در آسیب‌های مفصلی، استخوان‌ها به طور کامل یا نسبی از محل خود خارج می‌شوند. دررفتگی مفصل در اثر نیروی شدیدی که استخوان را به یک وضعیت غیرطبیعی منحرف می‌کند یا در اثر انقباض شدید عضلات روی می‌دهد. این آسیب اغلب شانه‌، فک یا مفاصل انگشتان یا شست را گرفتار می‌کند. ‌اگر مهره‌های ستون فقرات دچار دررفتگی شوند، ممکن است نخاع آسیب ببیند. دررفتگی مفاصل شانه یا لگن خاصره می‌تواند به اعصاب اصلی اندام‌‌ها صدمه برساند و منجر به فلج شود.
احتیاطسعی نکنید استخوان در رفته را به حفره خود برگردانید چون این کار ممکن است شدت آسیب را افزایش دهد. پیش از محکم شدن و ثابت کردن بخش آسیب دیده، از حرکت دادن مصدوم خودداری کنید؛ در غیر این صورت، مصدوم در معرض خطر خواهد بود. مصدوم را از خوردن، نوشیدن یا سیگار کشیدن منع کنید، چون ممکن است نیاز به بیهوشی عمومی داشته باشد.

اقدامات

1) به مصدوم توصیه کنید که بی‌حرکت بماند. پیش از بی‌حرکت کردن بخش آسیب دیده، آن را در وضعیتی که کاملا برای مصدوم راحت باشد،‌ ثابت نگه دارید. از مصدوم بخواهید که بخش آسیب دیده را نگه دارد.

2) بخش آسیب دیده را به کمک یک لایه پوششی، باند و آویز بی‌حرکت کنید. به منظور استحکام بیشتر، با استفاده از باند، قسمت آسیب دیده را به یک قسمت سالم از بدن ببندید.

از یک باند تا شده پهن برای ثابت کردن بخش آسیب دیده به قفسه سینه، استفاده کنید.
3) شرایط انتقال مصدوم را به بیمارستان مهیا کنید.
4) هر 10 دقیقه، گردش خون را در نواحی پایین‌تر از محل باندپیچی کنترل کنید. در صورتی که گردش خون مختل شده است، باند را شل کنید.