرش و معلم، برائت از آتش در نظر خواهد گرفت.
مجمع البیان، ج ۱، ص ۵۰

۱۰پیامبر صلی الله علیه و آله: مَن کَـتَبَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَجَوَّدَهُ تَعظیما لِلّهِ غَفَرَ اللّهُ لَهُ؛

هر کس بسم اللّه الرحمن الرحیم را براى بزرگداشت خداوند زیبا بنویسد، خداوند اورا مى بخشد.
بحارالأنوار، ج ۹۲، ص ۳۵

۱۱پیامبر صلی الله علیه و آله: عَنِ اللّهِ جَلّ وَ عزَّ أنَّهُ قالَ: کُلُّ أمرٍ ذى بالٍ لَم یُذکَر فیهِ بِسمِ اللّهِفَهُوَ أَبْتَرُ؛

پیامبر صلی الله علیه و آله از خداوند عزیز و جلیل نقل کرده است که فرمود: هر کار ارزشمندى که درآن بسم اللّه ذکر نشود ناقص است.
بحارالأنوار، ج ۷۶، ص ۳۰۵

۱۲پیامبر صلی الله علیه و آله : مَن حَزَنَهُ أَمرٌ تَعاطاهُ فَقالَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ و هو مُخلِصٌ لِلّهِبِقَلبِهِ إلَیْهِ لَم یَنفَکَّ مِن إحدَى اثْنَتَینِ إمّا بُلُوغُ حاجَتِهِ فِى الدُّنیا و إمّا یَعدِلُهُ عِندَ رَبِّهِ ویَدَّخِرُ لَدَیهِ و أبقى لِلْمُؤمِنینَ؛

هر کس کارى او را اندوهگین و به خود مشغول کند و او با اخلاص براى خدا بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید و با قلبش به سوى او رو کند، یکى از این دو براى او خواهد بود: یادر دنیا به حاجتش مى رسد و یا حاجتش نزد پروردگار بوده و براى او ذخیره مى شود وآن براى مؤمنان ماندگارتر است.
التوحید، ص ۲۳۲

۱۳پیامبر صلی الله علیه و آله : مَن أرادَ أَنْ یُنجِیَهُ اللّه ُ مِنَ الزَّبانیَهِ التِّسعَهِ عَشَرَ فَلْیَقرَأْ بِسمِ اللّهِالرَّحمنِ الرَّحیمِ فَإنَّها تِسعَهَ عَشَرَ حَرفا لِیَجعَلَ اللّهُ کُلَّ حَرفٍ مِنها جُنَّهً مِنواحدٍ مِنهُم؛

هر کس مى خواهد خداوند او را از زبانیه (فرشتگان عذاب) نوزده گانه برهاند، بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند زیرا آن نوزده حرف است. تا خداوند هر حرف آن را سپرىدر مقابل یکى از آن فرشتگان قرار دهد.
بحارالأنوار، ج ۸۹ ، ص ۲۵۸

۱۴پیامبر صلی الله علیه و آله : إذا مَرَّ الْمُؤمِنُ عَلَى الصِّراطِ فَیَقولُ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ طَفِئَتْلَهبُ النِّیرانِ وَ تَقولُ: جُز یا مُؤمِنُ فَإنَّ نورَکَ قَد أطفَأ لَهِبى؛

هنگامى که مؤمن بر صراط مى گذرد، و مى گوید: بسم اللّه الرحمن الرحیم. ناگاهزبانه هاى آتش خاموش مى شود و مى گوید: اى مؤمن عبور کن زیرا نور تو آتش مراخاموش کرد.
جامع الأخبار، ص ۱۲۰

۱۵پیامبر صلی الله علیه و آله : لَو قَرَأتَ بِسمِ اللّهِ تَحفَظُکَ الْمَلائِکَهُ إلَى الْجَنَّهِ و هُوَ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ؛

