خداوند متعال می‌فرماید:

وَ لَقد کَتَبنا فِی الزَّبُورِ مِن بَعدِ الذِّکرِ اَنَّ الاَرضَ یَرِثُها عِبادیَ الصّالِحون.[۱] ما در زبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم که بندگان صالح من وارث زمین خواهند شد.

مقصود از «زبور» در آیه، زبور داوود و مراد از «ذکر» تورات است. در زبور می‌خوانیم:
زیراکه شریران منقطع می‌شوند، ولی متوکلان به خداوند وارث زمین خواهند شد، و حال اندک است که شریر نیست می‌شود،‌ هرچند مکانش را استفسار نمایی ناپدید خواهد شد، اما متواضعان وارث زمین شده و از کثرت سلامتی متلذذ خواهند شد.[۲] و در آیه 29 از مزمور داوود آمده است: «صالحان، وارث زمین خواهند شد و در آن تا ابد سکونت خواهند داشت».

مقصود از کلمه «الأرض» در آیه فوق، مطلق زمین دنیا و آخرت «بهشت» است؛ زیرا تخصیص آن به زمین دنیا وجه تأییدی ندارد.[۳] و مقصود از «عبادی الصالحون» معنای عامی است که شامل هر زمان و مکان و هر قومی خواهد شد، و مصداق اکمل و اتم آن ـ مطابق روایات ـ زمانی است که امام‌ موعود ظهور کرده و زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد. در آن زمان است که تمام کره زمین در اختیار بندگان صالح خداوند قرار خواهد گرفت.
ابن‌کثیر می‌گوید: «خداوند در آیه شریفه بشارت می‌دهد بر بندگان صالح خود که در دنیا و آخرت آنان را سعادتمند کرده و آنان را وارث زمین و بهشت گرداند».[۴] آلوسی می‌گوید: «اگر بگوییم که این آیه مربوط به عصر مهدی و نزول عیسی است، به اقوال دیگر احتیاج نیست».[۵]

در ذیل آیه روایاتی نقل شده که دلالت بر انطباق آیه بر عصر ظهور امام مهدی‌ علیه‌السلام دارد؛ روایاتی چون:
ثوبان از رسول‌ خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نقل کرده که فرمود: «خداوند برای من زمین را جمع نمود؛ پس من مشرق‌ها و مغرب‌های آن را مشاهده کردم و امت من زود است که به آن خواهند رسید».[۶] امام باقر‌ علیه‌السلام فرمود: «مقصود از «عبادی الصالحون» اصحاب مهدی‌ در آخرالزمان است».[۷] پی‌نوشت‌ها
۱. انبیاء: 105.
۲. مزمور، 37/9ـ11.
۳. المیزان، علامه طباطبایی، ج14، ص493.
۴. تفسیر ابن‌کثیر، ج2،‌ص524.
۵. روح‌المعانی، آلوسی، ج17، ص95.
۶. همان.
۷. مجمع‌البیان، ج7، ص66.