حضرت علی بن ابی طالب (ع) می‎فرماید:
یک روز که پیامبر اعظم اسلام (ص) نشسته بود از حال یکی از اصحاب خود جویا شد. گفتند:
یا رسول الله او به قدری دچار بلا و گرفتاری شده که نظیر جوجه بی‎پروبال گردیده است.
هنگامی که رسول خدا (ص) نزد او آمد دید از شدّت بلا نظیر جوجه‎ای بی‎بال و پر است! پیغمبر اکرم (ص) به وی فرمود:
مگر درباره صحّت و سلامتی خود دعاء‌ کرده‎ای؟
گفت: آری، دعای من این بود که گفتم:
پروردگارا هر عقابی را که می‎خواهی در عالم آخرت نصیب من کنی در دنیا مرا به آن گرفتار کن. رسول عالیقدر اسلام به او فرمود: پس چرا نگفتی:
«اللّهمّ آتنا فی الدّنیا حسنه و فی الآخره حسنه و قنا عذاب النّار».
پروردگارا در دنیا به ما نیکوئی عطا کن و ما را در آخرت از عذاب آتش نگاهدار.
هنگامی که آن صحابه این دعاء را خواند، گویا از بند آزاد شده و در حالی که صحّت یافته بود برخواست و با ما خارج شد.