1- امام حسین علیه السلام:
اَلبُکاءُ مِن خَشیهِ اللهِ نَجآهٌ مِنَ النّارِ؛
گریه از ترس خدا سبب نجات از آتش جهنّم است.
(حیات امام حسین، ج 1، ص 183)
2- پیامبر صلى الله علیه و آله:
بُکاءُ الْمُؤمِنِ مِنْ قَلْبِهِ وَ بُکاءُ الْمُنافِقِ مِنْ هامَّتِهِ؛
گریه مؤمن از (درون) دل اوست و گریه منافق از (ظاهر و) سرش.
(الجامع الصغیر، ح 3156)
3- امام هادى علیه السلام:
مؤمن خوبى مى کند و مى گرید، ولى منافق بدى مى کند و مى خندد.
(مکارم الأخلاق، ص389)
4- پیامبر صلى الله علیه و آله:
البکاء من الرّحمه و الصّراخ من الشّیطان.
گریه از رحمت است و فریاد از شیطانست.
(نهج الفصاحه، ح1113)
4- پیامبر صلى الله علیه و آله:
طُوبى لِصُورهٍ نَظَرَ اللّهُ إلَیها تَبکی على ذَنبٍ مِن خَشیَهِ اللّه عز و جل ، لَم یَطّلِعْ على ذلکَ الذَّنْبِ غَیْرُهُ؛
خوشا چهره اى که خداوند به آن مىنگرد در حالى که از ترس خدا بر گناهى که کرده مىگرید و جز او کسى از آن گناه آگاه نیست .
(بحار الأنوار،ج 93،ص 331،ح 15- منتخب میزان الحکمه، ص78)
5- پیامبر صلى الله علیه و آله:
فی خُطبه الوَداعِ: ومَن ذَرَفَتْ عَیناهُ مِن خَشیهِ اللّه کانَ لَه بکلِّ قَطرهٍ مِن دُموعِهِ مِثلُ جَبَلِ اُحُدٍ یکونُ فی میزانِهِ مِن الأجْرِ .
– در خطبه حجه الوداع- : هر کس چشمانش از ترس خدا اشک ریزد براى هر قطره اشک او به اندازه کوه احد در ترازوى اعمالش پاداش نهند .
(بحار الأنوار،ج93، ص334،ح 25 – منتخب میزان الحکمه، ص78)
6- پیامبر صلى الله علیه و آله:
سَبعهٌ فی ظِلِّ عَرشِ اللّه عز و جل یومَ لا ظِلَّ إلاّ ظلُّهُ … ورجُلٌ ذَکرَ اللّهَ عز و جل خالیا ففاضَتْ عَیناهُ مِن خَشیهِ اللّه؛
در آن روز که سایهاى جز سایه عرش خدا نیست هفت تن در سایه عرش اویند : … ومردى که در خلوت یاد خداوند عز و جل کند و از ترس خدا اشک از دیدگانش سرازیر شود .
(بحار الأنوار،ج 84،ص 2،ح 71 – منتخب میزان الحکمه، ص78)
7- امام على علیه السلام:
البُکاءُ مِن خَشیَهِ اللّه مِفتاحُ الرَّحمهِ؛
گریستن از ترس خدا کلید رحمت است.
(غرر الحکم،ح 2051 – منتخب میزان الحکمه، ص78)
8- امام باقر علیه السلام:
کانَفیما ناجى بهِ اللّهُ موسى علیه السلام على الطُّورِ أن: یا موسى ، أبلِغْ قَومَکَ أ نّهُ ما یَتَقَرَّبُ إلَیَّ المُتَقرِّبونَ بمِثلِ البُکاءِ مِن خَشیَتی ، وما تَعَبَّدَ لی المُتَعبِّدونَ بمِثلِ الوَرَعِ مِن مَحارِمی ، ولا تَزَیَّنَ لی المُتَزیِّنونَ بمِثلِ الزُّهدِ فی الدنیا عمّا بهِمُ الغِنى عَنهُ . فقالَ موسى علیه السلام : یا أکرَمَ الأکرَمینَ ، فماذا أثَبتَهُم على ذلکَ ؟ فقالَ : یا موسى ، أمّا المُتَقرِّبُونَ إلیَّ بالبُکاءِ مِنخَشیَتی فَهُم فی الرَّفیقِ الأعلى لا یَشرَکُهُم فیهِ أحَدٌ؛
از نجواهاى خداوند متعال با موسى علیه السلام در کوه طور این بود : اى موسى ! به قوم خود برسان که تقرّب جویان ، با چیزى مانند گریستن از ترس من ، به من نزدیک نشدند و متعبدان به چیزى مانند پرهیز از حرامهاى من مرا عبادت نکردند و آراستگان ، به چیزى مانند بىاعتنایى به چیزهایى از دنیا که بدان نیاز ندارند ، خویشتن را نیاراستند .
موسى عرض کرد: اى گرامیترین گرامیان! چه چیز آنان را در این راه ، استوار و ثابت قدم گرداند ؟ فرمود : اى موسى ! امّا آنان که با گریستن از ترس من جویاى تقرّب به من هستند ، در اعلى علیّیناند و هیچ کس در این (مرتبه) با آنان شریک نیست .
