بهداشت و آداب زناشویی

بهداشت و آداب زناشویی

غریزه جنسی یکی از غرایز طبیعی انسان است که هدف آن بقای نسل و تولید مثل است و البته این غریزه مخصوص انسان نیست. غریزه جنسی باید در زمان مناسب و از راه صحیح و شرعی به موقع ارضا گردد.
نیاز جنسی بازتاب ترشح هورمون جنسی است که تحولات جسمی و روحی را به دنبال دارد. از دوران بلوغ به بعد میل به جنس مخالف زیاد می شود و اگر پاسخ درستی به خواسته های جنسی داده نشود سبب بحران های شدید روحی و انحرافات جنسی می گردد.
از نظر اسلام ازدواج و تشکیل خانواده اهمیت زیادی دارد، که این خود از مهمترین عوامل بهداشت روانی فرد و جامعه می باشد، که در این زمینه کتابهای زیادی نوشته شده است و احادیث زیادی در این باره وارد شده است که مجال بیان کردن آن ها نیست، و فقط درباره بهداشت ازدواج مطالبی را جهت اطلاع بیان می نماییم.
مسأله «آمیزش» از نظر روحی و روانی قابل اهمیت است و نیاز به آگاهی و دقت بیشتری دارد. اکثر همسران جوان، اطلاعات کافی و لازم را در این زمینه ندارند و حیا و شرم مانع از سوال کردن می شود. بسیاری از اختلافات و مشکلات روحی و روانی که برای همسران جوان بوجود می آید ریشه اش عدم آگاهی آن ها نسبت به مسائل زناشویی می باشد.
اسلام دستورات مهمی در این زمینه دارد که رعایت آن ها موجب خوشبختی و کامروایی زن و شوهر می شود. و ما در این جا به اختصار به بعضی از آن ها اشاره می کنیم:
– آرامش روحی
هنگام آمیزش زن و مرد باید آرامش و امنیت فکری و روحی داشته باشند و هیچ گونه نگرانی و اضطرابی در کار نباشد. این مسأله مهمی است و در تولید مثل و سلامتی جسمی و روانی فرزند نیز تأثیر بسزایی دارد.
دستورات اسلام در این زمینه از نظر روان شناسی قابل دقت است و نقش آن در تأمین سلامتی جسمی و روانی غیر قابل انکار است.
تمام مطالبی که در ذیل بیان می شود از روایات و فرمایشات ائمه اطهار(علیهم السلام) اقتباس شده است و بسیاری از آن ها از نظر علمی نیز اثبات شده است هر چند فلسفه بعضی از آن ها احتمال دارد هنوز از نظر علمی اثبات نشده باشد. زیرا فلسفه بسیاری از احکام برای ما روشن نیست و این نمی تواند بهانه ای برای نفی آن ها باشد.
– آداب آمیزش
رعایت این نکات هنگام عمل مقاربت و زناشویی ضروری می باشد:
1. در جای خلوت و مطمئن نزدیکی کنید!
در مکانی که فردی باشد حتی اگر بچه شیر خواره باشد کراهت دارد و باید در اتاقی که هیچ کس نیست حتی اگر خواب باشد، عمل مقاربت را انجام داد. اگر احتمال دهید کسی وارد شود اجتناب کنید زیرا دلهره و دلواپسی و اضطراب موجب بی میلی و تنفر نسبت به عمل می شود.
2. با نام خدا آغاز کنید و دعا بخوانید! و از خداوند تقاضا کنید تا شیاطین را از شما دور نماید و فرزندان صالحی را به شما عطا فرماید.
این مسأله بسیار مهم است که انسان در حالت التذاذ به یاد خداوند باشد و خود این از نظر روحی و روانی سبب تقویت عاطفه و محبت بین زن و شوهر می شود و شخصی که در حال شهوت به یاد خداوند باشد کمتر دچار انحرافات اخلاقی می گردد.
3. عجله نکنید!
در روابط زناشویی نباید عجله کرد، بلکه با هنر صبر و حوصله و توأم با زیبایی های ظاهری و معنوی باید هر دو به اوج لذت جنسی برسند و یکدیگر را خوب درک کنند.
4. با بازی و ملاعبه شروع کنید!
