انسان باید نماز عصر را بعد از نماز ظهر، و نماز عشا را بعد از نما زمغرب بخواند. و اگر عمدا نماز عصر را پیش از نماز ظهر

و نماز عشا را پیش از نماز مغرب بخواند،باطل است .

اگر به نیت نماز ظهر مشغول نماز شود و در بین نماز یادش بیاید که نماز ظهر را خوانده است ، نمی تواند نیت را به نماز

عصر برگرداند، بلکه باید نماز را بشکند و نماز عصر را بخواند. و همین طور است در نماز مغرب و عشا.

اگر در بین نماز عصر یقین کند که نماز ظهر را نخوانده است و نیت را به نماز ظهر برگرداند و داخل رکن شود و بعد یادش بیاید که نماز ظهر را خوانده بوده ، نمازش باطل است و باید نماز عصر را بخواند. ولی اگر پیش از داخل شدن در رکن یادش بیاید، باید نیت را به نماز عصر برگرداند و آنچه به نیت ظهرخوانده ، دوباره به نیت عصر بخواند، و نمازش صحیح است .

اگر در بین نماز عصر شک کند که نماز ظهر را خوانده یا نه باید نیت را به نماز ظهر برگرداند ولی اگر وقت به قدری کم است که بعد از تمام شدن نماز مغرب می شود، باید به نیت نماز عصر، نماز را تمام کند و نماز ظهرش قضا ندارد.

اگر در نماز عشا پیش از رکوع رکعت چهارم شک کند که نماز مغرب راخوانده یا نه ، چنانچه وقت به قدری کم است

که بعد از تمام شدن نماز، نصف شب می شود، باید به نیت عشا نماز را تمام کند. و اگر بیشتر وقت دارد، باید نیت را به

نماز مغرب برگرداند و نماز را سه رکعتی تمام کند، بعد نماز عشا رابخواند.

اگر در نماز عشا بعد از رسیدن به رکوع رکعت چهارم ، شک کند که نماز مغرب را خوانده یا نه ، باید نماز را تمام کند،بعد نماز مغرب رابخواند. ولی اگر این شک در وقت مخصوص به نماز عشا باشد، خواندن نماز مغرب لازم نیست . اگر انسان نمازی را که خوانده احتیاطا دوباره بخواند و در بین نماز یادش بیاید، نمازی را که باید پیش از آن بخواند نخوانده است ، نمی تواند نیت را به آن نماز برگرداند. مثلا موقعی که نماز عصر را احتیاطا می خواند، اگر یادش بیاید نماز ظهر را نخوانده است ، نمی تواند نیت را به نماز ظهر برگرداند. برگرداندن نیت از نماز قضا به نماز ادا، و از نماز مستحب به نماز واجب جایز نیست .

اگر وقت نماز ادا وسعت داشته باشد، انسان می تواند در بین نماز نیت را به نماز قضا برگرداند، ولی باید برگرداندن

نیت به نماز قضا ممکن باشد. مثلا اگر مشغول نماز ظهر است ، در صورتی می تواند نیت را به قضای صبح برگرداند که داخل رکعت سوم نشده باشد.