1. قال
الامام علی – علیه السلام – : أبغضُ الخلائقِ إلی اللهِ المُغتاب.

«غرر
الحکم، ص 104»

امام علی – علیه السلام – فرمود: منفورترین مردم نزد خداوند، غیبت کننده
است.

2. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : تَحرُم الجنهُ علی ثلاثه: علَی المنّانِ و علَی المُغتاب و علی مُدمِن الخَمر.

«بحار
الانوار، ج 72، ص 260»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: بهشت بر سه نفر حرام است: منّت گذار،
غیبت کننده و شراب خوار.

3. قال الامام الکاظم – علیه السلام – : ملعونٌ
مَنِ اغتابَ أخاه.

«بحار
الانوار، ج 77، ص 333»

امام کاظم – علیه السلام – فرمود: مورد لعن و نفرین است، کسی که از برادرش
غیبت کند.

4. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : إنّ اللّهَ حرّم الغیبهَ کما حرَّم المالَ و الدمَ.

«شرح نهج
البلاغه ابن ابی الحدید، ج 9، ص 62»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: همانا خداوند غیبت کردن را حرام
کرد، همچنان که (گرفتن) مال و (ریختن) خون (دیگران) را حرام کرد.

5. قال الامام الصادق – علیه السلام – : الغیبهُ
حرامٌ علی کلِّ مُسلمٍ و انّها لَتَأکلُ الحَسناتِ کما تأکل النارُ الحطبَ.

«محجه
البیضاء، ج 55، ص 255»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: غیبت کردن بر هر مسلمانی حرام است، همانا
غیبت، خوبی ها و کارهای نیک را می خورد و از بین می برد همان گونه که آتش هیزم را
می خورد.

6. عن ابی ذر، قلت: یا رسول و ما الغیبه؟
قال: ذِکرُک أخاکَ بما یَکرهُ … إعلَمْ أنّک اذا ذَکرتَه بما هوَ فیهِ فقدِ
اغتَبتَهُ و اذا ذکرتَه بما لَیس فیهِ فقد بَهَتَّهُ.

«وسائل
الشیعه، ج 8، ص 599»

ابوذر گوید از رسول خدا – صلی الله علیه و آله – پرسیدم: غیبت چیست؟ حضرت فرمود:
غیبت آن است که درباره برادرت چیزی بگویی که ناراحت می شود. عرض کردم: ای پیامبر
خدا، اگر آنچه درباره او گفته می شود در او باشد، باز هم غیبت است؟ حضرت فرمود:
بدان که اگر آنچه در او هست بگویی، غیبتش را کرده ای و اگر آنچه در او نیست بگویی،
به او تهمت زده ای.

7. قال الامام الصادق – علیه السلام – : الغیبه
أنْ تقولَ فی أخِیک ما هو فیهِ مِما سَتَره اللهُ علیهِ.

«تفسیر
نورالثقلین، ج 1، ص 549»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: غیبت آن است که درباره برادرت چیزی را
بگویی که در او هست، اما خداوند آن را پوشانده است.

8. قال الامام علی – علیه السلام – : العاقلُ
مَن صانَ لسانَه عن الغیبه.

«غرر
الحکم، ص 44»

امام علی – علیه السلام – فرمود: عاقل، کسی است که زبان خود را از غیبت
کردن نگه دارد.

9. قال الامام علی – علیه السلام – : الغیبهُ
جهدُ العاجز.

«بحار
الانوار، ج 75، ص 262»

امام علی – علیه السلام – فرمود: غیبت کردن، تلاش شخص ناتوان است.

10. قال الامام علی – علیه السلام – : الغیبهُ
آیهُ المنافق.

«غرر
الحکم، ص 52»

امام علی – علیه السلام – فرمود: غیبت کردن، نشانه انسان منافق و دو رو
است.

11. قال الامام الحسین – علیه السلام – لِرَجلٍ
اغتابَ عنده رَجلاً: یا هذا کُفَّ عنِ الغیبهِ فانَّها إدامُ کِلابِ النّار.

«بحار
الانوار، ج 78، ص 117»

امام حسین – علیه السلام – به مردی که در حضور ایشان از مردی غیبت می کرد،
فرمود: ای مرد! دست از غیبت بردار، زیرا غیبت، خورشت سگ های جهنم است.

12. قال الامام علی بن الحسین – علیه
السلام – : ایّاکم و الغیبهَ فانّها إدامُ کِلاب النّار.

«بحار
الانوار، ج 75، ص 256»

امام سجاد – علیه السلام – فرمود: از غیبت کردن بپرهیزید، چرا که غیبت،
خورشت سگ های جهنم است.

