1. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : عدد دَرَجِ الجنه عدد آیِ القرآن فاذا دخل صاحب القرآن الجنّه
قیل له اِرقأ و اقْرأ (اقْرأ و اِرقأ) لِکل آیه درجهً فلا تکون فوق حافظ القرآن
درجهً.

«بحار الأنوار، ج 92، ص 22»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: مقدار درجات بهشت به تعداد
آیه های قرآن است، پس هنگامی که مصاحب قرآن وارد بهشت شود، به او گفته می شود قرآن
بخوان و بالا برو و برای هر آیه درجه ای است. پس بالاتر از درجه حافظان قرآن درجه
ای نمی باشد.

2. قال الامام الصادق – علیه
السّلام – : ان الذی یعالج القرآن و یحفظه بمشّقهٍ منه و قله حفظٍ له اجران.

«الکافی، ج 4، ص 409»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: هر کس که در فراگیری قرآن کوشش کند و به
خاطر کمی حافظه آن را به سختی حفظ کند، برای او دو پاداش است (پاداش حفظ و پاداش
تحمل سختی).

3. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : لا یعذّب الله قلباً وعی القرآن.

«سفینه البحار، ج 2، ص 415»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: خدا قلبی را که در بر دارنده
(حافظ) قرآن باشد، عذاب نمی کند.

4. سئل عن الامام الصادق –
علیه السّلام – : انی احفظ القرآن علی ظهر قلبی فاقرؤه علی ظهر قلبی افضل او انظر
فی المصحف؛ قال فقال لی بل اقراه … .

«وسائل الشیعه، ج 6، ص 204»

شخصی از امام صادق – علیه السّلام – سؤال کرد: من قرآن را بر خانه دلم حفظ
کردم پس می خوانم آن را از حفظ، این کار بهتر است یا این که قرآن را از روی آن
بخوانم، امام فرمود: پس برایم قرآن بخوان در حالی که با نگاه به قرآن، آن را قرائت
می کنی.