20 ـ امام صادق ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: «لکل مؤمن خمس ساعات یوم القیامه یشفع فیها».[57]
«برای هر مؤمنی در روز قیامت پنج ساعت است که در آن پنچ ساعت شفاعت می‌کند».
21 ـ امام صادق ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: « شفاعتنا لاهل الکبائر من شیعیتنا و اما التائبون فان الله عزوجل یقول ما علی المحسنین من سبیل».[58]
«شفاعت ما برای کسانی از شیعیان ما است که مرتکب گناهان بزرگ شده باشند، اما کسانی که از گناهشان توبه کرده باشند (نیکوکارند و نیکوکاران را ایرادی نیست و) خدای متعال در آیه 91 سوره توبه می‌فرماید: (ما علی المحسنین من سبیل بر نیکوکارن راه اشکالی نیست).
22 ـ امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: «من انکر ثلاثه اشیاء فلیس من شیعتنا: المعراج و المسائله فی القبر و الشفاعه ».[59]
«هر کس سه چیز را انکار کند، از شیعیان ما نیست 1 ـ معراج 2 ـ سؤال قبر 3 ـ شفاعت.»
23 ـ معاویه بن عمار می‌گوید: «قلت من ذا الذی یشفع عنده الا باذنه قال نحن اولئک الشافعون». [60]
از امام صادق ـ علیه السّلام ـ پرسیدم از جمله‌ای که در آیه الکرسی است (کیست که بدون اذن خدا نزد خدا شفاعت کند) فرمود ما هستیم آن شفاعت کنندگان» (که به اذان خدا شفاعت می‌کنند).
24ـ از امام صادق ـ علیه السّلام ـ سؤال شد:« عن المؤمن هل یشفع فی اهله قال نعم المؤمن یشفع فیشفع». [61]
«آیا مؤمن می‌تواند برای خویشاوندان خود شفاعت کند؟ حضرت فرمود: آری، مؤمن شفاعت می‌کند و شفاعت او پذیرفته می‌شود».
25ـ امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: « اذا کان یوم القیامه نشفع فی المذنب من شیعتنا فاما المحسنون فقد نجاهم الله».[62]
« در روز قیامت ما برای شیعیان گناهکارمان شفاعت می‌کنیم، اما نیکوکاران را خدا نجات داده است» ( و شفاعت نمی‌خواهند).
چند حدیث از امام کاظم ـ علیه السّلام ـ
26- ابی بصیر می‌گوید: « قال ابوالحسن الاول علیه السلام انه لما حضرابی الوفاه قال لی یا بنی انه لاینال شفاعتنا من استخف بالصلوه» . [63]
«امام هفتم ـ علیه السّلام ـ فرمود: پدرم امام صادق هنگام وفاتش به من فرمود ای فرزند! شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی‌رسد».
27ـ امام کاظم ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: « کان رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ یقول: لا تستخفوا بفقراء شیعه علی فان الرجل منهم لیشفع لعدد ربیعه و مضر». [64]
«رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ فرمود: به فقراء و تنگدستان شیعیان علی ـ علیه السّلام ـ استخفاف و بی‌اعتنائی نکنید. زیرا هر یک از آنها برای جمعیتی به اندازه عده دو قبیله ربیعه و مضر (دو قبیله پر جمعیت عرب) شفاعت می‌کنند.»
28 ـ امام کاظم ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: « شعیتنا الذین یقیمون الصلواه و یؤتون الزکوه و یحجون البیت الحرام و یصومون شهر رمضان و یوالون اهل البیت و یتبرؤن من اعدائهم … و ان احدهم لیشفع فی مثل ربیعه و مضر فیشفعه الله فیهم لکرامته علی الله عزوجل».[65]
29 ـ امام رضا ـ علیه السّلام ـ از علی ـ علیه السّلام ـ نقل می‌کند: «من کذب بشفاعه رسول الله لم تنله».[66]
«کسی که رسول خدا را تکذیب کند و به آن اعتقاد نداشته باشد شفاعت آن حضرت به او نمی‌رسد».
30 ـ امام رضا ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: « مذنبوا اهل التوحید لایخلدون فی النار و یخرجون منها و الشفاعه جائزه لهم …»[67]
«گناهکارانی که موحد و خداشناس باشند مخلد در آتش نخواهند بود پس از مدتی از آتش خارج می‌شوند و شفاعت برای آنها رواست».