13. قال الامام علی – علیه السلام – : الغیبه
قُوتُ کِلاب النار.

«غرر الحکم،
ص 52»

امام علی – علیه السلام – فرمود: غیبت، خوراک سگ های جهنم است.

14. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : مررتُ لیلهً اُسرِیَ بی علی قومٍ یَخمسُون وجوهَهم باَظفارِهم فقلتُ: یا
جبرئیل مَن هؤلاء؟ فقال: هؤلاء الذین یغتابون الناسَ و یقعون فی أعرضهم.

«تنبیه
الخواطر، ص 93»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: در شب معراج، گروهی را دیدم که
چهره های خود را با ناخن هایشان می خراشند. پرسیدم: ای جبرئیل! این ها کیستند؟
گفت: این ها کسانی هستند که از مردم غیبت می کنند و آبرویشان را می برند.

15. عن النّبی – علیه السلام – : انّه
نظرٌ فی النارِ لیلهَ الإسراءِ فاذا قومٌ یأکلون الجِیَف، فقال: یا جبرئیل مَن
هؤلاء؟ قال: هؤلاء الذین یأکلونَ لحمَ الناسِ.

«مستدرک
الوسائل، ج 9، ص 125»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: در شب معراج گروهی را در آتش
مشاهده نمود که مشغول خوردن مردار بودند، از جبرئیل پرسید: این ها چه کسانی هستند؟
عرض کرد: این ها کسانی هستند که (با غیبت کردن) گوشت مردم را می خورند.

16. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : إنّی لأعرفُ أقواماً تَدخُل النارُ فی أفواههم و تَخرُج من أدبارهم یُسمَع لها
فی بطونِهم دَوِیٌّ کالسَّیل، فقیل: مَن هُم یا رسول الله؟ قال: الذین یَغتابونَ
الناسَ.

«جامع
الاحادیث الشیعه، ج 16، ص 330»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: گروه هایی را می شناسم که آتش از
دهانشان داخل و از مقعدشان خارج می گردد و صدای آن آتش مانند سیل خروشان در درون
آن ها شنیده می شود. پرسیدند: ای رسول خدا! آن ها چه کسانی هستند؟ فرمود: کسانی که
غیبت مردم را می کنند.

17. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : عذابُ القبرِ مِنَ النَّمیمهِ و الغیبهِ و الکذبِ.

«بحار
الانوار، ج 72، ص 259»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: سخن چینی و غیبت و دروغ گویی،
موجب عذاب قبر می گردد.

18. قال الامام علی – علیه السلام – : إیاک
و الغیبهَ فإنّها تُمقِّتک اِلی اللهِ و الناسِ و تُحبِط أجرَک.

«غرر
الحکم، ص 96»

امام علی – علیه السلام – فرمود: از غیبت بپرهیز، زیرا این کار تو را نزد
خدا و مردم، منفور ساخته و پاداش اعمالت را بر باد می دهد.

19. قال الامام علی – علیه السلام – : لا
تُعوِّدْ نفسَک الغیبهَ فأنَّ معتادَها عظیمُ الجُرم.

«غرر
الحکم، ص 419»

امام علی – علیه السلام – فرمود: خود را به غیبت عادت مده، زیرا اعتیاد به
غیبت، جرم و گناه بزرگی است.

20. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : الغیبهُ أسرعُ فی دینِ الرَّجلِ المسلمِ مِنَ الآکله فی جَوفِه.

«بحار
الانوار، ج 75، ص 230»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: غیبت کردن، دین مرد مسلمان را
زودتر از بین می برد تا بیماری خوره در درون او.

21. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : مَنِ اغتاب مُسلماً او مُسلمهً لم یَقبَلِ اللهُ صلاتَه و لا صیامَهُ أربعینَ
یوماً و لیلهً إلّا أنْ یغفرَ لَه صاحِبُه.

«بحار
الانوار، ج 75، ص 259»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر کس از مرد یا زن مسلمانی غیبت
کند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه اش را قبول نمی کند، مگر این که شخص
غیبت شده او را ببخشد.

22. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : یُؤتی بأحدٍ یومَ القیامهِ یُوقَفُ بین یدی اللهِ و یُدفَع الیه کتابُه
فلایَری حسناتِه … .

