باسمه تعالی
آقایانی که طالب مواعظ هستند، از ایشان سؤال میشود: آیا به مواعظی که تا حال شنیدهاید، عمل کردهاید، یا نه؟
آیا میدانید که: «هر که عمل کرد به معلوماتِ خودش، خداوند مجهولات او را معلوم میفرماید»؟
آیا اگر عمل به معلومات ـ اختیاراً ـ ننماید، شایسته است توقعِ زیادتی معلومات؟
آیا باید دعوتِ به حق، از طریق لسان باشد؟ آیا نفرموده: «با اعمالِ خودتان، دعوت به حق بنمایید»؟
آیا طریق تعلیم را باید یاد بدهیم، یا آنکه یاد بگیریم؟
آیا جواب این سئوالها از قرآن کریم: «والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا»۱«و حتماً آنان را که در بهسوی ما تلاش و مجاهدت کنند، به راههای خود هدایت میکنیم.»، و از کلام معصوم: «من عمل بما علم، وَرّثَهُ الله عِلْمَ ما لم یعلم»۲«امام صادق علیهالسلام فرمودند: کسی که به دانسته خود عمل کند، خداوند علم به آنچه را که نمیداند، به او خواهد داد.» و «من عَمِلَ بِما عَلِمَ، کفِی ما لم یعَلم»۳«امام صادق علیهالسلام فرمودند: کسی که به دانسته خود عمل کند، بس است او را از آنچه که نمیداند.»، [روشن نمیشود؟].
خداوند توفیق مرحمت فرماید که آنچه را میدانیم، زیر پا نگذاریم و در آنچه نمیدانیم، توقف و احتیاط نماییم تا معلوم شود. نباشیم از آنها که گفتهاند:
پی مصلحت مجلس آراستند نشستند و گفتند و برخاستند
وما توفیقی إلا بالله، علیه توکلت وإلیه اُنیب.
والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته.
الاقل محمدتقی البهجه.
مشهد مقدس، یکشنبه ۱۳۷۵ ﻫ..ش، مطابق با ربیع الاول پ۱۴۱۷ ﻫ..ق
بهسوی محبوب، ص۴۶
۱.
عنکبوت: ۶۹.
۲.
بحارالانوار، ج۷۸، ح۱۸۹.
۳.
ثوابالاعمال، ص۱۳۴.