اگر بسم اللّه را قرائت کنى، فرشتگان، تا بهشت تو را حفظ مى کنند و آن شفاى هردردى است.
فقه الرضا علیه السلام، ص ۳۴۲

۱۶پیامبر صلی الله علیه و آله : إذا قالَ الْعَبدُ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ قالَ اللّهُ جَلَّ جَلالُه: بَدَأَ عَبدىبِاسْمى و حَقٌّ عَلَىَّ أنْ اُتَمِّمَ لَهُ اُمُورَهُ و اُبارِکَ لَهُ فى أَحوالِهِ؛

هر گاه بنده اى بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید خداوند مى فرماید: بنده ام کارش رابا نام من آغاز کرد، بر من است تا کارش را به پایان برسانم و براى او در کارهایشبرکت قرار دهم.
عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج ۲، ص ۲۶۹

۱۷پیامبر صلی الله علیه و آله : کانَ جِبرئیلُ إذا جاءَنى بِالْوَحىِ أوَّلُ ما یُلقى عَلَىَّ بِسمِ اللّهِالرَّحمنِ الرَّحیمِ؛

وقتى جبرئیل با وحى به نزدم مى آمد، نخستین چیزى که به من القا مى کرد، بسماللّه الرحمن الرحیم بود.
سنن الدارقطنى، ج ۱، ص ۳۰۴

۱۸پیامبر صلی الله علیه و آله : مَن قَرَأ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ بَنَى اللّهُ لَهُ فِى الْجَنَّهِ سَبعَهَ ألفٍ قَصرٍمِن یاقوتَهٍ حَمْراءَ؛

هر کس بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند خداوند در بهشت هفتاد هزار قصر ازیاقوت سرخ براى او بنا کند.
مدینه المعاجز، ج ۲، ص ۳۶۶

۱۹پیامبر صلی الله علیه و آله : بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ مِفتاحُ کُلِّ کِتابٍ؛

بسم اللّه الرحمن الرحیم، کلید هر نوشته اى است.
الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۴۸۱

۲۰پیامبر صلی الله علیه و آله : اُمَّتى یَأتونَ یَومَ الْقیامَهِ و هُم یَقولونَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَتَثقُلُحَسَناتُهُم فِى الْمیزانِ فَیُقالُ: ألا ما اُراجِحَ مَوازینَ اُمَّهِ مُحَمَّدٍ: فَـتَقولُ الأْنبیاءُ علیهم السلام إنَّابْتِداءَ کَلامِهِم ثَلاثَهَ أسماءٍ مِن أسماءِ اللّه ِ لَو وُضِعَت فى کَفَّهِ الْمِیزانِ و وُضِعَت سَیِّئاتُ الْخَلقِ فى کَفَّهٍ اُخرى لَرَجَحَتْ حَسَناتُهُم؛

امت من در روز قیامت مى آیند در حالى که بسم اللّه الرحمن الرحیم مى گویند. آنگاهاعمال نیک آنها در ترازوى اعمال، سنگین مى شود. گفته مى شود: چه چیزى باعث شدهکه ترازوى اعمال امّت محمد سنگین شود. پیامبران جواب مى دهند: چون سخن ایشانبه سه نام از نام هاى پروردگار شروع مى شود که اگر در یک کفه ترازو قرار گیرد و گناهانمردم در کفه دیگر گزارده شود، حسنات آنها برترى مى یابد.
تنبیه الخواطر و نزهه النواظر، ج ۱، ص ۳۲

۲۱امام على علیه السلام : إنَّ الْعَبدَ إذا أرادَ أن یَقرَأَ أو یَعمَلَ عَمَلاً و یَقولُ… بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِالرَّحیمِ فَإنَّهُ یُبارَکُ لَهُ فیهِ؛

هر بنده اى بخواهد چیزى بخواند یا کارى انجام دهد و بسم اللّه الرحمن الرحیمبگوید، در کارش برکت داده مى شود.
تفسیر الإمام العسکرى علیه السلام، ص ۲۵

