امام صادق علیه السلام :

إنَّ رسولَ اللّه ِ صلى الله علیه و آله قَبِلَ الجِزیهَ مِن أهلِ الذِّمّهِ على أنْ لا یَأکُلوا الرِّبا ، و لا یَأکُلوا لَحمَ الخِنْزیرِ ، و لا یَنْکِحوا الأخَوَاتِ ، و لا بناتِ الأخِ، و لا بناتِ الاُختِ ، فمَن فعلَ ذلکَ مِنهُم بَرِئتْ ذِمّهُ اللّه ِ و ذِمّهُ رسولِهِ . و قالَ : لیستِ الیَومَ لَهُم ذِمَّهٌ .
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله بدین شرط از ذمّیان جزیه پذیرفت که ربا خوارى نکنند، گوشت خوک نخورند، با خواهران خود و دخترانِ برادر و دخترانِ خواهر خود ازدواج نکنند؛ پس آنهایى که به این شرایط عمل نکردند ذمّه (امان) خدا و پیامبرش از آنها بر داشته شد و حضرت فرمود: امروز آنان را ذمّه اى نیست.

امام صادق علیه السلام ـ در پاسخ به این سؤال که اگر ذمّیان خراج و جزیه خود را از بهاى فروش شراب و خوک و مردارهاى خود بدهند، آیا رواست که امام آن را بگیرد و آیا براى مسلمانان پاک و حلال است؟ ـ فرمود :

و قد سُئلَ عن خَراجِ أهلِ الذِّمّهِ و جِزْیَتِهِم إذا أدَّوْها مِن ثَمَنِ خُمورِهِم و خَنازیرِهِم و مِیتَتِهِم ، أ یَحِلُّ للإمامِ أنْ یأخُذَها ، و یَطِیبُ ذلکَ للمسلِمینَ ؟ ـ : ذلکَ للإمامِ و المسلِمینَ حَلالٌ ، و هِیَ على أهلِ الذِّمّهِ حرامٌ ، و هُمُ المُحْتَمِلونَ لوِزْرِهِ .
براى امام و مسلمانان حلال است و براى خود ذمّیان حرام است و گناهش به گردن آنان است.

منبع:‌ میزان الحکمه، جلد دوم.