مکتب اسلام ارضای غریزه جنسی را جدی گرفته است و سفارش کرده است مسأله مقاربت توأم با زیبایی و عشوه گری زن و مرد همراه باشد و زن و شوهر در خلوت باید از عشوه و ناز و غمزه مضایقه نکنند و بهترین لباسهای خود را بپوشند و آرایش کنند و با بهترین عطرها خود را خوشبو کنند. با آغوش باز و لبخند از همدیگر استقبال کنند.
5. مرد فقط به فکر لذت بردن خود نباشد بلکه رعایت زن را نیز بکند.
پیامبر فرمود: «اگر مرد به فکر زنش نباشد، ظالم است»
باید توجه داشت که غالباً، مرد زودتر از زن ارضا می شود به همین منظور سفارش شده است قبل از مقاربت، مرد سعی کند زن را کاملا تحریک نموده و بعد از آمادگی زن، نزدیکی نماید، برای این منظور می تواند از بکار بردن الفاظ تحریک کننده و لمس نقاط تحریک کننده بدن استفاده نماید.
6. فکر زن و مرد متوجه شخص دیگری نباشد!
در بعضی از روایات وارد شده است اگر یکی از طرفین فکرش به شخص دیگری مشغول باشد در انعقاد نطفه تأثیر منفی می گذارد.
7. قبل از آمیزش و بعد از آن هر دو بول (ادرار) کنند!
این مسأله از نظر بهداشت و حفظ سلامتی بسیار حایز اهمیت است و از پیدایش بعضی از بیماری های مقاربتی جلوگیری می نماید.
8. در هنگام آمیزش از صحبت کردن خودداری شود!
9. عریان آمیزش نکنید!
سفارش شده است: هنگام آمیزش، حتما روپوشی روی طرفین را پوشانیده باشد.
10. بلافاصله بعد از تمام شدن عمل بلند نشوید، بلکه کمی صبر کنید و بعد بلند شوید و برای غسل کردن عجله کنید.
11. اگر محتلم هستید، نزدیکی نکنید!
پیامبر (ص) فرمود: «اگر کسی محتلم باشد و بدون غسل کردن دوباره با همسرش نزدیکی کند احتمال دارد موجب جنون فرزند گردد».[1] 12. با دستمال جداگانه ای خود را پاک کنید!
13. با شکم سیر نزدیکی نکنید!
در بسیاری از روایات از نزدیکی کردن در حالت سیری نهی نموده است و این عمل موجب بروز بیماری های مختلفی از جمله ضعف بینایی می گردد.
14. در روز آمیزش نکنید!
آمیزش در روز از نظر روحی و جسمی زیان آور است و آخر شب بهترین زمان برای عمل مقاربت می باشد. زیرا شرایط مناسب تری برای التذاذ مهیا است.
15. شب قبل از سفر و شب بعد از سفر کراهت دارد!
16. جایی که سقف ندارد کراهت دارد!
17. اول ماه و وسط و آخر ماه نیز کراهت دارد، غیر از شب اول ماه رمضان که کراهت ندارد، بلکه مستحب است.
18. موقع قمر در عقرب نباشد!
19. موقع خسوف و کسوف نباشد.
20. هنگام حوادث طبیعی مثل زلزله و طوفان کراهت دارد.
21. هنگام غروب آفتاب کراهت دارد.
22. ما بین طلوع فجر تا طلوع خورشید نیز کراهت دارد.
23. ایستاده یا داخل آب و همچنین در داخل حمام کراهت دارد.
24. رو به قبله یا پشت به قبله نباشد.
25. داخل کشتی و در حال حرکت کراهت دارد.
26. در حالی که زن یا مرد خضاب کرده باشند از عمل مقاربت اجتناب نمایند.
27. و …
تذکرات مهم:
1- اسلام سفارش می کند که زن و مرد به وضع ظاهری خود توجه داشته باشند. و مخصوصا به زن توصیه می کند که خود را برای شوهر آرایش نماید و مرد نیز وظیفه دارد وسایل آرایش را برای زن فراهم کند.
2- زیاده روی در شهوت خوب نیست. حضرت علی(ع) فرمود: «کسی که با زنان بسیار بیامیزد عقلش تباه گردد و دچار رنج و گرفتاری می­شود»
3- نزدیکی کردن در «دبر» کراهت شدید دارد و در بعضی از روایات آن را حرام دانسته اند. رعایت این مسأله ضروری است و از نظر مسائل بهداشتی برای زن و مرد ناراحتی هایی به همراه دارد. و موجب اذیت و آزار زن نیز می شود پس لازم است از این عمل خودداری شود.
