در این نوشتار می خواهیم بگوییم که پدران و مادران از همان آغاز ولادت دختران، برای تربیت و سازندگی آن ها چه مواضعی را باید اتخاذ کنند.
1ـ پذیرش و احترام: والدین باید متوجه باشند که دختر هدیه خدا و امانتی از او در دست پدر و مادر است لذا باید او را بپذیرند و مورد لطف و محبت و نوازش قرار دهند؛ و از تعصب ها و پسرگرایی پرهیز کنند که این کار نتایج خوشایندی نخواهد داشت زیرا کودک و نوجوان در می یابد که مورد قبول نیست و در دل پدر و مادر جایی ندارد. و این، مایه حیرت و سر درگمی او خواهد شد.
2ـ اقناع عاطفی: فرزندان ما در هر مرحله سنی که باشند خواستار آنند که مورد علاقه و تکریم باشند و برخورد والدین و اطرافیان با آن ها بر اساس گرمی و مهر باشد می خواهند به محبت شما مطمئن باشند و نوازش و عدم جدایی از شما را طالبند.
این امر، در تربیت آن ها هم مؤثر است و هم عاملی است برای مصون ماندن روح آن ها از تصرف گرسنگان شهوت و وسوسه های شرم انگیز که در سر راه آن ها است و چه خوب است والدین و مربیان به این نکته عنایت کنند.
3ـ حمایت و مراقبت: حمایت و مراقبت دختران، با توجه به شرایط اجتماعی، در جوامع و از جمله کشور ما، در همه سنین لازم است ولی در سنین نوجوانی ضروری تر است. زیرا که نوجوانی بحرانی ترین مرحله زندگی است و هرکس به ناچار باید از آن گردباد شدید بگذرد. این گردبادها آن چنان وجود روانی و جسمانی نو بالغ را دست خوش جریانات سهمگین خویش می سازد که می توان گفت او را دچار حیرت و سرگشتگی می نماید. پس والدین و مربیان باید آن ها را تحت مراقبت و حمایت قرار دهند.
4ـ بصیرت دهی: والدین و مربیان باید دختران را در شناخت خود، ارزش خود، نقش و وظیفه خود، حد و مرز خود، عوامل و موانع رشد، فلسفه زندگی، واقع بینی و هدف گرایی یاری کنند. و بین عقل و احساس او توازن برقرار کنند.
5ـ تربیت جنسی: تربیت جنسی یعنی دادن آگاهی های مطلوب کمک کند. در نهایت وظیفه والدین و مربیان اینست که به دختران اطلاعاتی صحیح و اساسی در جنسیت خود بدهند. به گونه ای که آنان در مورد حفظ خود، شرافت و عفت خویش آگاه و هوشیار گردند، تکالیف شرعی و اخلاقی را در رابطه با جنسیت خود بدانند، و در شرایط گوناگون مواضع لازم را اتخاذ کنند.
در تربیت جنسی به توصیه های زیر توجه کنید.
5ـ 1ـ در بحث و بیان مسائل و مفاهیم جنسی قاطعیت و ادب را مراعات کنید.
5ـ 2ـ در حضور کودکان ممیز خود، در روابط فیما بین هشیار و مراقب باشید.
5ـ 3ـ مراقب روابط دیگران با فرزندانتان باشید. در روایات آمده است که هنگامی که دختر 6 ساله شد او را در آغوش نگیر و نگذار در این سنین فردی نامحرم او را ببوسد.
5ـ 4ـ در هنگام تمیز کردن دستشویی دختر خردسال، مادر باید از دست مالی کردن زیاد از حد پرهیز کند زیرا زمینه را برای کشف نواحی لذت بخش فراهم می سازد و عاملی برای حساسیت و لذت می شود.
5ـ 5ـ بسترها را جدا کنید. پسر و پسر، دختر و دختر، پسر و دختر از سنین 8 به بعد حق ندارند، در یک بستر بخوابند. روایات ما حتی به مادران اجازه نداده اند که با دختران از شش سالگی به صورتی بی پروا در یک بستر مانده و احیاناً لمس بدنی داشته باشند.
5ـ 6ـ پدر و مادر باید مراقب پوشش خود باشند.
5ـ 7ـ بهداشت دستگاه تناسلی، به ویژه در ایام عادت ماهانه و قبل از آن بسیار مهم و ضروری است. زیرا باید مواظبت بود تحریک مصنوعی برای کشف لذت پدید نیاید. این تحریک گاهی از طریق دستگاری و لمس در حین شستشو و زمانی هم از طریق بیماری های انگلی از جمله کرمک ها پدید می آید.
5ـ 8ـ حجب و حیا را در فرزندانتان پرورش دهید.
5ـ 9ـ مواظب باشید زمینه خواندن، دیدن و شنیدن مسائل جنسی ایجاد نشود.
5ـ 10ـ مواظب روابط اعضای خانه برادر و خواهر و … باشید که معمولاً کودک واقعیت جنسی خود را از راه مقایسه در می یابد.
6ـ پرهیز از توهین و تمسخر: از توهین و تمسخر دختران به هر علت و گونه ای که باشد پرهیز کنید که در این امر برای آن ها گران تمام می شود.
7ـ پرهیز از تنبیه بدنی: از تنبیه بدنی دختر تا حد امکان پرهیز کنید.
8ـ نقص بدنی: هرگز نقص بدن و یا زشتی و نارسایی او را به رخش نکشید و عواطف او را نیازارید.
9ـ ترس: نگذارید ترس از روی خشونت والدین، ترس از گناه ناکرده، ترس از ازدواج و تشکیل خانواده و ترس از شرایط زنانگی در او رشد یابد.
10ـ توبیخ و سرزنش: از توبیخ ها و سرزنش های مکرر پرهیز کنید که برای او زیان بخش بوده و سبب پررویی و پرده دری اوست.
11ـ سختگیری: از سختگیری ها و محرومیت های زیاد خودداری کنید.
12ـ توجه به نیازها: به نیازهای جسمی، روحی، معنوی، اجتماعی و … او توجه داشته باشید.
13ـ تربیت دینی: مراقب تربیت دینی او باشید اما از افراط و تفریط و خشونت پرهیز کنید.
14ـ هویت و شخصیت: در شکل گیری هویت اعم از هویت فردی، خانوادگی، ملی، دینی و اجتماعی به او کمک کنید و هیچگاه هویت و شخصیت او را مورد تهدید قرار ندهید.
15ـ کنترل روابط: محیط مدرسه و اجتماعی او، دوستان و همنشینان و رفت و آمد ها و مکاتبات و … را به طور نامحسوس کنترل کنید.
16ـ هیچ گاه نسبت به فرزندانتان بدبین نباشید که اثر تخریبی دارد بلکه خوش بین باشید و آن ها را از این مسأله مطلع سازید.
17ـ تغافل: از اثر تربیتی تغافل، غافل نشوید و خطاهای ریز و قابل اغماض را نادیده بگیرید.
عباس آیینه چی – مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه