بیانات امام خامنه ای حفظه الله در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی / 92/3/8
… عمده در کارهای ما همین است برادران و خواهران عزیز! این موقعیت های ظاهری و این عناوین و ریاست و مدیریت و نمایندگی و اعتبار مردمی و اینها می گذرد؛
آنچه که برای ما و شما باقی می ماند، عمل ما است؛
که اگر عمل نیک و عمل صالح با نیت خوب و درست انجام داده باشیم، در این سال هایی که بر ما می گذرد، با این عناوین و با این خصوصیات، ضرر نکردیم.
اگر چنانچه خدای نکرده این دوران مسئولیت و مأموریت و نام و نشان و عنوان، برای ما دستاوردی نداشته باشد، یا اگر خدای نکرده بر روی ما تأثیر منفی گذاشته باشد و ما را بدهکار کرده باشد، این بدترین سرنوشتی است که ممکن است برای امثال ما و شما، این مسئولیت ها رقم زده باشد. باید به این مسئله به طور دائم توجه داشته باشیم.
البته این فرصت – فرصت نمایندگی مردم – یک فرصت مغتنمی است. هر کسی در جامعه‌ی اسلامی و نظام اسلامی بتواند یک مأموریتی به دست بیاورد و آن مأموریت را به درستی انجام دهد، واقعاً باید خدا را شاکر باشد؛ ولی باید توجه داشت که این فرصت، امتحان بزرگی هم هست. ما در حال امتحان دادنیم. در برجستگی‌های دوران زندگی است که امتحان های سخت پیش می‌آید.
در روال عادی زندگی امتحان هست، لیکن امتحان های برجسته و نفس گیر معمولاً مال آن جایی است که انسان وارد مقاطع حساس می شود؛ که از جمله اش همین مسئولیت های ماها است. گاهی یک نفر سال های طولانی از عمر خود را با امانت و طهارت گذرانده است، بعد می رسد به یک مقطع امتحان؛ اگر نتواند در این مقطع امتحان، توانائی خودش را در مهار نفس نشان دهد، لغزش پیدا خواهد کرد. این مقطع حساس، نمایندگی مجلس است؛ مسئولیت های دولت هایی است؛ مسئولیت هایی از قبیل مسئولیت این بنده‌ی حقیر است. این ها آن مقاطع حساس زندگی ما است؛
این جاها باید مواظب خودمان باشیم، مراقب باشیم. گاهی انسان در حال عادیِ زندگی، خوب زندگی می کند؛ اما وقتی به پرتگاه رسید، وقتی به نقطه‌ی حساس رسید، وقتی به پیچ خطرناک رسید، نمی تواند درست کنترل کند. این را باید به یاد داشته باشیم. «فی تقلّب الأحوال علم جواهر الرّجال»؛(۱) ما خودمان را هم در یک چنین مقاطعی می توانیم درست محک بزنیم.
معمولاً انسان به خودش خوش بین است. ما عیب های خودمان را نمی‌بینیم؛ معمولاً محسّنات خودمان را بزرگ تر از آنچه که هست، می‌بینیم. این طور جاها وقتی که بین خودمان و خدا خلوت کنیم، می توانیم ضعف های خودمان را، نقص های خودمان را پیدا کنیم.
یک جا پول هست، یک جا قدرت هست، یک جا وجاهت هست، یک جا شهوات جنسی هست؛ اینها امتحان های سخت است. آنچه که برای نمایندگان محترم مجلس، برای مسئولان دولتی، برای مسئولان قضائی، برای نیروهای مسلح، برای روحانیون، برای آن کسانی که مجموعه ای از اینها را با هم دارند، مهم است، این است که با دید نافذِ خودشان مواقع امتحان و مواضع امتحان را بشناسند؛ بدانند که این نقطه، نقطه‌ی امتحان است؛ غفلت نکنیم. اگر توانستیم از این پیچ خطرناک، از این نقطه‌ی حساس، از این لب پرتگاه به سلامت عبور کنیم، خدا را شاکر باشیم، سپاسگزار باشیم.
این، آن نقطه‌ی اصلی و حرف اصلی ما با شما برادران و خواهران عزیز است. در درجه‌ی اول، این نصیحت به خود بنده هم هست؛ به شما می گویم تا ان‌شاءاللّه دل خود این گوینده‌ی حقیر تحت تأثیر این حرف ها قرار بگیرد و نصیحت شویم، موعظه شویم؛ هم از طرفی قدر موقعیتی را که به ما فرصت خدمت به مردم و خدمت به اسلام و خدمت به کشور و خدمت به نظام را می دهد، بدانیم و این را نعمت بزرگ خدا بشماریم؛ هم از آن طرف توجه کنیم که در اختیار داشتن این فرصت، یک خطراتی هم دارد.
یک خودروی تر و تمیزِ خوش‌فرمانِ تندرو زیر پای انسان البته موفقیتی است، انسان را به مقاصد می رساند؛ اما به همان اندازه خطرات هم دارد؛
باید مراقب بود. این، حرف اصلی ما به شما برادران و خواهران عزیز است. امیدواریم ان‌شاءاللّه این حرف ها در همه‌ی ماها مؤثر باشد. …
۱) نهج‌البلاغه، حکمت ۲۱۳
برگرفته از پایگاه : رهبر معظّم انقلاب حفظه الله / leader.ir
