پندهای اخلاقی حضرت آیت الله العظمی بهجت (قدس سره)

«اگربدانیم اصلاح امورانسان ،به اصلاح عبادت و دررأس آنها نمازاست ،کارتمام است.
*درخلوتمان با خدا،تضرعماتمان ،توبه مان ؛نمازهایمان،عباداتمان؛،مخصوصاً دعای شریف «عظم البلاء و برح الخفاء»را بخوانیم ،از خدا بخواهیم برساند ؛صاحب کار را،با او باشیم .حالا اگررساند ،رساند؛اگر نرساند ،دورنرویم از کنار او،از رضای او دور نرویم ،او می بیند ،او می داند حرف هایی که ما به همدیگرمی زنیم،او عین الله الناظره است و جلوترازماها می شنود حرف ما را .
*بالاترین ذکر به نظرحقیر،ذکرعملی است یعنی ترک معصیت در اعتقاد ودرعمل،همه چپز محتاج به این است و این محتاج به چیزی نیست و مولد خیرات است.
*سجده طولانی ازعباداتی است که کمر شیطان را می شکند ،اما کسی که سجده ی طولانی انجام می دهد باید،بعد جلوی آینه بایستدو ببیند جای مهر،جلوی پیشانی اش نقش بسته یا نه؟اگر نقش بسته مقداری بمالد تا ازبین برود و مبتلا به صفت رذیله ی ریا نشود.
*این احساس لذت درنماز یک سری مقدمات درخود نماز،آنچه بیش ازنماز و درخارج از نمازباید مورد ملاحظه باشد و عمل شود این است که انسان گناه نکند و قلب را سیاه و دل را تیره نکند .معصیت روح را مکدر می کند و نورانیت دل رامی برد.درهنگام نماز انسان باید زنجیر و سیمی دور خودش بکشد تاغیرخدا داخل نشود.یعنی فکرش را از غیرخدا منحرف کندو توجهش به غیر خدا مشغول نشود و اگربه طورغیراختیاری ،توجهش به جایی منحرف شد،به محض التفات پیدا کردن،باید قلبش را ازغیر خدا،منحرف کند.
*باید زبان را کنترل کنیم و بیست و چهار ساعت فکر کنیم و یک ساعت صحبت کنیم.یعنی بیست و چهار ساعت باید تأمل و اندیشه داشته باشیم و یک ساعت صحبت کنیم بلکه شاید یک ساعت هم زیاد باشد.
*کوچک و بزرگ باید بدانیم راه یگانه برای سعادت دنیا و آخرت،بندگی خدای بزرگ است و بندگی درترک معصیت است در اعتقادات و عملیات (افعال)
*اهم آداب زیارت این است که بدانیم بین حیات معصومین علیهم السلام و مماتشان هیچ فرقی وجود ندارد.
*اگرکسی مقید باشد نمازها را اول وقت بخواند به جایی که باید برسد می رسد.
*برای دوری از ریا«با عقیده کامل اکثار حوقله گفتن (زیاد گفتن ذکرلاحول و لا قوه بالله العلی العظیم).
برای درمان عصبانیت :«با عقیده کامل زیاد صلوات فرستادن»
*درمان وسواس :«اکثارتهلیل درمان وسوسه است»(زیاد لا اله الا الله گفتن)
*«نماز به منزله ی کعبه و تکبیره الاحرام پشت سرانداختن همه چیزغیرخدا و داخل شدن درحرم الهی است.و قیام به منزله ی صحبت دو دوست ،و رکوع ،خم شدن عبد درمقابل آقاست،و سجده نهایت خضوع و خاک شدن و عدم شدن در مقابل اوست.وقتی که عبد درآخر نماز از پیشگاه مقدس الهی ،باز می گردد ،اولین چیزی که سوغات می آورد،سلام از ناحیه ی اوست.»
*«چاره ای نیست ازاینکه باید به سوی خدا برویم،اگربه سوی خدا نرفتیم ،موانع هم اگر رفع بشود،موقتاً رفع می شود ،دائماً رفع نمی شود .تا خودمان را اصلاح کنیم و با خدا ارتباط نداشته باشیم ،با نمایندگان خدا ارتباط نداشته باشیم ،کارمان درست نمی شود .امروز تا فردا،تا پس فردا،این که کار نشد.تا رابطه با ولی عصرامام زمان (عج)قوی نشود ،آیا کارما درست می شود بدون اصلاح نفس؟»
*«عرض می کنم که غرض ازخلق ،عبودیت است (و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون)(1)و حقیقت عبودیت ،ترک معصیت است و اعتقاد که عمل قلب است و در عمل جوارح،و ترک معصیت حاصل می شود و به طوری که ملکه مشخص بشود مگربا دوام مراقبه و یاد خدا در هرحال و زمان و مکان و در میان مردم و درخلوت».
منبع:نشریه قدر ،شماره20.