در قضیه‌ای که حسن مثله از تشرف محضر امام زمان نقل می‌کند آمده است:
امام زمان فرمود: «به مردم بگو که به این مکان روآورده و آن را عزیز بدارند و چهار رکعت نماز در آن به جای آورند؛ دو رکعت اول به نیت نماز تحیت مسجد است که در هر رکعت آن، یک حمد و هفت «قل هو الله احد» خوانده می‌شود، و در حالت رکوع و سجود هفت مرتبه ذکر را تکرار کند. دو رکعت دوم به نیت نماز صاحب‌الزمان عجّل الله فرجه خوانده می‌شود؛ بدین صورت که سوره حمد را شروع کنند، وقتی به آیه «ایاکَ نَعبُدُ وَ ایاکَ نَستَعینُ» رسیدند، این آیه شریفه را صد مرتبه تکرار نمایند و بعد از آن بقیه سوره حمد را بخوانند. بعد از پایان حمد، سوره توحید را فقط یک بار بخوانند و به رکوع روند و ذکر «سُبحانَ رَبّی العظیمِ وَ بِحَمدِه» را هفت مرتبه پشت سر هم تکرار کنند و ذکر هر سجده نیز هفت مرتبه است. رکعت دوم را نیز به همین ترتیب به‌جای آورند. چون نماز به پایان رسید و سلام داده و یک بار گفته شد: «لا اِلهَ اِلّا اللهُ»، به دنبال آن تسبیحات حضرت زهرا سلام‌الله علیها خوانده شود و بعد از آن به سجده رفته و صد بار بگوید: «اللهم صلِّ علی محمدٍ و آلِ محمدٍ».
آنگاه حضرت مهدی علیه‌السلام فرمودند: هرکس این دو رکعت نماز را در این مکان بخواند، مانند آن است که دو رکعت نماز در کعبه معظمه خوانده باشد».[۱]
پی‌نوشت‌ها
۱. الزام‌الناصب، شیخ‌علی یزدی حائری، ج۲، ص۵۹.
