1. قال الامام علی – علیه
السّلام – : الا لا خیر فی قراءه لا یدبّر فیها.
«معانی الاخبار، ص 67»
امام علی – علیه السّلام – فرمود: همانا در قرائتی که در آن تدبر و تفکر
نشود، خیری نیست.
2. قال الامام الصادق – علیه
السّلام – : یا مفضل لو تدبر القرآن شیعتنا لما شکوا فی فضلنا … .
«بحار الأنوار، ج 53، ص 25»
امام صادق – علیه السّلام – فرمود: ای مفضل، اگر شیعیان ما در قرآن تدبر
کنند و بیندیشند، هر آینه شک نمی کردند در بزرگی و فضل ما.
3. قال رسول الله –
صلّی الله علیه و آله – : ما انعم الله علی عبدٍ بعد الایمان بالله افضل من العلم
بکتاب الله و المعرفه بتأویله.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 182»
پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: خدا بعد از نعمت ایمان به
خود، نعمتی بالاتر از علم به کتاب خدا و شناخت تأویل آن نداده.
4. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : ویلٌ لمن لاکها بین لحییه و لم یتدبّرها.
«مجمع البیان، ج 2، ص 554»
پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: وای بر کسی که قرآن را در بین
لبهای خود لقلقه کند و در آن تدبر و تفکر نکند.
5. قال الامام الصادق – علیه
السّلام – فی دعاء: اللهم نشرتُ عهدک و کتابک فاجعل نظری فیه عباده و قراءتی فیه
تفکراً و فکری فیه اعتباراً و لا تجعل قرائتی قراءهً لاتدبر فیها و لا تجعل نظری
فیه غفله.
«مصباح الانوار، ص 141»
امام صادق – علیه السّلام – در دعایی فرمود: خدایا منتشر کردم عهد و کتاب
تو را، پس قرار بده نگاه من را بر آن عبادت و خواندن مرا در آن با تفکر و اندیشیدن
و فکر من در آن را وسیله عبرت قرار ده و قرار نده خواندن من را خواندنی که در آن
تدبر و تفکر نباشد و قرار نده نگاه مرا در آن، نگاهی غافل و بی خبر (از عمق مطالب
آن).
6. قال الامام الصادق – علیه
السّلام – : المقریءُ بلا علم کالمعجب بلامال و لا مُلک یبغض الناس لفقره و
یغبضونه لعُجبه فهو ابداً مخاصم للخلق فی غیر واجب و من خاصم الخلق فیما لم یؤمر
به فقد نازع الخالقیه و الربوبیّه.
«مصباح الشریعه، ص 44»
امام صادق – علیه السّلام – فرمود: قاری بدون آگاهی مثل پادشاه بدون مال و
زمین است که دشمن می شود مردم را به خاطر فقرش و مردم هم با او دشمن می شوند به
خاطر عجبش، پس همیشه او در حال جنگ و دعوا با خلق خدا در آن چه واجب نشده است و
کسی که با خلق دشمنی کند در آن چه به او دستور داده نشده، پس نزاع می کند در
خالقیت و ربوبیت خداوند.