۲۲امام على علیه السلام : مَنِ اسْتَمَعَ إلى قارى ءٍ یَقرَؤُها بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ کانَ لَهُبِقَدرِ ما لِلْقارِئ؛

هر کس به صداى قارى اى که بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت مى کند گوش دهد،براى او آن خواهد بود، که براى قارى است.
عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج ۲، ص ۲۷۱

۲۳امام على علیه السلام : بِسمِ اللّهِ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ و عَونٌ لِکُلِّ دَواءٍ؛

بسم اللّه ، شفاى هر دردى و یارى کننده هر دارویى است.
نزهه الناظر و تنبیه الخاطر، ص ۴۲

۲۴امام على علیه السلام : ألا فَمَن قَرَأها (بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ) مُعتَقِدا لِمُوالاهِ مُحَمَّدٍ و آلِهِ الطَّیِّبِینَ مُنقادا لأَِمرِها مُؤمِنا بِظاهِرِهِما و باطِنِهِما أعطاهُ اللّه ُ عَزَّوَجلَّ بِکُلِّحَرفٍ مِنها حَسَنَهً کُلُّ واحِدَهٍ مِنها أفضَلُ مِنَ الدُّنْیا و ما فیها مِن أصنافِ أموالِهاو خَیراتِها؛

هر که بسم اللّه الرحمن الرحیم را با اعتقاد و دوستى محمد و آل پاکش و با تسلیم دربرابر دستوراتشان و با ایمان به ظاهر و باطنش بخواند خداوند عزیز و جلیل در مقابل هرحرف آن، چیزى برتر از دنیا و آنچه در آن است، از ثروت و خوبى ها را به او مى بخشد.
عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج ۱، ص ۲۷۰

۲۵امام کاظم علیه السلام : سُئِلَ الکاظِمُ علیه السلام: و أىُّ آیَهٍ أَعظَمُ فى کِتابِ اللّه ِ؟ فَقالَ: بِسمِ اللّهِالرَّحمنِ الرَّحیمِ؛

از امام کاظم علیه السلام پرسیدند: کدامیک از آیات کتاب خدا برتر و بزرگ تر است؟ فرمودند:بسم اللّه الرحمن الرحیم.
بحارالأنوار، ج ۸۹ ، ص ۲۳۸

۲۶امام باقر علیه السلام : أوَّلُ کُلِّ کِتابٍ نَزَلَ مِنَ السَّماءِ «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»، فَإِذا قَرَأتَ«بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» فَلا تُبالى أن لا تَستَعیذَ، و إذا قَرَأتَ «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِالرَّحیمِ» سَتَرَتکَ فیما بَینَ السَّماءِ وَالأَرضِ؛

ابتداى هر کتابى که از آسمان نازل شده، بسم اللّه الرحمن الرحیم است. هر گاهبسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کردى اشکالى ندارد که استعاذه نکنى (نگویى که پناهمى برم به خدا) و هر گاه بسم اللّه الرحمن الرحیم را تلاوت کردى، تو را از آنچه میانآسمان و زمین است محفوظ مى دارد.
کافى، ج ۳ ، ص ۳۱۳

۲۷امام صادق علیه السلام : اِحتَجِز مِنَ النّاسِ کُلِّهِم بـِ «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» و بـِ «قُلْ هُوَ اللّه ُ أحَدٌ»اِقرَأها عَن یَمینِکَ و عَن شِمالِکَ و مِن بَینِ یَدَیکَ و مِن خَلفِکَ و مِن فَوقِکَ ومِن تَحتِکَ؛

خود را از تمامى مردم با بسم اللّه الرحمن الرحیم و قل هو اللّه احد حفظ کن. آن را ازسمت راست و چپ و جلو و عقب و بالا و پایین بخوان.
کافى، ج ۲، ص ۶۲۴

۲۸امام صادق علیه السلام : لا تَدَعْ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ و إن کانَ بَعدَهُ شِعرٌ؛