4- انزال
انزال یعنی خارج شدن منی از انسان که به صورت های مختلفی محقق می شود. انزال لازم نیست حتما در داخل رحم صورت گیرد بلکه جایز است برای جلوگیری از ازدیاد نسل، انزال در خارج از رحم صورت گیرد. نکته قابل دقت این است که اگر انسان تحریک شود و به مرحله انزال برسد ولی از خروج منی جلوگیری نماید، سلامتی خود را به خطر انداخته است زیرا منی حرکت کرده است و اگر خارج نشود دوباره به جای اول خود بر نمی گردد و همین امر سبب پیدایش امراض می شود.
5- استمناء (خود ارضائی):
یکی از انحرافات جنسی استمناء است. یعنی طلب خروج منی به وسیله دست یا مالش و یا هر چیز دیگر غیر از عمل مقاربت جنسی.
این عمل از نظر اسلام حرام است و وعده عذاب داده شده است. بعضی از نوجوانان در اوایل بلوغ بخاطر عدم آگاهی و عدم تربیت صحیح دچار این مرض روانی و اخلاقی می شوند و عادت به این کار زشت می کنند.
از نظر علم طب این عمل زیان های زیاد را به دنبال دارد و سلامتی فرد را در تا حد مرگ به خطر می اندازد. و بدن فرد را ضعیف و لاغر می سازد و بدن را برای قبول هر نوع بیماری آماده می سازد.
چنین افرادی هر چه زود تر باید ازدواج کنند و در این رابطه با روان پزشک و مشاورین مربوطه مشورت نمایند.
یکی از مشکلاتی که برای این افراد ممکن است به وجود آید این است که میل به همسر در آن ها کم می شود. و حتی کمتر قادر به ارضای همسر خود می باشند زیرا دچار انزال های زودرس می شوند و نمی توانند همسر خود را خوب تمکین نمایند. در این رابطه لازم است مشکل خود را با متخصصین مربوطه در میان بگذارند که قابل درمان می باشد.
6- ناتوانی جنسی: یکی از عوامل اختلاف بین مرد و زن، ناتوانی جنسی است و بسیاری از مردان با این که جوان می باشند، از این موضوع شکایت دارند. در حالی که ناتوانی جنسی حقیقی در مردان بسیار کم است، بر خلاف سردی زنان که زیاد است. گاهی اوقات اختلالات عضوی و فیزیولوژیکی موجب این امر می گردد، مثلا بیماری قند، زیاد شدن کلسترول در خون، بیماری کبد و کلیه و مصرف زیاد آنتی بیوتیک ها، سولفامیدها و کورتیزون ها ممکن است موجب ناتوانی جنسی گردد، همچنین اضطراب، نگرانی، ترس و تلقین از عوامل ایجاد ناتوان جنسی به شمار می آیند. همچنین استمناء و زیاده روی در مقاربت نیز می تواند ناتوانی جنسی را به همراه داشته باشد.
غیر از بیماری قند تمام علل ناتوانی موقتی و قابل درمان هستند و جای نگرانی وجود ندارد. حفظ آرامش و اعتماد به نفس نیز در درمان شخص مؤثر می باشد. ضعف قوه باه ممکن است ناشی از سوء تغذیه یا عدم تغذیه کافی باشد، مثلا کمبود کلسیم در خون، در پیدایش ناتوانی جنسی موثر است. در عین حال با بررسی علل این مشکل و با مراجعه به پزشک متخصص، می توان انرا درمان و اصلاح نمود.
7- تقویت قوه باه (توان جنسی)
غذاهای مناسبی که برای مبتلایان به ضعف جنسی سفارش می شود، غذاهایی است که دارای ویتامین «A» و «E» و کلسیم باشند، از قبیل: شیر، کره، پنیر، لپه، سبزیجات، روغن حیوانی، عدس، لوبیا، عسل، بادام، فندق، انجیر، ماست، اسفناج، کاهو، پسته، جعفری، روغن ماهی، باقلا، کاسنی و …[2] [1]. وسائل، ج14، ص 99.
[2]. اطلاعات عمومی پزشکی، ص 350.
ابوالفضل خراسانی- بهداشت زندگی، ص62 (با تلخیص)

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید