قال الإمام علی – علیه السلام – : طوبی لمن ذکر المعاد، وعمل للحساب، وقنع بالکفاف، ورضی عن الله.

«نهج البلاغه، حکمت 229»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: خوشا به حال کسی که به یاد قیامت باشد و برای روز حساب کار کند و به کفاف زندگی قانع باشد و از خدا خرسند.

قال الإمام علی – علیه السلام – : و أیمن الله – یمینا أستثنی فیها بمشیئه الله – لاروضن نفسی ریاضه تهش معها إلی القرص إذا قدرت علیه مطعوما، وتقنع بالملح مأدوما.

«نهج البلاغه، نامه 45»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: به خدا سوگند – سوگندی که در آن مشیت خدا را مستثنی می کنم – نفس خود را چنان ریاضت و پرورش دهم که به گرده نانی اگر بتواند به دست آورد شاد گردد و به نان و نمک بسازد.

قال الإمام علی – علیه السلام – : ابن آدم، إن کنت ترید من الدنیا ما یکفیک فإن أیسر ما فیها یکفیک، و إن کنت إنما ترید ما لا یکفیک فإن کل ما فیها لا یکفیک.

«الکافی، ج 2، ص 138»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: ای فرزند آدم! اگر از دنیا به قدری که تو را کفایت کند خواهی، بدان که کمترین مقدار از دنیا کفایتت می کند و اگر از دنیا بیش از اندازه ای که تو را کفایت کند خواهی، بدان که همه دنیا هم بسنده ات نخواهد کرد.

قال الإمام علی – علیه السلام – (فی صفه الأنبیاء): ولکن الله سبحانه جعل رسله اولی قوه فی عزائمهم، وضعفه فیما تری الأعین من حالاتهم، مع قناعه تملا القلوب والعیون غنی، وخصاصه تملأ الأبصار والأسماع أذی.

«نهج البلاغه، خطبه 192»

امام علی – علیه السّلام – (در وصف پیامبران) فرمود: اما خداوند سبحان فرستادگان خود را دارای اراده هایی نیرومند قرار داد و از نظر ظاهر ضعیف و تهیدست، اما توأم با قناعتی که دلها و چشمها را پر از بی نیازی می کرد، هر چند فقر و ناداری آنها، چشمها و گوشها را از ناراحتی لبریز می ساخت.

قال الإمام علی – علیه السلام – : ألهم نفسک القنوع.

«بحارالانوار، ج 78، ص 9»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: قناعت را به نفس خود، تلقین کن.

قال الإمام علی – علیه السلام – : أشکر الناس أقنعهم، وأکفرهم للنعم أجشعهم.

«بحارالانوار، ج 77، ص 422»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: شاکرترین مردم، قانع ترین آنهاست و ناسپاس ترین آنان (نسبت به) نعمتها، حریص ترین آنهاست.

قال الإمام علی – علیه السلام – : کفی بالقناعه ملکا، وبحسن الخلق نعیما.

«نهج البلاغه، حکمت 229»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: آدمی را ملک قناعت و نعمت خلق نیک، کفایت می کند.

قال الإمام علی – علیه السلام – : ما أحسن بالإنسان أن یقنع بالقلیل ویجود بالجزیل.

«غرر الحکم، ح 9660»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: چه زیباست برای انسان که به اندک بسازد و فراوان ببخشد.

قال الإمام علی – علیه السلام – : من قنعت نفسه أعانته علی النزاهه والعفاف.

«غرر الحکم، ح 8663»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: هر که نفسش قانع باشد، او را در پاکی و خویشتن داری یاری رساند.

قال الإمام علی – علیه السلام – : من شرف الهمه لزوم القناعه.

«غرر الحکم، ح 9435»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: از بلند همتی است، پایبندی به قناعت.

قال الإمام علی – علیه السلام – : من عز النفس لزوم القناعه.

«غرر الحکم، ح 9452»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: از عزت نفس است، پایبندی به قناعت.

قال الإمام علی – علیه السلام – : القناعه سیف لا ینبو.

«بحارالانوار، ج 71، ص 96»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: قناعت شمشیری است که کند نمی شود.

قال الإمام علی – علیه السلام – : القناعه تغنی.

«غرر الحکم، ح 22»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: قناعت توانگری (و بی نیازی) آرَد.

قال الإمام علی – علیه السلام – : أنعم الناس عیشا من منحه الله سبحانه القناعه و أصلح له زوجه.

«غرر الحکم، ح 3295»

امام علی – علیه السلام – فرمود: خوش ترین زندگی را کسی دارد که خداوند سبحان، قناعت را ارزانیش داده و همسری پاک و شایسته نصیبش کرده.

قال الإمام علی – علیه السلام – : انتقم من حرصک بالقنوع کما تنتقم من عدوک بالقصاص.

«غرر الحکم، ح 2339»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: از آزمندی خود با قناعت، انتقام بگیر، همچنان که از دشمنت با تقاص، انتقام می گیری.