بسم اللّه الرحمن الرحیم را رها مکن حتى اگر بعدش شعر باشد.
کافى، ج ۲، ص ۶۷۲

۲۹امام صادق علیه السلام : إذا تَوَضَّأَ أحَدُکُم و لَم یُسَمَّ کانَ لِلشَّیطانِ فى وُضوئِهِ شِرکٌ و إنأکَلَ أو شَرِبَ أو لَبِسَ و کُلُّ شَى ءٍ صَنَعَهُ یَنبَغى أن یُسَمِّى عَلَیهِ فَإن لَم یَفعَل کانَلِلشَّیطانِ فیهِ شِرکٌ؛

هر گاه یکى از شما وضو بگیرد و بسم اللّه الرحمن الرحیم نگوید. شیطان در آنشریک است و اگر غذا بخورد و آب بنوشد یا لباس بپوشد و هر کارى که باید نام خدا را برآن جارى سازد، انجام دهد و چنین نکند، شیطان در آن شریک است.
محاسن، ج ۲، ص ۴۳۳

۳۰امام صادق علیه السلام : بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ اسْمُ اللّه ِ الأْکبَرِ أو قالَ الأْعظَمِ؛

بسم اللّه الرحمن الرحیم، بزرگ ترین ـ فرمود ـ یا با عظمت ترین نام خداوند است.
بحارالأنوار، ج ۹۰، ص ۲۲۳

۳۱امام صادق علیه السلام : اَلباءُ بَهاءُ اللّه ِ وَ السِّینُ سَناءُ اللّه ِ وَ الْمِیمُ مَجدُ اللّه ِ و اللّه ُ إلهُ کُلِّ شَى ءٍالرَّحمنُ بِجَمیعِ خَلقِهِ وَ الرَّحیمُ بِالْمُؤمنینَ خاصَّهً؛

باء (بسم اللّه الرحمن الرحیم) بهاء (روشنى) خدا و سین آن سناء (بزرگى) خدا و میمآن مجد (عظمت) خدا، و اللّه معبود همه چیز، رحمن مهربان به همه خلق، رحیم مهربانفقط به مؤمنان است.
کافى، ج ۱، ص ۱۱۴

۳۲امام صادق علیه السلام : رُبَّما تَرَکَ بَعضُ شیعَتِنا فِى افْتِتاحِ أَمرِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِفَـیَمْـتَحِنَهُ اللّه ُ بِمَکْروهٍ لِیُـنَـبِّهَهُ عَلى شُکرِ اللّه ِ وَ الثَّناءَ عَلَیهِ و یَمحَقُ وَ صَمهَ تَقصیرِهِعِندَ تَرکِهِ قَولَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛

بسا که یکى از شیعیان ما در آغاز کارى، بسم اللّه الرحمن الرحیم نمى گوید و به همینخاطر، خداوند، او را گرفتار چیزى ناخوشایند مى سازد تا به شکر و ثناى الهى متوجّهگردد و کوتاهى اش را در گفتن بسم اللّه ، جبران کند.
التوحید، ص ۲۳۱

۳۳امام صادق علیه السلام : اَلْبَسمَلَهُ تیجانُ السُّوَرِ؛

بسم اللّه الرحمن الرحیم، تاج سوره هاست.
تفسیر القرطبى، ج ۱، ص ۹۲

۳۴امام کاظم علیه السلام : ما مِن أحَدٍ دَهَمَهُ أَمرٌ یَغُمُّهُ أَو کَرَبَتْهُ کُربَهً فَرَفَعَ رَأسَهُ إلَى السَّماءِ ثُمَّقالَ ثَلاثَ مَرّاتٍ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ إلاّ فَرَّجَ اللّه ُ کُربَتَهُ و أذهَبَ غَمَّهُ؛

هر کس گرفتار چیزى است که غمگینش مى سازد یا ناخوشایندى که ناراحتشمى کند، اگر سر به آسمان بلند کند و سه بار بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید، بى تردید،خداوند، گره از کارش خواهد گشود و غمش را برطرف خواهد کرد.
مکارم الأخلاق، ص ۳۴۷

۳۵امام رضا علیه السلام : إنَّ بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ أقرَبُ إلَى اسْمِ اللّه ِ الأْعظَمِ مِن سَوادِ الْعَینِ إلى بَیاضِها؛

بسم اللّه الرحمن الرحیم، به اسم اعظم نزدیک تر است از سیاهى چشم به سفیدى اش.
عیون أخبار الرضا، ج ۱، ص ۸

۳۶امام رضا علیه السلام : مَعنى قَولِ القائِلِ بِسمِ اللّهِ أَىْ أَسِمُ عَلى نَفسى سِمَهً مِن سِماتِ اللّه ِ وهِىَ الْعِبادَهُ؛

معناى گفته کسى که بسم اللّه مى گوید، یعنى نشانى از نشانه هاى خداوند را بر خودمى گذارم و آن عبادت است.
التوحید، ص ۲۲۹

۳۷امام على علیه السلام : قولوا عِندَ افتِتاحِ کُلِّ أَمرٍ صَغیرٍ أو عَظیمٍ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛أَىْ أَستَعینُ عَلى هذَا الأَمرِ بِاللّه ِ الَّذى لا یَحِقُّ العِبادَهُ لِغَیرِهِ، المُغیثِ إذَ ااستُغیثَ، المُجیبِ إذا دُعىَ، الرَّحمنِ الَّذى یَرحَمُ بِبَسطِ الرِّزقِ عَلَینا، الرَّحیمِ بِنا فىأدیانِنا و دُنیانا و آخِرَتِنا، خَفَّفَ عَلَینَا الدِّینَ و جَعَلَهُ سَهلاً خَفیفا، و هُوَ یَرحَمُنابِتَمییزِنا مِن أعدائِهِ؛

هنگام آغاز هر کار کوچک و بزرگى بسم اللّه الرحمن الرحیم بگویید. یعنى براى اینکار، از خدا مدد مى جویم. خدایى که جز او کسى سزاوار پرستش نیست. پناهگاه پناهجوو فریادرس فریاد خواه است. خداوند بخشنده اى که با گسترش روزى بر ما رحم مى کند،مهربان به ما، در آیین و دنیا و آخرتمان. دین را بر ما آسان و سبک و سهل گرفت. و به مارحم مى کند با جدا کردن از دشمنانش.
التوحید، ص ۲۳۲

۳۸امام حسن عسکرى علیه السلام : عَلاماتُ المُؤمِنِ خَمسٌ: … وَ الجَهرُ بـِ «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»؛

نشانه هاى مؤمن پنج چیز است: … و بلند گفتن بسم اللّه الرحمن الرحیم.
تهذیب الأحکام، ج ۶ ، ص ۵۲ ، ح ۳۷

۳۹امام صادق علیه السلام : اِغْلِقُوا أَبوابَ الْمَعصیَهِ بِالإْسْتِعاذَهِ وَ افْتَحُوا أبوابَ الطّاعَهِبِالتَّسمیَهِ ؛

درهاى گناهان را با استعاذه (پناه بردن به خدا) ببندید و درهاى طاعت را با بسم اللّه گفتن بگشایید.
الدعوات، ص ۵۲

۴۰معصوم علیه السلام : مِن حَقِّ الْقَلَمِ عَلى مَن أَخَذَهُ إذا کَـتَبَ أَنْ یَبدَأَ بِبِسمِ اللّهِ الرَّحمنِالرَّحیمِ ؛

از حقوق قلم بر کسى که آن را براى نوشتن در دست مى گیرد این است که با بسم اللّه الرحمن الرحیم آغاز کند.
مستدرک الوسائل، ج ۸ ، ص ۴۳۴

مؤلف : هادی موحدی