از حضرت باقر (علیه السلام) نقل شده هنگامی که پدرش علی بن الحسین (علیه السلام) را غسل می داد اطرافیان متوجه پینه ای که بر روی زانوان و پاهای مبارک آنجناب بسته شده بود گردیدند. در این موقع چشم آنها به شانه حضرت زین العابدین (علیه السلام) افتاد که یک قسمت از شانه آن بزرگوار نیز مانند زانویش پینه بسته. عرض کردند آثاری که در پا و زانوان حضرت دیده می شود معلوم است به واسطه سجده های طولانی پیدا شده اما این قسمت از شانه چرا پینه بسته؟!
حضرت باقر (علیه السلام) فرمود اگر بعد از حیات ایشان نبود علتش را نمی گفتم. روزی نمی گذشت مگر اینکه به اندازه ای که ممکنش بود از یک نفر تا بیشتر بینوایان را سیر می کرد. شب که می شد آنچه از خوراک خانواده اش زیاد می آمد در انبانی جای می داد. هنگامی که دیده ها به خواب رفته بود از منزل خارج می شد به در خانه عده ای تنگدست که از ترس آبرو سؤال نمی کردند می رفت. محتوی انبان را بین آنها تقسیم می کرد به طوری که متوجه نمی شدند آورنده طعام کیست. هیچ یک از افراد خانواده آنجناب نیز بر این کار اطلاع نداشتند من متوجه شده بودم. منظورش این بود که به پاداش صدقه پنهانی و با دست خود نائل شود.
پیوسته می فرمود:
ان صدقه السر تطفی غضب الرب کما یطفی الماء الحطب فاذا تصدق احدکم فاعطی بیمینه فلیخفها عن شماله پنهان صدقه دادن خشم پروردگار را فرو می نشاند چنانچه آب آتش را خاموش می کند. هر یک از شما با دست راست صدقه داد طوری که دست چپش متوجه نشود(18) کنایه از اینکه آنقدر صدقه دادن را پنهان نماید که هیچکس اطلاع پیدا نکند.

18) سفینه البحار، ج 2، ص 24.