1. قال الامام علی – علیه السلام – : آفَهُ الإِیمَانِ الشِّرک.

«غرر الحکم، ح 3915»

امام علی – علیه السلام – فرمود: آفت ایمان، شرک است.

2. قالت فاطمه الزهراء – سلام
الله علیها – : فَرَضَ (اللهُ) اَلإِیمَانَ تَطهِیراً مِنَ الشِّرک.

«بحار
الأنوار، ج 6، ص 108»

حضرت زهرا – سلام الله علیها – فرمود: خداوند ایمان را برای پاک شدن از شرک،
واجب نمود.

3. قال رسول
الله – صلی الله علیه و آله – : إنَّ أخوَفَ مَا أخَافُ عَلَیکم اَلشِّرک
الأصغَرُ، قَالُوا: وَمَا الشِّرک الأصغَرُ یَا رَسُولَاللهِ؟ قَالَ: هُوَ الرِّیَاءُ.

«بحار الأنوار، ج 72، ص 303»

پیامبر اکرم – صلی الله
علیه و آله – فرمود: آنچه بیش از هر چیز دیگری بر شما می ترسم شرک اصغر است،
گفتند: ای پیغمبر خدا شرک اصغر چیست؟ حضرت فرمود: ریا.

4. قال الامام الصادق – علیه
السلام – : مَن اِبتَدَعَ رَأیاً فَأَحَبَّ عَلَیهِ أَو أَبغَضَ عَلَیهِ.

«الکافی، ج 2، ص 415»

امام صادق – علیه
السلام – فرمود : درباره (کمترین حد شرک) فرمود: کسی که رأی و عقیده ای را بدعت
گذارد و به آن حبّ و بغض ورزد.

5. قال
الامام علی – علیه السلام – : اَلنِّفَاقُ أخُو الشِّرک.

«غرر الحکم، ح 483»

امام علی – علیه السلام
– فرمود: نفاق، برادر شرک است.

6. قال الامام زین العابدین –
علیه السلام – : اِعلَمُوا عِبَادَ اللهِ اِنَّ أَهلَ الشِّرک لا تُنصَبُ لَهُمُ
المَوَازِینُ، وَ لا تُنشَرُ لَهُمُ الدَّوَاوِینُ، وَإنَّما یُحشَرُونَ إلی
جَهَنَّمَ زُمَراً، وَإنَّمَا نَصبُ المَوَازِینِ وَ نَشرُ الدَّوَاوِینِ لأهلِ
الإسلامِ.

«نور الثقلین، ج 4، ص 507»

امام سجّاد – علیه السلام – فرمود: ای بندگان خدا آگاه باشید برای اهل شرک
ترازوهای اعمال قرار نخواهد گرفت و دفترهای حساب و کتاب گسترده نمی شوند بلکه دسته
جمعی به سوی جهنم فرستاده می شوند و قرار دادن آن ترازوها و گستردن آن دیوان و
دفترها برای اهل اسلام است.

7. قال الامام الصادق – علیه
السلام – : یَقُولُ إبلِیسُ لِجُنُودِهِ: ألقُوا بَینَهُم الحَسَدَ وَالبَغیَ
فَاِنَّهُمَا یَعدِلانِ عِندَ اللهِ الشِّرک.

«الکافی، ج 2، ص 327»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: ابلیس به سربازان خود می گوید: حسادت و
ظلم را در میان انسانها منتشر کنید که اینها در نزد خدا با شرک برابرند.

8. قال الامام علی – علیه
السلام – : اعلَمُوا أَنَّ یَسِیرَ الرِّیَاءِ شِرک.

«تحف العقول، ص 151»

امام علی – علیه السلام – فرمود: بدانید که کمترینِ ریا، شرک به حساب می
آید.

9. قال الامام الصادق – علیه
السلام – : إنَّ الرَّجعَهَ لَیسَ بِعَامَّهٍ، وَهِیَ خَاصَّهٌ لا یَرجِعُ إلا مَن
مَحَّضَ الإیمَانَ مَحضاً أو مَحَّضَ الشِّرک مَحضاً.

«بحار الأنوار، ج 53، ص 39»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: رجعت برای همه نیست بلکه اختصاص به عده
خاصی دارد. رجعت نمی کند مگر کسی که ایمان خالص داشته باشد یا شرک خالص.

10. قال الامام علی – علیه
السلام – : سَبَبُ الهَلاک اَلشِّرک.

«غرر الحکم، ح 5541»

امام علی – علیه السلام – فرمود: شرک، موجب هلاکت است.

11. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : خَصلَتَانِ لَیسَ فَوقَهُمَا مِنَ البِرِّ شَئٌ: اَلإیمَان
بِاللهِ وَالنَّفعُ لِعِبادِ اللهِ، وَخَصلَتَانِ لَیسَ فَوقَهُمَا مِنَ الشَّرِ
شَئٌ: اَلشِّرک بِاللهِ وِالضُّرُّ لِعِبَادِ اللهِ.

«بحار
الأنوار، ج 77، ص 137»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: دو خصلت است که هیچ خوبی ای
بالاتر از آنها نیست یکی ایمان به خدا و دیگری نفع رساندن به بندگان خدا و دو
ویژگی اند که از بدیها چیزی بالاتر از آنها نیست یکی شرک ورزیدن به خدا و دیگری
ضرر زدن به بندگان خدا.

12. قال الامام الصادق – علیه
السلام – : إنَّ رَجُلاً مِن خَثعَمَ جَاءَ إلی النَّبی – صلی الله علیه و آله – قَالَ:
أَیُّ الأعمَالِ أبغَضُ إلی اللهِ عَزَوَجَلَ؟ فَقَالَ: الشِّرک بِاللهِ، قَالَ: ثُمَّ
مَاذَا؟ قَالَ: قَطِیعَهُ الرَّحِمِ، قَالَ: ثُمَّ مَاذَا؟ قَالَ: الأمرُ بِالمُنکرِ
وَالنَّهیُ عَنِ المَعرُوفِ.

«الکافی، ج 2، ص 290»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: مردی از خثعم نزد پیغمبر – صلی الله علیه
و آله – آمد و سوال نمود: کدام یک از اعمال بیشتر از همه مورد غضب خداست؟ پیامبر –
صلی الله علیه و آله – فرمود: شرک به خدا، گفت: بعد از آن کدام عمل؟ فرمود: قطع
صله رحم، گفت: سپس چه چیزی؟ فرمود: امر به بدی و نهی از خوبی.

13. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : یَابنَ مَسعُودٍ! إِیَّاک أَن تُشرِک بِاللهِ طَرفَهَ عَینٍ
وَإن نُشِرتَ بِالمِنشَارِ، أو قُطِعتَ، أَو صُلِبتَ، أو اُحرِقتَ بِالنَّارِ.

«مکارم الأخلاق، ج 2، ص 357»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: ای پسر مسعود! مبادا آنی به
خدا شرک ورزی حتی اگر اره شوی یا تکه تکه ات کنند یا به دارت آویزند و یا به آتشت
سوزانند.

14. قال الامام علی – علیه
السلام – : اَلظُّلمُ الَّذِی لا یُغفَرُ فَالشِّرک بِاللهِ، قَالَ اللهُ تَعَالی «إنَّ
اللهَ لا یَغفِرُ أن یُشرَک بِهِ».

«نهج البلاغه، خطبه 176»

امام علی – علیه السلام – فرمود: آن ستمی که بخشوده نمی شود، شرک آوردن به
خداست. خدای متعال فرموده است: خداوند شرک به خود را نمی بخشد.

15. قال
الامام الصادق – علیه السلام – : لَو أَنَّ قَوماً عَبَدُوا اللهَ وَحدَهُ لا
شَرِیک لَهُ، وَأقَامُوا الصَّلاهَ، وَآتَوُا الزَّکاهَ، وَحَجُّوا البَیتَ،وَصَامُوا شَهرَ رَمَضَانَ، ثُمَّ قَالُوا لِشَئٍ صَنَعَهُ
اللهُ أو صَنَعَهُ النَّبِیُّ – صلی الله علیه و آله – : ألا صَنَعَ خِلافَ
الَّذِی صَنَعَ؟ … .

«الکافی، ج 2، ص 398»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: اگر مردمی خدای یگانه و بی شریک را
بپرستند و نماز بخوانند و زکات بپردازند و حج بروند و ماه رمضان را روزه بگیرند
ولی (از روی اعتراض) به چیزی که خداوند یا پیامبر – صلی الله علیه و آله – ساخته
است، بگویند: چرا خلاف آن را نساخت؟ یا در دلشان چنین اعتراضی کنند (و به زبان
نیاورند)، به سبب آن مشرک شوند. امام آن گاه این آیه را تلاوت کرد: «سوگند به
پروردگارت که ایمان نیاورده باشند مگر آن گاه که در اختلافات میان خود تو را داور کنند
و از داوری تو احساس دلتنگی نکنند و کاملاً تسلیم باشند». امام صادق – علیه السلام
– سپس فرمود: پس تسلیم باشید.

16. قال الامام الصادق – علیه
السلام – فی قوله تعالی «وَمَا یُؤمِنُ أَکثَرُهُم»: هُوَ الرَّجُلُ یَقُولُ:
لَولا فُلانٌ لَهَلَکتُ، وَ لَولا فُلانٌ لَأَصَبتُ کذَا وَکذَا، وَلَولا فُلانٌ لَضَاعَ عَیَالی، ألا
تَرَی أَنَّهُ قَد جَعَلَ للهِ شَرِیکاً فی مُلکهِ … .

