در برخی روایات آمده است: «جهاد دری از درهای بهشت است که خداوند آن را برای دوستان خاص خود باز کرده است»[1].
در برخی از نقل های دیگر جمله «فتحه الله لخاصه اولیائه» نیامده است؛ بلکه فقط گفته شده است «دری از درهای بهشت است»[2].  در حدیث مشابهی از پیامبر _ صلّی الله علیه و آله _ آمده است که «جهاد دری از درهای بهشت است که خداوند آن را برای اولیاء خود گشوده است»[3]. پس چیزی که مسلم است آن است که جهاد یکی از درهای بهشت است و بر روی اولیاء خدا باز شده است.
حال سوال این است که چگونه فرد گنهکار با صرف رفتن به جهاد، خود را از جمله دوستان خاص پروردگار قرار می دهد؟!
در پاسخ به این پرسش باید گفت:
اولا ممکن است این چنین گنهکاری قبل از رفتن به جهاد موفق به توبه گردد و مشمول رحمت الهی بشود و در گرو همین توبه توفیق جهاد را پیدا کند.
ثانیا: بر فرض این که توبه ی گذشته ی خود را نکرده باشد. اما همین که حاضر شد با اختیار خود برای خدا و برای یاری اسلام و دفاع از مسلمانان و جامعه اسلامی در میدان خطر حاضر شود، این خودش بهترین بازگشت و توبه به سوی خدا است. معنای این کار او این است که خدایا درست است تا حالا گناهکار بوده ام، ولی اینک به خاطر تو و دین تو در میدان نبرد با دشمن حاضر می شوم و حاضرم جانم را در راه تو بدهم آیا از این بهتر نیز می توان به سوی خدا بازگشت. خدا نیز توبه پذیر است؛ لذا از چنین کسی به بهترین نحو پذیرایی می کند. در روایت است که: «با اولین قطره خون همه ی گناهان شهید بخشیده می شود».[4]  در روایت دیگر آمده است که «کسی که در راه خدا کشته شود، خدا کارهای بد او را به او نشان نمی دهد».[5] از این دو روایت می فهمیم ممکن است کسی که در راه خدا شهید می شود قبلاً گناهانی هم داشته باشد اما همین که حاضر شد در راه خدا جهاد کند و جان خود را در معرض خطر قرار دهد و از جان بگذرد، این خود بزرگترین توبه ها و از برترین درجه های تقوا است؛ لذاست که او جزء اولیاء الله به حساب می آید و به بهترین نحو از او پذیرایی می شود.
البته شکی نیست که این احادیث و فضایل راجع به افرادی است که خودشان جهاد را انتخاب می کنند و در میدان نبرد حاضر می شوند و برای خدا جنگ می کنند و کشته می شوند. چه اینکه درجات شهداءهم بسیار با یکدیگر متفاوت است و همگی در یک حد نیستند برخی که به درجات عالی معنوی در این دنیا رسیده اند، درجه و مقام شهادتشان بالاتر از دیگران است.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. قیام انقلاب مهدی به ضمیمه شهید، شهید مرتضی مطهری، انتشارات صدرا، ص 72- 134.
2. معراج السعاده، ملا احمد نراقی، مطبوعاتی سنین، چ 2، ص 488- 504، صفت 25.

پی نوشت ها:
[1] . نهج البلاغه، خطبه 27.
[2] . حر عاملی، وسایل الشیعه، دار احیاء تراث عربی، ج 11، ص 10.
[3] . محقق نوری، مستدرک الوسائل، موسسه ال البیت، چ 2، ج 11، ص 21.
[4] . حر عاملی، وسایل الشیعه، ال البیت، چ 2، ج 15، ص 16.
[5] . همان.