1. قال
رسول الله – صلی الله علیه و آله – : اَنَّ اللهَ بَعثََنی رحمهً للعالَمین و
لِاَمحقَ المعازفَ و المزامیرَ و امورَ الجاهلیه.

«بحار
الانوار، ج 79، ص 250»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: خداوند مرا مبعوث کرد تا رحمتی
برای جهانیان باشم و ساز و نی ها و امور جاهلیت را نابود سازم.

2. قال الامام الصّادق – علیه السّلام –
: بیتُ الغناء بیتٌ لا تُؤمَنُ فیه الفجیعهُ و لا تُجابُ فیه الدَّعوهُ و لا
تَدخلُه الملائکه.

«دعائم
الاسلام، ج 2، ص 280»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: خانه ای که در آن غناء و ساز و آواز
نواخته شود، از مصیبت ها و بلاهای دردناک در امان نیست و دعا در آن خانه مستجاب
نمی گردد و فرشتگان به آن خانه وارد نمی شوند.

3. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : کان اِبلیسُ اَوّلَ مَن تَغَنّی.

«وسائل
الشیعه، ج 12، ص 231»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: ابلیس نخستین کسی است که به غناء
و آوازه خوانی پرداخت.

4. قال الامام الباقر – علیه السّلام – :
الغِناءُ مِمّا وَعَدَاللهُ علیه النارَ و تلاهذه الآیه: و مِنَ الناس مَن یشتری
لهوَ الحدیث لیُضِلَّ عن سبیل الله … (لقمان، 6).

«وسائل
الشیعه، ج 12، ص 226»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: غنا و آوازه خوانی از جمله گناهانی است
که خداوند برای آن وعده آتش داده است، سپس این آیه را تلاوت فرمود: «برخی از مردم
کسانی هستند که سخن بیهوده را می خرند تا دیگران را از روی نادانی از راه خدا
گمراه کنند و آیات الهی را به استهزاء گیرند، برای آنان عذابی خوارکننده خواهد بود».

5. قال الامام الرضا – علیه السّلام – : اِستماع
الاَوتار مِنَ الکبائر.

«مستدرک
الوسائل، ج 13، ص 220»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: گوش دادن به (صدای) تارهای موسیقی از
گناهان کبیره است.

6. عن ابی عبدالله – علیه السّلام – فی
قول الله تعالی: «و اجتنبوا قولَ الزُّور» (حج، 30)، قال: قول الزُّورِ الغِناء.

«وسائل
الشیعه، ج12، ص227»

امام صادق – علیه السّلام – درباره سخن خداوند که می فرماید: «از گفتار
باطل بپرهیزید» فرمود: گفتار باطل همان غناء است.

7. قال الامام الصّادق – علیه السّلام –
: شرُّ الاَصواتِ الغِناء.

«وسائل
الشیعه، ج 12، ص 229»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: بدترین صداها، غناء (و آوازه خوانی) است.

8. قال الامام الصّادق – علیه السّلام –
: الغناءُ مجلسٌ لاینظر اللهُ اِلی اَهلهِ.

«وسائل
الشیعه، ج 12، ص 288»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: مجلس غناء مجلسی است که خدواند به اهل
آن نظر (لطف و رحمت) نمی کند.

9. قال الامام الصّادق – علیه السّلام –
: الغناءُ یورث النفاقَ و یُعقِبُ الفقر.

«وسائل
الشیعه، ج 12، ص230»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: غناء و آوازه خوانی باعث نفاق و دوروئی
شده و فقر و تنگدستی را به دنبال دارد.

10. قال الامام الصّادق – علیه السّلام –
: الغناءُ عُشُّ النفاق.

«وسائل
الشیعه، ج 12، ص 227»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: غناء و آوازه خوانی، لانه نفاق و دوروئی
است.

11. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : الغناءُ رُقْیَهُ الزّنا.

«بحار
الانوار، ج 79، ص 247»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: غناء و آوازه خوانی، طلسم زناکاری
است.

12. قال الامام الصّادق – علیه السّلام –
: الغناءُ یُورِثُ الفقر.

«مستدرک
الوسائل، ج 13، ص 213»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: غناء و آوازه خوانی موجب فقر و تنگدستی
می گردد.

13. قال الامام الباقر – علیه السّلام –
: الغناءُ یُنبِتُ النفاق فی القلب کما یُنبت النخلُ الطلع.

