حدیث (1) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

اِنّى لَم اُبعَث لَعّانا وَ اِنّما بُعِثتُ رَحمَهً؛

من پیامبر نشده ام که لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شده ام تا مایه رحمت باشم.

دلائل الصدق لنهج الحق ج‏4، ص 150
حدیث (2) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

إنَّ الرَّجُلَ إذا نَظَرَ إلَى امرَأَتِهِ وَ نَظَرَت إلَیهِ نَظَرَ اللّه  تَعالى إلَیهِما نَظَرَ الرَّحَمَهِ؛

وقتى مردى به همسر خود نگاه کند و همسرش به او نگاه کند خداوند بدیده رحمت به آنان نگاه مى کند.

نهج الفصاحه ص 278 ، ح 621

حدیث (3) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

اِغتَنِمُوا الدُّعاءَ عِندَ الرِّقَّهِ فَإِنَّها رَحمَهٌ؛

دعا کردن را در هنگام رقّت قلب غنیمت شمرید، که رقت قلب، رحمت است.

نهج الفصاحه ص 226 ، ح 373 – بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 90، ص 347 ، ح 14
حدیث (4) امام على علیه السلام :

أَبلَغُ ما تَستَدِرُّ بِهِ الرَّحمَهَ أَن تُضمِرَ لِجَمیعِ النّاسِ الرَّحمَهَ؛

مؤثّرترین وسیله جلب رحمت خدا این است که خیرخواه همه مردم باشى.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 450 ، ح 10344
حدیث (5) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

ما جلس قوم فی مجلس من مساجد اللّه‏ِ یَتْلونَ کِتابَ اللّه‏ِ وَ یَتَدارَسونَهُ بَیْنَهُمْ اِلاّ نَزَلَتْ عَلَیْهِمُ السَّکینَهُ وَ غَشِیَتْهُمُ الرَّحْمَهُ وَ حَفَّتْهُمُ الْمَلائِکَهُ وَ ذَکَرَهُمُ اللّه‏ُ فیمَنْ عِنْدَهُ؛

هیچ جلسه قرآنى براى تلاوت و درس در مجلسی از مساجد خدا برقرار نشد، مگر این که آرامش بر آنان نازل شد و رحمت دربرشان گرفت و فرشتگان در اطراف آنان حلقه زدند و خداوند در میان کسانى که در نزدش هستند، از آنان یاد کرد.

مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ح3788، ج3 ، ص 363
حدیث (6) امام صادق (ع) :

ارجُ اللهَ رَجاءً لایُجَرّئُکَ عَلَی مَعاصیهِ وَ خَفِ اللهَ خَوفاً لا یُؤیسُکَ مِن رَحمَتِه.

به خداوند امیدوار باش، امیدی که تو را بر انجام معصیتش جرأت نبخشد و از او بیم داشته باش، بیمی که تو را از رحمتش ناامید نگرداند

امالی(صدوق) ص 14 ، ح 5 – بحارالانوار(ط-بیروت) ج 67 ص 384