«تفسیر عیاشی، ج 2، ص 200»

امام صادق – علیه السلام – درباره آیه «و بیشتر آنان به خدا ایمان نمی
آورند»، فرمود: مانند این که انسان بگوید: اگر فلانی نبود من از بین می رفتم و اگر
فلانی نبود چنین و چنان می شدم و اگر فلانی نبود خانواده ام نابود می شد؛ مگر نمی
بینی که او با این حرفها در ملک خدا برایش شریکی قائل شده که روزیش می دهد و از او
دفاع و دفع گرفتاری می کند؟ راوی می گوید: عرض کردم: پس بگوید: اگر خداوند به واسطه
فلانی بر من منّت نمی نهاد از بین می رفتم؟ فرمود: آری، (اینگونه گفتن) اشکالی
ندارد.

17. قال الامام الصادق – علیه
السلام – فی قوله تعالی «وَ مَا یُؤمِنُ أَکثَرُهُم»: شِرک طَاعَهٍ وَ لَیسَ شِرک
عِبَادَهٍ.

«الکافی،
ج 2، ص 397»

امام صادق – علیه السلام – درباره آیه «و بیشتر آنان به خدا ایمان نمی
آورند»، فرمود: منظور شرک در فرمانبری است نه شرک در عبادت.

18. قال
الامام الصادق – علیه السلام – لَمَّا سُئِلَ عَن کونِ الشِّرک أَخفَی مِن دَبِیبِ
النَّملِ فی اللَّیلَهِ الظَّلمَاءِ عَلَی المَسحِالأسوَدِ؟: لا یَکونُ العَبدُ مُشرِکاً حَتَّی یُصَلِّی
لِغَیرِ اللهِ، أو یَذبِحَ لِغَیرِ اللهِ، أو یَدعُوَ لِغَیرِ اللهِ عَزَوَجَلَ.

«الخصال، ص 136، ح 151»

هنگامی که از امام صادق – علیه السلام – درباره این جمله که شرک نامحسوس تر
از حرکت مورچه در شب تاریک بر روی گلیمی سیاه است، سؤال شد، فرمود: بنده مشرک
نباشد مگر آن گاه که برای غیر از خدا نماز خواند، یا برای غیر خدا ذبح کند و یا به
غیر خدای عزوجل دعوت کند.

19. قال
الامام الصادق – علیه السلام – فی قَولِ النَّبِیِّ – صلی الله علیه و آله – : إنَّ
الشِّرک أَخفَی مِن دَبِیبِ النَّملِ عَلَی صَفَاهٍسَودَاءَ فی لَیلَهٍ ظلماءَ کانَ المُؤمِنُونَ یَسُبُّونَ مَا
یَعبُدُ المُشرِکونَ مِن دُونِ اللهِ … .

«بحار الأنوار، ج 72، ص 93»

امام صادق – علیه السلام – در مورد قول پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله –
که فرموده اند: همانا شرک نامحسوس تر از راه رفتن مورچه در یک شب تاریک بر روی
تخته سنگی سیاه است؛ فرمود: مؤمنان به معبودهای مشرکان ناسزا می گفتند و مشرکان
نیز متقابلا به معبود مسلمانان دشنام می دادند … از این رو برای آن که مشرکان به
معبود مؤمنان ناسزا نگویند خداوند ایشان را از ناسزا گفتن به معبودهای مشرکان نهی
فرمود. بنابراین مؤمنان ندانسته به خدا شرک آورده بودند.

20. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : لا تَستَضِیئُوا بِنَارِ المُشرِکینَ.

«المجازات النبویه، ص 268»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: از روشنایی آتش مشرکان استفاده
نکنید.

21. قال
الامام الصادق – علیه السلام – فی قوله تعالی «وَمَا یُؤمِنُ أَکثَرُهُم»: یُطِیعُ
الشَّیطَانَ مِن حَیثُ لا یَعلَمُ فَیُشرِک.

«الکافی، ج 2، ص 397»

امام صادق – علیه السلام – درباره آیه «و بیشتر آنان به خدا ایمان نمی
آورند»، فرمود: ندانسته از شیطان پیروی می کند و بدین سان مشرک می شود.

22. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : إِیَّاک وَ مَا یُعتَذَرُ مِنهُ، فَإِنَّ فِیهِ الشِّرک
الخَفِیُّ.

«بحار الأنوار، ج 78، ص 200»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: از کاری که موجب عذر خواهی می
شود بپرهیز؛ زیرا در آن شرک خفی است.