«دعائم
الاسلام، ج 2، ص 208»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: غناء و آوازه خوانی نفاق و دروئی را در
دل می رویاند همان گونه که درخت نخل، خوشه خرما را رویش می دهد.

14. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : اَربعٌ یُفسِدنَ القلبَ و یُنبتنَ النفاقَ فی القلب کما یُنبِتُ الماءَ
الشجرَ؛ اِستماعُ اللَّهو و … .

«بحار
الانوار، ج 79، ص 252»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: چهار چیز است که قلب و روح را
تباه و نفاق را در آن می رویاند، همچنان که آب، درخت را می رویاند؛ (یکی از آنها) گوش
دادن به چیزهای لغو و بیهوده است.

15. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : ثلاثٌ یَقسینَ القلبَ: اِستماعُ اللَّهو و … .

«بحار
الانوار، ج 79، ص 252»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: سه چیز باعث قساوت و سنگ دلی می گردد:
(یکی از آنها) گوش دادن به چیزهای لغو و بیهوده است.

16. قال الامام الصّادق – علیه السّلام –
: اِستماعُ اللَّهو و الغناء یُنبِتُ النفاقَ کما یُنبت الماءُ الزَّرع.

«وسائل
الشیعه، ج 12، ص 236»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: گوش کردن به چیزهای بیهوده و غناء و
آوازه خوانی، نفاق را می رویاند همان گونه که آب کشتزار را می رویاند.

17. قال الامام الصّادق – علیه السّلام –
: لا یَحِلُّ بیعُ الغِناء و لا شِراءُه و استماعُه نفاقٌ و تعلیمهُ کُفر.

«دعائم
الاسلام، ج 2، ص 209»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: خرید و فروش (آلات) غناء و ساز وآواز
حلال نیست و گوش دادن به آن، نفاق و دوروئی و آموزش دادنش، کفر و بی دینی است.

18. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : مَنِ استمعَ اِلی اللَّهو یُذابُ فی اُذُنهِ الآنُک.

«دعائم
الاسلام، ج 2، ص 210»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: کسی که به چیزهای لهو و بیهوده
گوش فرادهد (روز قیامت) در گوشش سرب گداخته (و ذوب شده) ریخته می شود.

19. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : یُحشرُ صاحبُ الطَّنبور یوم القیامهِ و هو أسودُ الوجهِ و بِیَده طنبورٌ من
نار و فوقَ رأسه سبعون اَلف ملکٍ، بید کُلُّ ملکٍ مِقْمعَهُ یَضربون رأسَهُ و
وجهَه.

«مستدرک
الوسائل، ج 13، ص 219»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: دارنده طنبور (نوعی از آلات
موسیقی) روز قیامت محشور می شود در حالی که صورتش سیاه و در دستش طنبوری از آتش
است و بالای سرش هفتاد هزار فرشته قرار دارند که در دست هر کدام از آنها عمودی
آهنین است که بر سر و صورتش می زنند.

20. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : یُحشَر صاحبُ الغناء مِن قبره اَعمی و اَخرس و اَبکم.

«مستدرک
الوسائل، ج 13، ص 219»

رسول خدا – صلی الله علیه و
آله – فرمود: دارنده (آلات) غناء و آوازه خوانی محشور می شود در حالی که کور و کر
و لال است.

21. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : لا تَدخلُ الملائکهُ بیتاً فیه خَمرٌ أو دفٌّ أو طَنبُور أو نَردٌ و لا
یُستجابُ دعاءُ هُم و تَرتفِع عَنهم البرکهُ.

«مستدرک
الوسائل، ج 13، ص 218»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: فرشتگان وارد خانه ای که در آن
شراب یا دایره یا طنبور (نوعی از آلات موسیقی) و یا نرد (نوعی وسیله قمار) باشد،
نمی شوند و دعای اهل آن خانه مستجاب نمی گردد و برکت از آنان برداشته می شود.

22. قال الامام الباقر- علیه السّلام – :
مَن اَصغی الی ناطقٍ فقد عَبَدَه، فاِنْ کان الناطقُ یؤدِّی عنِ الله عز و جل فقد
عبد اللهَ و اِنْ کان الناطق یؤدِّی عن الشیطان فقد عَبَدَ الشیطان.