«مستدرک
الوسائل، ج 9، ص 121»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود : روز قیامت، شخصی را در پیشگاه
خداوند می آورند و نامه اعمالش را به او می دهند، اما حسنات و کارهای نیک خود را
در آن نمی بیند، عرض می کند: خدایا! این کارنامه من نیست، زیرا طاعات و عبادات خود
را در آن نمی بینم! خداوند به او می گوید: پروردگارت نه خطا می کند و نه فراموش،
عمل تو به سبب غیبت کردن مردم برباد رفت، سپس شخص دیگری را می آورند و نامه اعمالش
را به او می دهند، در آن طاعات و عبادات بسیاری را مشاهده می کند، عرض می کند:
خدایا! این نامه اعمال من نیست، زیرا من این همه عبادت را انجام نداده ام! خدا به
او می فرماید: فلانی غیبت تو را کرد و به همین خاطر حسناتش را به تو دادم.

23. قال الامام الصادق – علیه السلام – :
مَن رَوی علی مؤمنٍ روایهً یُریدُ بها شینَه و هدمَ مروَّته لیَسقطَ مِن أعیُن
النّاس أخرجه اللهُ عزَّ و جلَّّ مِن وَلایتِه إلی ولایهِ الشیطانِ.

«بحار
الانوار، ج 75، ص 254»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: هرکس علیه شخص مؤمنی، مطلبی نقل کند که
بخواهد با آن او را بدنام سازد و شخصیتش را از بین ببرد تا بدین سبب از چشم مردم
بیافتد، خدای عز و جل او را از ولایت و سرپرستی خود خارج می کند و در ولایت شیطان
در می آورد.

24. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : أوحی الله عزّ و جلّ إلی موسی بن عمران أنّ المغتابَ إذا تاب فهو آخِر مَن
یَدخُلُ الجنهَ و إن لم یَتُبْ فهو أوّل من یَدخُلُ النّارَ.

«بحار
الانوار، ج 1، ص 222»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: خدای عز و جل به موسی بن عمران وحی
نمود که شخص غیبت کننده اگر توبه کند، آخرین کسی است که داخل بهشت می شود و اگر
توبه نکند اولین کسی است که وارد جهنم می گردد.

25. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : رأیتُ لیلهَ الإسراءِ رجالاً تُقرَضُ شِفاهُهُم، بمقاریضَ مِن نارٍ. قیل: مَن
هُم؟ قال: الذینَ یَغتابونَ الناسَ.

«مستدرک
الوسائل، ج 9، ص 126»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: در شب معراج، مردانی را دیدم که
لبهایشان را با قیچی هایی از آتش می چیدند. پرسیدند: آن ها چه کسانی بودند؟ فرمود:
کسانی که غیبت مردم می کنند.

26. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : مَنِ اغتابَ مُسلماً فی شهر رمضان لم یُؤجَر علی صِیامِه.

«بحار
الانوار، ج 75، ص 259»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: کسی که در ماه رمضان مسلمانی را
غیبت کند، برای روزه اش پاداشی دریافت نخواهد کرد.

27. قال الامام الصادق – علیه السلام – :
مَن قال فی مؤمنٍ ما رأتْهُ عَیناهُ و سَمِعَتهُ اُذُناهُ فهو مِنَ الذینَ قال
اللهُ عزَّ و جلَّ: إنّ الذین یُحبّون أنْ تشیِعَ الفاحِشَهُ … (نور، 19).

«بحار
الانوار، ج 75، ص 240»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: کسی که درباره شخص مؤمنی چیزی بگوید که
با چشمانش دیده و با گوش هایش شنیده است، از شمار کسانی است که خدای عز و جل
فرموده است: کسانی که دوست دارند کارهای زشت در میان مؤمنان شیوع یابد، برای آنان
در دنیا و آخرت عذابی دردناک خواهد بود.

28. قال الامام علی – علیه السلام – : ذوُو
العیوبِ یُحبُّون إشاعهَ معایبِ الناسِ لیتَّسعَ لهُم العُذرُ فی معایِبِهم.

«غرر
الحکم، ص 209»

امام علی – علیه السلام – فرمود: کسانی که خود عیب و نقص دارند، علاقه مند
به شایع کردن عیب های مردم هستند تا جای عذر و بهانه ای برای عیب های خودشان، باز
شود.

29. قال الامام علی – علیه السلام – : مِن
أقبحِ اللُّؤم غیبهُ الأخیار.

«غرر
الحکم، ص 371»

امام علی – علیه السلام – فرمود: از زشت ترین پستی ها، غیبت کردن از نیکان
است.

30. قال الامام الصادق – علیه السلام – :
فانْ أردْتَ السلامهَ فَاذکُرِ الخالقَ لا مخلوقَ فیَصیرَ لک مکانَ الغیبهِ عِبرهً
و مکانَ الاثمِ ثواباً.

«بحار
الانوار، ج 75، ص 257»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: اگر خواستار سلامت و تندرستی هستی،
آفریدگار خود را یاد کن (و از او سخن بگو) نه آفریده (مردم) را، تا به جای غیبت
کردن، پند و عبرت گیری و به جای گناه، از پاداش بهره مند شود.

31. قال الامام علی – علیه السلام – : اَلسّامعُ
لِلغیبهِ کالمُغتابِ.

«غرر
الحکم، ص 36»

امام علی – علیه السلام – فرمود: شنونده غیبت، مانند غیبت کننده است.

32. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : المغتابُ و المستمعُ شریکانِ فی الإثمِ.

«محجه
البیضاء، ج 2، ص 133»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: غیبت کننده و شنونده آن، هر دو در
گناه غیبت شریکند.

33. قال الامام زین العابدین – علیه
السلام – : حقُّ السَّمعِ تنزیهُهُ عن سَماعِ الغیبهِ و سَماعِ ما لا یُحِلُّ
سَماعُه.

«بحار
الانوار، ج 74، ص 4»

امام سجاد – علیه السلام – فرمود: حق گوش آن است که آن را از شنیدن غیبت و
شنیدن چیزی که شنیدنش حلال نیست، دور نگه داری.

34. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : مَنِ اغتیبَ عندَه أخوهُ المُسلمُ فَاستَطاعَ نَصْرَه فلم یَنْصُرهُ خَذَلهُ
اللهُ فی الدنیا و الآخرهِ.

«وسائل
الشیعه، ج 8، ص 606»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر کس در حضورش از برادر مسلمانش
غیبت شود و او بتواند (با جلوگیری از غیبت) برادر مسلمانش را یاری و از او دفاع
کند، اما این کار نکند، خداوند در دنیا و آخرت خوار و ذلیلش گرداند.

35. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : مَن رَدَّ عن أخیه غیبهً سَمِعَها فی مجلسٍ ردَّ اللهُ عنه ألفَ بابٍ مِن
الشَّرِ فی الدُنیا و الآخرهِ فإن لم یَرُدُّ عنه و أعجَبَه کان علیه کوِزرِ مَنِ
اغتابَ.

«وسائل
الشیعه، ج 8، ص 607»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هرکس در مجلسی غیبتی راجع به
برادر مسلمان خود بشنود و آن را از او دفع کند، خداوند هزار باب شرّ و بدی را در
دنیا و آخرت از او دور سازد و اگر غیبت را از او دفع نکند و خوشحال هم بشود، گناهش
همچون گناه غیبت کننده است.

36. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : ترکُ الغیبهِ أحبُّ ألَی الله عزّ و جلّ مِن عَشرهِ آلافِ رکعهٍ تطوُّعاً.

«بحار
الانوار، ج 75، ص 261»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: ترک کردن غیبت، در نزد خدای عزّ و
جلّ از ده هزار رکعت نماز مستحبی محبوب تر است.

37. قال
رسول الله – صلی الله علیه و آله – : مَن کفَّ لسانَه عن أعراضِ المسلمینَ فی
مَغیبِهِم و فی مَشهَدِهم أقالَهُ اللهُ عَثرَتَهُ یومَ القیامهِ.

«مستدرک
الوسائل، ج 9، ص 113»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: کسی که زبانش را از (ریختن) آبروی
مسلمانان در غیاب و در حضورشان، باز دارد، خداوند لغزش هایش را در روز قیامت می بخشد.

38. قال رسول الله – صلی الله علیه و آله
– : کفّارهُ الاغتیابِ أنْ تَستَغفَر لمن اغتَبَته.

«بحار
الانوار، ج 75، ص 253»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: کفاره غیبت، آن است که برای شخص
غیبت شده، طلب آمرزش نمایی.

39. قال الامام الصادق – علیه السلام – :
فإن اغتَبتَ فَبَلَغَ المُغتابَ فلَمْ یبقَ إلّا أنْ تَستَحلَّ منه و إنْ لَم
یَبلُغهُ و لم یَلحَقهُ عِلمُ ذلک فاستَغفرِ اللهَ لَه.

«مرآه
العقول، ج 10، ص 432»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: اگر غیبت کنی و خبر آن به شخص غیبت شده
برسد، چاره ای نداری جز این که از وی حلالیت بطلبی و اگر به او نرسد و نداند، باید
برای وی از خداوند طلب آمرزش نمایی.

40. قال الامام الحسین – علیه السلام – :
ثلاثٌ مُنجِیاتٌ للمؤمن: کَفُّ لسانِهِ عَنِ النّاسِ و اغتیابِهِم.

«بحار
الانوار، ج 5، ص 140»

امام حسین – علیه السلام – فرمود: سه چیز وسیله نجات مؤمن است: (یکی از
آنها) بازداشتن زبان از غیبت مردم است.