آتش بار خورشید در قحط سالی سایه

آتش بار خورشید در قحط سالی سایه

(این هفت نفر)

خورشید در اوج روز بی غروب می تابید آنچنان داغ و پر لهیب که مغز ها در کاسه سر به جوش می آمدند. تا چشم کار می کرد آدم بود  و آدم. زمین یکسره دشت برهوت و خالی و لم یزرع بود. نفسها به شماره صفر مرگ رسیده بود اما از آن عبور نمی کرد. نه ابری و نه سایه ای و نه سنگ و درختی که بتوان به آن پناه برد. ناگاه از دور ابری به پهنای رحمت خاص خدا در آسمان پدیدار گشت. چه ابر زیبایی! وچه اعجاب آور! آری ابر سخن می گفت و به سایه سار خویش فرا می خواند. همگی اهل محشر می خواستند بسوی سایه روح انگیز بشتابند اما گام های اکثر مردم بر زمین چون سنگ فرو رفته بود به جز این هفت گروه…

1. از پیامبر گرامى(ص) آورده‏ اند که فرمود: «صدقهالسّرّ تطفى‏ءُ غضب‏الرّب و تطفى‏ءُالخطیئه کمایطفى‏ءُ الماءالنّار و تدفع سبعین باباً من‏البلاء.»

ترجمه: انفاق و صدقه نهانى، خشم خدا را فرو مى‏ نشاند و گناهان را بسان آبى که آتش را خاموش مى‏ سازد، نابود مى‏ کند و هفتاد بلا و گرفتارى را برطرف مى‏ سازد.

2. و نیز فرمود: «سبعهٌ یُظلّهم‏اللّه فى ظلّه یوم لاظلّ الّا ظلّه: الامام‏العادل، والشّاب‏الّذى نشاء فى عبادهاللّه، و رجلٌ قلبه یتعلّق بالمسجد حتّى یعود الیها، و رجلان تحابا فى‏اللّه واجتمعا علیه و تفرقا علیه، و رجلٌ دعته امرأه ذات منصب و جمال فقال انّى اخاف‏اللّه، و رجلٌ تصدّق بصدقهٍ فاخفاها حتّى لم‏تعلّم یمینه ما تنفق شماله، و رجلٌ ذکراللّه خالیاً ففاضت عیناه.»

ترجمه: هفت گروه‏ اند که خداى عادل، روزى که هیچ سایه ‏اى جز سایه مهر او نیست، آنان را در پرتو مهرش پناه مى ‏دهد؛ و آنان عبارتند از:

الف – پیشوایان دادگر؛

ب – جوان خردمندى که با پرستش خدا رشد مى‏ کند و بزرگ مى‏ شود؛

ج – مرد شایسته کردارى که پس از بیرون‏ آمدن از مسجد، دلش در آنجاست تا بار دیگر براى پرستش خدا بازگردد؛

د – دو انسانى که دوستى و جدایى آنان در راه خدا و هدف هاى شایسته است؛

ه – مردى که زنى زیبا رو و قدرتمند او را به گناه فرا خواند و او بگوید: من از ترس کیفر خدا، خود را به گناه آلوده نمى‏ سازم؛

و – مرد انفاقگرى که صدقه‏ دادنش به گونه ‏اى است که دست راستش از انفاق دست چپ بى‏ خبر مى‏ ماند.

ز – و انسان پروا پیشه‏ اى که در گوشه ‏اى خلوت به ‏یاد خدا مى‏ افتد و جام دیدگانش لبریز از اشک مى‏ شود و اشک مى‏ ریزد

آری بشتابید که ماه مبارک رمضان ماه آزادسازی جان است آیا ندیده ای پرنده اسیر چگونه تقلا می کند و با تمام وجود سرود رهایی  می خواند؟ هنگامه  پرواز تو است  اگر در این آغازین روزهای ماه رمضان بال پرواز گشودی به اوج آسمان لیله القدر  خواهی رسید که درآن آسمان، در خانه ای برویت باز باز است وبر آن در نوشته شده ،الهی ضیفک ببابک.

یا علی ،التماس دعا

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید