نویسنده:عذرا منصوریان

عشق واقعی شما کیست؛ همسرتان یا کودک تازه وارد؟
شاید خیلی از شما که الان این مطلب را می خوانید، منظور این سؤال را کاملاً متوجه شده اید. وقتی که شما از تغییر در روابط و احساسات پس از تولد کودک شکایت می کنید؛ وقتی فکر می کنید که تولد فرزند، شما را از همسرتان دور کرده؛ وقتی خود را فراموش شده و بی اهمیت می پندارید…
همه این ها حالاتی است که ذهن شما به دنبال چرایی اش می گردد. نخستین نکته یی که باید مورد توجه شما قرار گیرد، این است که روابط عادی و قبلی زن و شوهر پس از تولد کودک تغییر می کند و شکل دیگری به خود می گیرد. شاید پس از اضافه شدن یک عضو جدید، خیلی از خوشی های گذشته تبدیل به خاطره یی دور شوند که حالا دیگر دست نیافتنی یا کمتر دست یافتنی به نظر بیایند، مثل یک پیاده روی دو نفره با یک شام بی دغدغه و تنها. دقیقاً درست است؛ کوچولوها همراه شادی، زحماتی را نیز با خود به همراه می آورند. فراموش نکنید این مطلب به آن معنی نیست که شما همسر خود را مثل گذشته دوست ندارید (البته گاهی شاید این گونه هم باشد که بهتر است در این مورد صحبت نکنیم)، اما در اکثر موارد فقط شاید اولویت شما تغییر کرده و رسیدگی به کودک و کارهای او در رتبه ی نخست قرار می گیرد. شاید بهتر باشد این طور بگوییم که کم شدن فرصت و زمان کافی برای انجام کارها باعث این فکرها یا این مسأله می شود. در این شرایط شاید پدر و مادر ترجیح بدهند که وقت اضافی خود را به کارهای نیمه تمام و یا استراحت بگذرانند، البته اگر وقتی برای شان باقی بماند.
همه ی ما وقتی که خود را آماده می کنیم تا کودکی به جمع خانواده مان اضافه شود، می دانیم و آماده ایم که او را هر طور که هست؛ زیبا، زشت، باهوش، بی استعداد و… بپذیریم و حتماً نیز دوستش خواهیم داشت. پس این کاملاً طبیعی خواهد بود که با ورود کودک به زندگی روابط دیگر خانواده، قدری دستخوش تغییر شوند. فراموش نکنیم که این رفتاری طبیعی خواهد بود اگر کودک و کارهای او را در درجه ی اول اهمیت قرار دهیم، چرا که او به دلیل ضعف های جسمی اش بیشتر به ما نیاز دارد و باید به این عضو کوچک ولی پرتوقع رسیدگی کرد.
نکته ی بسیار بااهمیت این است که فراموش نکنیم که زندگی مشترک ما نیز همواره نیازمند پرستاری و مراقبت است. به قول قدیمی ها، بچه ها روزی بزرگ شده و پی زندگی خودشان می روند و فقط شما دو نفر برای هم باقی خواهید ماند؛ پس این رابطه را هیچ گاه فراموش نکنید.
نباید زندگی مشترک و مهم تر از همه همسر خود را میان هزاران درگیری مراقبت از نوزاد فراموش کنیم. همین حالا هم دیر نیست که اولویت اول را به همسر خود برگردانید. اجازه ندهید که نیازهای کودک و خستگی، شما را از همسرتان غافل کند. همین امروز تصمیمی جدی برای تغییر شیوه ی خود بگیرید. شاید هم با خود فکر کنید که این ها فقط در حرف ساده است.
زمانی که مادری از نگهداری کودک خسته است، چگونه می تواند توانی برای ابراز عشق و علاقه به همسر خود داشته باشد؟ اما اگر به اهمیت و ارزش این کار دقت کنید، متوجه خواهید شد که با هر مقدار خستگی باید وقتی هر قدر اندک را به این مهم اختصاص دهید؛ البته لازم نیست کار خاصی انجام شود. شاید اگر فقط زمانی که همسر خود را می بینید، به او توجه کرده، با او صحبت کنید و به او نشان دهید که هنوز هم در زندگی مشترک مهم است و ارزش دارد، کافی باشد.
در زندگی مشترک و پس از تولد کودکان شاید باید به مردان بیشتر توجه کرد. پس بهتر است که زنان وقتی درگیر کارهای نوزاد می شوند، فراموش نکنند که حالا هم مادر هستند و هم همسر. به عنوان مثال در نقش زن خانواده شاید کار ساده و راحت و در عین حال مفید و موثر این باشد که هنگام صرف صبحانه و حضور یافتن در کنار او می تواند کمک زیادی به شما بکند. همان طور که به کودک خود غذا می دهید، شاید لازم باشد غذای همسر خود را نیز آماده کنید. همین طور سپری کردن زمانی با همسر و گذاشتن وقتی برای او می تواند کمکی به رابطه ی عاطفی شما باشد. همیشه سعی کنید زمان قبل از تولد کودک تان را هم به یاد داشته باشید و همان طور رفتار کنید. به هر طریقی به همسرتان نشان دهید که هنوز مرد خانه ی شماست. البته آقایان نیز باید شرایط همسرشان را درک کرده و توقعات خود را تعدیل کنند، همچنین بیش از پیش در امور خانه و کارهای مربوط به بچه همکاری داشته باشند.
منبع:نشریه 7 روز زندگی، شماره 105