(ثواب الأعمال، ج1، ص 205 – منتخب میزان الحکمه،ص 464)
9- امام على علیه السلام:
بُکاءُ العُیونِ وخَشْیَهُ القلوبِ مِن رَحْمَهِ اللّه تعالى ذِکرُهُ ، فإذا وَجَدتُموها فاغتَنِموا الدُّعاءَ؛
گریه چشمها و ترس دلها نشانه رحمت خداى بلندنام است . هرگاه این دو را در خود یافتید دعا کردن را غنیمت شمرید .
(مکارم الأخلاق،ج 2، ص 96، ح 10 – منتخب میزان الحکمه، ص78)
10- امام سجّاد علیه السلام:
ما مِن قَطرهٍ أحَبَّ إلى اللّه عز و جل مِن قَطْرَتَینِ : قَطرهُ دَمٍ فی سبیلِ اللّه ، و قَطرهُ دَمعَهٍ فی سَوادِ اللّیلِ ، لا یُریدُ بها عبدٌ إلاّ اللّهَ عز و جل؛
هیچ قطرهاى نزد خدا محبوبتر از این دو قطره نیست : قطره خونى که در راه خدا ریخته شود و قطره اشکى که براى خدا در دل شب فرو افتد .
(بحار الأنوار، ج 69، ص 378، ح31 – منتخب میزان الحکمه، ص 78)
11- امام صادق علیه السلام:
ما مِن شیءٍ إلاّ ولَهُ کَیْلٌ أو وَزنٌ إلاّ الدُّموعَ ، فإنّ القَطرهَ مِنها تُطْفِئُ بِحارا مِن نارٍ ، وإذا اغْرَوْرَقَتِ العَینُ بمائها لَم یَرْهَقْ وَجهَهُ قَتَرٌ ولا ذِلَّهٌ ، فإذا فاضَتْ حَرَّمَهُ اللّهُ على النّارِ ، ولَو أنّ باکیا بکى فی اُمَّهٍ لَرُحِموا؛
هر چیزى پیمانه و وزنى دارد مگر اشکها؛ زیرا قطرهاى اشک دریاهایى از آتش را فرو مىنشاند . و هرگاه چشم در اشک خود غرق شود ، گَرد هیچ فقر و ذلّتى بر چهره آن ننشیند . و هرگاه اشکها سرازیر شود خداوند آن چهره را بر آتش حرام گرداند . و اگر گریندهاى در میان امتى بگرید همه آن امّت مشمول رحمت مىشوند .
(بحار الأنوار، ج 93، ص 331، ح 14 – منتخب میزان الحکمه، ص 78)
12- پیامبر صلى الله علیه و آله:
مِن عَلاماتِ الشَّقاءِ جُمودُ العَینِ؛
از نشانههاى شقاوت و بدبختى خشکیدگى چشم است .
(بحار الأنوار، ج 70، ص 52، ح 11 – منتخب میزان الحکمه، ص 78)
13- امام على علیه السلام:
العُبودیَّهُ خَمسَهُ أشیاءَ : خَلاءُ البَطنِ ، وَ قِراءهُ القرآنِ، و قِیامُ اللَّیلِ ، و التَّضَرُّعُ عِندَ الصُّبحِ ، و البُکاءُ مِن خَشیَهِ اللّه؛
بندگى در پنج چیز اســت : اندرون از طعام تهى داشتن ، قرآن خواندن ، شب را به عبادت گذراندن و هنگام صبح زارى کردن (به درگاه خداوند) و گریستن از ترس خدا .
(مستدرک الوسائل، ج 11، ص 244، ح 12875 – منتخب میزان الحکمه، ص 354)
14- امام على علیه السلام:
ما جَفَّتِ الدُّموعُ إلاّ لقَسوهِ القلوبِ ، و ما قَسَتِ القلوبُ إلاّ لِکَثْرهِ الذُّنوبِ؛
چشمها نخشکید مگر بر اثر سخت دلى و دلها سخت نشد مگر به سبب گناه زیاد.
(بحار الأنوار، ج 73، ص 354، ح 60 – منتخب میزان الحکمه، ص 78)
15- امام صادق علیه السلام:
طَلَبتُ نُورَ القَلبِ فوَجَدتُهُ فی التَّفَکُّرِ و البُکاءِ ، و طَلَبتُ الجَوازَ علَى الصِّراطِ فوَجَدتُهُ فی الصَّدَقَهِ ، و طَلَبتُ نُورَ الوَجهِ فوَجَدتُهُ فی صَلاهِ اللَّیلِ؛
روشنایى دل را جوییدم و آن را در اندیشیدن و گریستن یافتم و گذر از صراط را جوییدم و آن را در صدقه دادن یافتم و نورانیّت چهره را جوییدم و آن را در نماز شب یافتم .
(مستدرک الوسائل، ج 12، ص 173، ص 13810 – منتخب میزان الحکمه، ص 572)