31 ـ امام رضاـ علیه السّلام ـ از پدرانش از امیرمؤمنان و او از پیامبر نقل می‌کند که رسول گرامی فرمود: « اربعه انالهم شفیع یوم القیامه المکرم لذریتی و القاضی لهم حوائجهم و الساعی فی امورهم عند ما اضطروا الیه و المحب لهم بقلبه و لسانه».[68]
«چهارنفرند که من در روز قیامت شفیعشان خواهم بود:
1 ـ کسی که ذریه و فرزندان مرا گرامی دارد و احترام کند.
2 ـ کسی که حوائج آنها را بر آورد.
3 ـ کسی که در انجام کار آنها سعی و کوشش کند هنگامی که به آن کار احتیاج و اضطرار دارند.
4 ـ کسی که آنها را با زبان و دل دوست داشته باشد.»
32 ـ امام هشتم از پدرانش از امیرمؤمنان از رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ نقل می‌کند: « من لم یؤمن بشفاعتی فلا اناله شفاعتی ثم قال ـ علیه السّلام ـ انما شفاعتی لاهل الکبائر من امتی فاما المحسنون فما علیهم من سبیل قال الحسین بن خالد فقلت للرضا ـ علیه السلام ـ یا بن رسول الله فما معنی قول الله عزوجل « و لا یشفعون الا لمن ارتضی» قال لا یشفعون الا لمن ارتضی الله دینه».[69]
« هرکس به شفاعت من ایمان نداشته باشد او را شفاعت نمی‌کنم سپس فرمود شفاعت من برای آن افراد از امت من است که مرتکب گناهان بزرگ شده‌اند و اما نیکوکاران که خود اهل نجات هستند. حسین بن خالد راوی حدیث می‌گوید: به امام هشتم ـ علیه السّلام ـ گفتم پس معنای این آیه «لا یشفعون الا لمن ارتضی: شفاعت نمی‌کنند مگر برای کسی که مورد رضایت خدا باشد» چیست؟ حضرت فرمود: معنایش این است که شفاعت نمی‌کنند جز برای کسی که دین او مورد رضایت و پسند خدا باشد»، (و مسلمان هر چه گناه کار باشد دین او مورد پسند خداوند است).
33 ـ امام دهم ـ علیه السّلام ـ در زیارت جامعه می‌فرماید: « ولکم الموده الواجبه و الدرجات الرفیعه و المقام المحمود عندالله عزوجل و الجاه العظیم و الشأن الکبیر و الشفاعه المقبوله ….».[70]
برای شما (ائمه اطهار) است مودتی که قرآن واجب کرده است، و درجه‌های بلند و مقام محمود و مقام معلوم در نزد خدا و قدر و منزلتی بزرگ و شفاعت مورد قبول».
34 ـ از امام حسن عسکری از امیرمؤمنان ـ علیه السّلام ـ روایت شده است که در ضمن حدیثی فرمود: « لا یزال المؤمن یشفع حتی یشفع فی جیرانه و خلطائه و معارفه…». [71]
«مؤمن پیوسته شفاعت می‌کند تا شفاعت او درباره همسایه‌ها و دوستان و آشنایانش پذیرفته می‌شود»
35 ـ امام زمان در صلواتی که از آن حضرت رسیده است می‌فرماید: « اللهم صل علی سید المرسلین و خاتم النبیین و حجه رب العالمین … المرتجی للشفاعه».[72]
« بارلها! درود بفرست بر آقای پیامبران مرسل و آخرین پیامبران و حجت خدای عالمیان … همانکه امید به شفاعت او هست».
[57] . صفات الشیعه صدوق، ص 181، حدیث سی و هفتم. [58] . من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 376. [59] . امالی صدوق ص 177. [60] . تفسیر عیاشی، ج 1، ص 136. و با مختصر تفاوت در محاسن برقی ص 183 وجود دارد. [61] . محاسن برقی، ص184. [62] . فضائل الشیعه صدوق ص159، حدیث چهل و پنجم. [63] . کافی، ج3، ص270، وج6، ص104، و تهذیب ج9، ص 107، و با مختصر تفاوت در من لایحضره الفقیه، ج1، ص133، و همین روایت با مختصر تفاوت از امام صادق ـ علیه السّلام ـ از رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ در تهذیب، ج9، ص 106 وجود دارد. [64] . بحار الانوار، ج8، ص59، چاپ جدید، و با مختصرات تفاوت در امالی طوسی، ص63، و بشاره المصطفی، ص55، وجود دارد. [65] . صفات الشیعه، ص 164، حدیث پنجم. [66] . عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 66. [67] . عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 125. [68] . عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 24، و با مختصر تفاوت در بشاره المصطفی، ص 140 وجود دارد. [69] . امالی صدوق، ص 5. [70] . من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 616. [71] . بحار الانوار، ج 8، ص 44، چاپ جدید. [72] . مصباح المتهجد شیخ طوسی، ص 284.
