معاویه روزی برای ابوالاسود دئلی هدیه ای فرستاد که مقداری از آن، حلوا بود. منظورش از فرستادن هدیه این بود که دل آنها را بدست آورد و قلبشان را از محبت علی (علیه السلام) خالی کند. ابوالاسود دخترکی پنج ساله یا شش ساله داشت پیش پدر آمد همین که چشمش به حلوا افتاد لقمه ای از آن برداشت در دهان گذاشت.
ابوالاسود گفت دخترکم! بینداز، این غذا زهری است، معاویه می خواهد بوسیله حلوا ما را فریب دهد و از امیر المؤمنین (علیه السلام) دور کند، محبت ائمه (علیهم السلام) را از قلب ما خارج نماید. دخترک گفت قبحه الله یخدعنا عن السید المطهر بالشهداء المزعفر تبا لمرسله و آکله خدا صورتش را زشت کند. می خواهد ما را از سید پاک و بزرگوار به وسیله حلوائی شیرین و زعفران دار بفریبد. مرگ بر فرستنده و خورنده این حلوا باد. آنقدر دست به گلو برد و خود را رنج داد تا آنچه خورده بود قی کرد آنگاه که خود را پاک از آلودگی حلوا یافت این شعر را سرود.
ابا لشهد المزعفر یابن هند – نبیع علیک احسابا و دینا
معاذ الله کیف یکون هذا – و مولانا امیرالمومنینا(22)
بلال بن حمامه گفت، روزی پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) شاد و خندان بر ما وارد شد. عبدالرحمن بن عوف از جا حرکت نموده عرض کرد یا رسول الله از چه چیز این چنین خندانید؟ فرمود به واسطه بشارتی که از طرف پروردگارم به من رسیده آنگاه که خداوند اراده کرد فاطمه (علیها السلام) را به ازدواج علی (علیه السلام) در آورد ملکی را امر کرد شجره طوبی را تکان دهد. همین که آن را تکانید ورقه هائی بر زمین ریخت خداوند ملائکه ای بوجود آورد تا آن اوراق را جمع آوری کنند.
روز قیامت که می شود همان ملائکه در محشر میان مردم گوش می کنند فلا یرون محبا لنا اهل البیت محضا الا دفعوا الیه منها کتابا هر دوست خالص ما خانواده را که ببینند یکی از آن نوشته ها را به او می دهند که برایت آزادی از جهنم است. به برکت برادر و پسر عمویم علی ابن ابیطالب و دخترم فاطمه زهرا (علیهما السلام) مردان و زنانی از امتم از شراره آتش جهنم آزاد می شوند.(23)

22) آیا با حلوائی زعفرانی ای پسر هند جگرخوار می خواهی شرافت و دین ما را بربائی. به خدا پناه می برم این کار نخواهد شد مولا و آقای ما امیر المؤمنین است. الکنی و الالقاب، ج 1، ص 7.

23) الکنی، ج 2، ص 269.