«وسائل
الشیعه، ج 12، ص 236»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: هرکس به گوینده ای گوش سپارد او را
بندگی کرده است، پس اگر آن گوینده از خداوند عزو جل بگوید شنونده خدا را عبادت
کرده است و اگر از شیطان بگوید شیطان را عبادت کرده است.

23. سَمِعَ امیرالمؤمنین – علیه السّلام
– رجلاً یَطربُ بالطَنبور فمنعه و کَسَرَ طنبورَه … فقال: اِنّه یقول: سَتَندِم
سَتَندِم اَیا صاحبی سَتَدخُل جهنَّم اَیا ضاربی.

«مستدرک
الوسائل، ج 13، ص 220»

امام علی – علیه السّلام – شنید مردی طنبور می نوازد، وی را از این کار منع
کرد و طنبورش را شکست و از وی خواست که توبه کند او هم توبه کرد، سپس به او فرمود:
آیا می دانی هنگامی که طنبور نواخته می شود چه می گوید؟ عرض کرد جانشین رسول خدا –
صلی الله علیه و آله – داناتر است. حضرت فرمود: می گوید: بزودی پشیمان می شوی، به
زودی پشیمان می شوی ای صاحب من! به زودی داخل جهنم می گردی ای نوازنده من!

24. قال الامام الصّادق – علیه السّلام –
: مَنْ اَنْعم الله علیه بِنعمهٍ فَجاءَ عند تلک النّعمه بِمِزمارٍ فقد کَفَرَها.

«وسائل
الشیعه، ج 12، ص 233»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: کسی که خداوند به او نعمتی عطا فرماید و
با وجود آن نعمت به نی و ساز و آواز روی آورد، کفران نعمت کرده است.

25. قال الامام الصّادق – علیه السّلام –
: اَلمُغَنّیهُ ملعونهٌ ، ملعونٌ مَن أکَل َ مِن کَسبِها.

«الاستبصار،
ج 3، ص 61»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: زن آوازه خوان ملعون است و کسی که از درآمد
آوازه خوانی او بخورد (روزی خود را بگذراند) نیز ملعون است.

26. قال الامام الصّادق – علیه السّلام –
: اَلمُغَنّیهُ ملعونهٌ و مَن آواها و أکَلَ کسبَها ملعونٌ.

«بحار
الانوار، ج 79، ص 211»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: زن آوازه خوان ملعون است و کسی که او را
جای دهد و از درآمد آوازه خوانی او بخورد (روزی خود را بگذراند) نیز ملعون است.

27. عن عاصم بن حُمَید عن الامام الصادق –
علیه السّلام – : … قلتُ: فی الجنّهِ غناءٌ؟ قال: اِنَّ فی الجنّهَ شجراً
یَأمُرُ اللهُ ریاحَها فَتَهُبُّ فتضرب تلک الشجرهَ باَصواتٍ لم یَسمعِ الخلائقُ
بمثلها حُسناً … .

«بحار
الانوار، ج 8، ص 126»

عاصم بن حمید از امام صادق – علیه السّلام – سؤال کرد: آیا در بهشت غناء و
ساز و آوازی وجود دارد؟ حضرت فرمود: در بهشت درختی وجود دارد که خداوند به بادهای
بهشت فرمان می دهد به آن درخت بوزند و از آن درخت آوازهایی برمی آید که خلائق به
زیبایی آن هرگز نشنیده اند، سپس فرمود: این در عوض پرهیز کسی است که در دنیا از
شنیدن ساز و آواز به خاطر ترس از خدا اجتناب ورزیده است.

28. قال ابوالحسن – علیه السّلام – : مَن
نزَّهَ نفسَه عن الغناء فاِنَّ فی الجنهِ شجرهً یأمرُ اللهُ عزّوجلّ الریاحَ اَنْ
تُحرِّکَها فَیسمعُ لها صوتاً ام یَسمعْ بمثله و مَن لم یتنزَّه عنه لم یَسمعْه.

«جامع
الاحادیث الشیعه، ج 17، ص 207»

امام کاظم – علیه السّلام – فرمود: کسی که خود را از غناء و ساز و آواز، پاکیزه
و دور نگه دارد در عوض آن در بهشت درختی است که خداوند به باد فرمان می دهد که آن
درخت را به حرکت درآورد و از آن درخت صدایی دل نواز به گوش می رسد که هرگز مانند
آن را نشنیده است، اما کسی که در دنیا خود را از غناء، پاکیزه و دور نگه ندارد آن
صدا را نمی شنود.